Conservatief Ferrari krijgt het deksel op de neus

Luis eindelijk succesvol in 2012

De Grand Prix van Canada, gereden op het beroemde Circuit Gilles Villeneuve, is elk jaar weer een race om naar uit te kijken. De race staat erom bekend dat het het uiterste van de rijders en bolides vergt. De remmen krijgen het zwaar te verduren, een stuurfoutje is zo gemaakt en dan heb je nog de dreiging van de safetycar, die de stand door elkaar kan husselen. En wat te denken van de regenrace van vorig jaar? Tegen dat spektakel kon de 2012-editie niet op. Het was zelfs lange tijd ronduit saai, maar het einde vergoedde heel veel.

Twee weken geleden won Mark Webber de GP van Monaco; daarmee hield hij de traditie in stand dat iedere race door een andere coureur werd gewonnen. Zou daar in Canada verandering in komen? Als het aan Fattle lag, wel. De Duitser zette zijn opgeleefde Red Bull overtuigend op pole. Luis stond naast hem op de eerste startrij, voor Alonso en Webber. Rosberg was vijfde en Massa keurig zesde. Ietwat tegenvallend was de zevende plaats van Grosjean, terwijl Shoeface op een negende plek bleef steken doordat zijn team hem op het beslissende moment te laat op pad had gestuurd. Button had het in alle kwalificatiesessies moeilijk en bleef op een tiende plek staan, omdat hij in de beslissende sessie geen zachte banden meer had.

Race

Hoewel de start in Canada vaak niet zonder brokstukken verloopt, gaat het nu prima. Fattle behoudt de leiding, voor Luis en Alonso. Achter hen moet Webber Rosberg afschudden. De Finse Duitser heeft het in de openingsfase moeilijk, want nadat hij van zijn team krijgt te horen dat hij zuinig moet zijn met de benzine en zijn banden, wordt hij achtereenvolgens door Massa en DRS'ta ingehaald.

Vooraan rijden Fattle, Luis en Alonso iets weg bij Webber, die als enige in de kopgroep op harde banden is vertrokken. Achter hem komt Massa opzetten, maar zijn rol vooraan is na een schuiver al snel afgelopen. De Braziliaan valt terug naar de middenmoot en besluit al snel nieuwe banden te halen om uit het gedrang te komen.

In de middenmoot is het namelijk een gedrang van jewelste. Toch vinden er weinig inhaalacties plaats. Pas wanneer de bandenslijtage merkbaar wordt, komt er leven in de brouwerij. Sommige rijders krijgen al snel bandenproblemen, anderen hebben er nauwelijks last van. DRS'ta behoort tot de eerste categorie. Al snel moet hij zijn mooie vijfde positie opgeven om nieuwe banden te laten monteren.

Vooraan lopen Luis en Alonso langzaam in op Fattle. De Duitser bezoekt als eerste van de drie koplopers de pits. Luis volgt even later en komt voor de Red Bull op de baan. Fattles banden zijn echter al op racetemperatuur en hij probeert tevergeefs zijn positie terug te winnen. Vervolgens stopt Alonso en hij komt weer voor Luis en Fattle op de baan. Hij weet Luis' tegenaanval echter niet af te slaan. Op het lange rechte stuk gaat de McLaren de Ferrari eenvoudig voorbij.

Dat brengt de leiding kortstondig in handen van Grosjean, maar als hij stopt, leidt Luis weer voor Alonso en Fattle. Achter hen rijden Raikkonen en de beide Saubers. Co Biaggi gaat al snel naar de pits, maar Raikkonen en Perez besluiten extreem lang door te rijden op hun eerste bandenset. Achter hen komen Webber, Rosberg en Grosjean langzaam maar zeker dichterbij. Rosberg is erg snel en wanneer hij vlak achter Webber zit, duikt hij voor de tweede maal de pits in. Raikkonen maakt even later zijn enige stop, gevolgd door Perez. De Mexicaan komt voor de Fin weer op de baan, maar achter Rosberg.

Waar Rosberg halverwege de race de snelste man op de baan is, gaat er bij Shoeface weer van alles mis. Ditmaal gaat zijn DRS (!) kapot, wat resulteerde in Shoeface' vijfde (!) uitvalbeurt dit jaar. En wat te denken van Jenson Button? De wereldkampioen van 2009 zit in een bijzonder zwakke fase, want niet alleen was hij stuitend traag en kwam hij geen barkruk voorbij, ook was hij de enige coureur die drie bandenstops nodig had.

De grote gok

Teamgenoot Luis heeft het vooraan ook niet heel makkelijk: Alonso en Fattle knabbelen steeds weer wat tienden van zijn voorsprong af. Met nog twintig ronden te gaan, stopt Luis voor de tweede en laatste keer. Wat zouden zijn achtervolgers doen? Zouden ze hem volgen, of zouden ze de race zonder verdere pitstops proberen uit te rijden? Al snel volgt het antwoord: ze bleven inderdaad doorrijden, dus moest Luis ze op de baan inhalen. Dat beloofde wat voor de slotfase.

Ondertussen is Massa, ondanks zijn uitglijder in het begin van de race, naar de zesde plaats opgeklommen. Zijn banden zijn echter niet meer in goede staat en hij heeft Rosberg en Perez in zijn nek hijgen. Rosberg doet een inhaalpoging op het rechte stuk, kan de bocht niet halen en moet zijn gewonnen positie weer teruggeven. Met z'n drieën rijden ze naast elkaar op het rechte stuk, maar toch gaat Perez Rosberg probleemloos voorbij. Vervolgens rekenen ze Massa in, die eieren voor zijn geld kiest en toch maar nieuwe banden laat monteren.

Inmiddels zit Luis vlak achter Fattle en hij kan hem op het rechte stuk zonder veel moeite voorbij. Fattle komt meteen maar binnen voor nieuwe banden. Ferrari blijft vasthouden aan de riskante tactiek. Een tactiek die niet gaat werken, want even later vliegt Luis Alonso ook voorbij. waar Luis naar de overwinning raast, krijgt Alonso het in de slotfase stevig voor zijn kiezen. Achter hem doemt ineens Grosjean op. De Renault-coureur is in de slotfase loeisnel, ondanks dat zijn banden al ruim veertig ronden oud zijn. Ook hij gaat de Ferrari makkelijk voorbij, waarna Perez hetzelfde doet. Fattle rijdt na zijn stop met de moed der wanhoop, kust nog even de muur, maar is wel de snelste man op de baan. Hij geeft de strategen bij Ferrari een flinke mentale tik door Alonso een paar ronden voor het einde eveneens te passeren.

Luis wint de Grand Prix daardoor onbedreigd, voor Grosjean en de als vijftiende gestarte Perez, wat toch wel een verrassend podium opleverde. Fattle werd vierde, voor de geplaagde Alonso, Rosberg, Webber, Raikkonen, Co Biaggi en Massa. Zo werd de optocht uiteindelijk toch nog enorm interessant en leerden we dat er nog steeds teams zijn die de banden beter begrijpen dan de rest en dat het bedenken van de bandenstrategie ook nog steeds vakwerk is. Iedere race blijft daardoor onvoorspelbaar en dat is toch wel weer heel leuk. Zeven verschillende GP-winnaars in zeven races, waar gaat dat eindigen?