29-10-2012

Herinneringen aan Leon Pliester

Vanmiddag was de crematie van mijn oud-schaaktrainer Leon Pliester. Ik was een van de vele aanwezige BSG'ers. Nog een keer werden herinneringen opgehaald en leerden we nieuwe dingen over hem. Leon was voor velen waarschijnlijk een groot raadsel, want hij was niet zo spraakzaam. Over zijn eigen leven vertelde hij weinig en hij was erg onverschillig over zijn eigen gezondheid. Toch waren er momenten dat hij wel van zich liet horen. Als iets hem niet beviel, kon hij behoorlijk fel reageren. Een goed voorbeeld hiervan is een gebeurtenis op het Pinkstertoernooi van 2007, waarin hij volgens getuigen hard uitviel naar een onsportieve jeugdspeler. Enige maanden na het voorval berichtte Melmak op Utrechtschaak:
 
"Dat Tobias Kabos in totaal verloren stelling doorspeelde tegen Stefan Vosshard, om hem uiteindelijk nog te kunnen winnen op tijd, vonden sommigen al niet zo sportief.  Maar zijn gedrag na de partij was uiterst onsportief. Niet alleen ik, maar ook Dhr. Pliester sprak er schande van en verklaarde dit zelfs nog nooit op topniveau meegemaakt te hebben. Stefan was er flink ziek van en heeft zich toen ook teruggetrokken uit het toernooi."
 
Jammer genoeg heb ik dit niet uit eerste hand kunnen vertellen, maar het geeft denk ik wel aan hoe onrecht hem kon raken. Een van zijn mooiere quotes beet hij Coen van der Heijden toe in de wedstrijd BSG - VAS. Leon had gauw remise gespeeld tegen Rob Hartoch en moest die middag lijdzaam toezien hoe zijn reisgenoot een geweldige stelling geleidelijk aan verspeelde. In de analyse riep hij verontwaardigd:
 
"Als je niet naar dameruil hebt gekeken, dan is er iets helemaal mis met je!"
 
Ook in de kampioenswedstrijd tegen Zukertort was hij op dreef. Verbaal dan, want na een lange partij kwam hij niet verder dan een benauwde remise, maar zijn quote mocht er zijn:
 
Leon is de laatste tijd best wel een kwebbelkous geworden. Toen zijn tegenstander hem iets te drinken aanbood, zei Leon: "Maar dan doe ik wel eerst even een zet, ghe ghe!", waarna hij gauw Pd5-f4 deed. Toen bood hij zijn tegenstander zelf maar een drankje aan.
 
Toch waren deze quotes niks vergeleken zijn schrijfsels. In het clubblad van BSG viel hij al op met enkele gedegen analyses en een mooi geschreven oproep aan zijn clubgenoten om langer na te denken. Concentratie was het sleutelwoord in dit betoog. Kennelijk was het voor BSG overtuigend genoeg om vanwege het lawaai papieren bekertjes te gebruiken aan de bar. Maar de spelers overtuigde hij er niet mee om langzamer te spelen: nog steeds blijven de zwakkere spelers in de interne competitie in een moordend tempo stukken weggeven.
 
Nee, een echte parel was het originele verslag van de wedstrijd BSG - HSG in 2008. BSG was kansloos tegen de kampioensploeg en verloor met dikke cijfers. Leon stuurde het verslag naar het ter ziele gegane tijdschrift Schaaknieuws (sterker nog: zijn artikel staat in de laatste editie van het blad.) Aangezien de auteur en het blad niet meer bestaan, denk ik niet dat iemand het erg vindt dat ik het artikel hier plaats:

BSG - HSG
 
(Door broeder Godfried)
 
Ja, dat was een vreemde geschiedenis, waar dhr. Pliester aan refereerde in SNS 18. Dhr. Bouwmeester beschreef die reeds in Prisma Schaakboek deel 2. Laat mij u verder inlichten.
Ik ontmoette eerst twee heren, die door rampspoed waren getroffen. De eerste verloor zijn bedrijf, de tweede zijn vrouw. Met enige herderlijke woorden heb ik hun leed kunnen verlichten. De derde schreiende man, die ik trof, bleek een schaakmeester die zijn partij had verloren. Ik stond met mijn mond vol tanden, en kon niets anders doen dan hartstochtelijk meehuilen. Daar had men mij op het seminarie niets over meegedeeld.
Terug in het klooster besefte ik dat er veel geleden werd onder de beoefenaren van de edele schaaksport. Ik meende een gat in de pastorale markt ontdekt te hebben! Als ik mij nou verdiepte in het schaakspel, zou ik overal lijdende spelers kunnen troosten en veel pijn verzachten. Als het Zijne Heiligheid behaagt, zou ik wellicht patroonheilige der schakers kunnen worden.

Ach, ik was jong, en gaf mij over aan ijdelheid en het najagen van wind, met mijn hovaardige bespiegelingen. Ik bleek weinig talent te hebben voor uw moeilijk spel, en het was slechts door vele, vele jaren van monnikenwerk dat ik enigszins het niveau wist te bereiken waarop ik mij aanmatig een begrijpend oor te kunnen zijn voor het geweeklaag der schakers. Na het bestuderen van vele schaakboeken, tijdschriften en de laatste jaren ook databases, besloot ik het er weer eens op te wagen.

Zo liep ik in Bussum door het park, toen ik onverhoeds een wenend persoon ontwaarde, gezeten op een bank. Het bleek - hoe wonderlijk zijn Gods wegen - de bovengenoemde heer Leon Pliester te zijn. Ik vroeg hem naar de reden van zijn ongerief.
LP:
“Ik speelde tegen Erwin L'Ami. Gezien diens Olympiadeverplichtingen werd vooruit gespeeld, met een versneld speeltempo. Ik kwam goed uit de opening, maar dat verwaterde. In tijdnood had ik het zwaar, maar hield het hoofd koel, waardoor ik een eindspel wist te bereiken met twee pionnen voor de kwaliteit.”
BG: “Dat moet toch voldoende zijn.”
LP: “Vast wel, maar aangezien de dames nog op het bord stonden, bleef hij vervelende dingen dreigen en in de weinige bedenktijd die ik had kon ik die niet allemaal het hoofd bieden.”
BG: “Ja, de geest is gewillig, maar het vlees is zwak.”
LP: “Ach, laat ik mij niet achter zwak vlees verschuilen. Ik boette nog een pion in, en toen werd ik weggeschoven.”
BG:
“Ach, hoe treurig is dit alles. Maar zo te horen hebt u zich kranig geweerd, en tegen een tegenstander van formaat is zo'n nipte nederlaag geen schande. Maar zoals Noach de zondvloed overleefde, zal u ook deze ellende kunnen doorstaan. Veel bidden, goed slapen en rusten zal u ongetwijfeld goed doen.”
LP: “Vast en zeker, maar ik kan dit nog niet uit mijn systeem zetten, want ik word geacht een stukje te schrijven voor Schaaknieuws over deze teamwedstrijd.”
BG: “Is het heus! Ach, broeder, laat mij deze schone taak van u overnemen. Het zal mij een eer zijn een bijdrage te mogen leveren dit hoogstaande tijdschrift, waar ik sinds mensenheugenis ben geabonneerd.”
En zo is het gekomen dat ik heden uw scribent ben.
 
Niet lang daarna trof ik een verstilde figuur aan, die met een blik op oneindig in de verte leek te staren. Geen twijfel mogelijk, dit was een schaker die zijn zonden aan het overdenken was. Het bleek Ton van der Heijden te zijn.
TvdH:
“Ik kreeg een variant op het bord die ik normaal gesproken goed ken, maar toch ging er iets mis. Ik wikkelde af naar een toreneindspel, maar dat bleek niet te houden. Maar wat had ik dan wel moeten doen?”
Ik wees hem erop dat het pad naar de overwinning smal en vol hinderlagen was, en breed de weg die naar de afgrond leidt. Dit stelde hem gerust, maar hij bleef zoeken naar de concrete zettenreeks naar dit smalle pad.

Ik vervolgde mijn wandeling totdat ik opgeschrikt werd door vreemde geluiden uit het struikgewas. “Oliebol!”, “Maar wat doe je hierop?”, “Wat ben jij toch een appelflap!”
Het bleek de gebroeders Ewoud en Jesper de Groote te zijn, die met een zakschaakspel hun verschillen in strategisch inzicht aan het uitvechten waren. Ik vroeg naar de partij van Ewoud:
EdG:
“Ik moest vooruitspelen tegen Daniel Stellwagen. Ik bereikte uiteindelijk een theoretische remisestelling, maar door het versnelde tempo vond ik de remiseweg niet. Ergens werd het zelfs drie keer dezelfde stelling, maar ik kon niet claimen, want ik noteerde niet meer”.
BG: “Dit is heel triest, maar met zwart zo dicht bij de remise te zijn tegen zo'n gerenommeerde speler bewijst dat de Vader in de Hemel u toch gezegend heeft met het nodige talent. Verstop dit niet onder de korenmaat en vroeg of laat zal u oogsten wat gezaaid is”. “En welk een tegenspoed was uw lot, broeder?”, vroeg ik aan de ander.
JdG:
“Ik offerde een pion voor activiteit, tegen Dennis de Vreugt”.
BG: “Heel goed! Hecht u niet bovenmatig aan het materiële”.
JdG: “Maar uiteindelijk bleek zijn paard op e4 minstens zo sterk als de mijne op b5, en was zijn c-lijn nuttiger dan mijn f-lijn”.
BG: “Dat is betreurenswaardig. Ik kan slechts hopen dat deze ervaring louterend werkt, en dat u inspiratie put uit de nieuwe inzichten die u opgedaan heeft”.
Getroost door mijn woorden sloten de broers vrede en analyseerden eensgezind verder.
 
De volgende persoon die ik trof op mijn wandeling door het park was Vincent Rothuis. Hij snikte hartverscheurend.
VR:
“Ik speelde een Gesloten Spanjaard tegen Ruud Janssen. Toen de stelling geopend werd, verrekende ik me, en bleef materiaal achter”.
BG: “Ach, broeder, trekt het u toch niet zo aan. De weg naar de top is bezaaid met doornen, en de Satan bestookt de zoeker onophoudelijk met verleidingen, waar wij soms voor bezwijken. Maar gelijk ook de Verloren Zoon niet bleef zitten in de mest der ellende, wendde hij zich tot de Vader en werd weer in Zijn gunst opgenomen. Zo zal het hemelse geluk ook uw deel worden”.
Ik weet niet of hij helemaal begreep wat ik zei, maar het werkte wel, en getroost ging hij heen.
 
Daarna ontmoette ik een getormenteerde ziel die zich voorstelde als Lars Ootes. Hier volgt zijn historie.
LaO:
“Rond zet 30 zag het er nog niet zo slecht uit, maar hoewel mijn opponent, Friso Nijboer, in tijdnood was, wist hij toch actief te worden. Zijn slechte loper ging van c2 naar d5, zijn paard kwam op e5, zijn toren viel binnen over de b-lijn en uiteindelijk sloeg hij op f7”.
BG: “Dit klinkt als het opensplijten van de Rode Zee. Dat komt niet vaak voor. Wie zal het u euvel duiden. Er staat immers geschreven: “Al wie zonder zonden is, hij werpe de eerste steen”. Het zijn slechts farizeeërs en huichelaars die u zouden belasteren, maar in de ogen van de Vader in de Hemel zijt gij nog steeds een kind Gods”. Hij stond op en ging huiswaarts, met een gelukzalige uitdrukking op zijn gelaat.
Ik moet toegeven dat ik me gesterkt voelde door deze ervaringen, en meende dat ik inmiddels de vruchten kon plukken van het zaaiwerk dat ik vele jaren geleden in mijn akker der wijsheid heb geplant. Ach, sinds het paradijsverhaal weten wij dat het plukken der vruchten een riskante onderneming is. De hoogmoed kwam dan ook voor de val. 

Ik was op veel voorbereid, maar niet op vier schreiende heren, die gebroederlijk op een bankje gezeten hun tranen de vrije loop lieten. De eerste die het woord nam was Coen van der Heijden, en mij met een heel betoog om de oren sloeg.

BG: “Broeder, verwacht niet teveel van mijn voorstellingsvermogen. Laten wij het bord erbij pakken.”
 

CvdH: “Hier speelde ik 29.Pxg7 tegen Zagema. Pakken mag niet, want dat kost materiaal, en daarom speelt hij op mijn onderste rij. Ik dacht lang na om profijt te kunnen trekken van zijn koning die verdwaald is in het open veld, maar besloot uiteindelijk wijselijk eeuwig schaak te geven”.
BG: “Heel verstandig. Er gaat niets boven de eeuwigheid. Laat u niet meeslepen door de verlokkingen die u vals voorgespiegeld worden door de Verleider aller Verleiders!”
“Wie is dat? Zagema? Casanova?”, zei een argeloze jongeman, die Lennart Ootes bleek te heten. “Welnee, hij bedoelt de duivel!”, zei de oudste, een erudiete heer die wij kennen als Hans Ree. Hij ging meteen verder.
HR:
“Ik stond wat beter, maar ik kon mijn voordeel niet vasthouden. Mijn tegenstander, Wouter Spoelman, koos voor een tactische uitweg die eveneens eindigde met eeuwig schaak”.
BG: “Ah, wederom eeuwig schaak. Is dat ook uw ervaring?”, vroeg ik aan de twee overige heren.
LeO:
“Nee, bij mij werd het een dolle boel.
 
 
Ik was bezig eeuwig schaak te geven, maar besloot toen voor het volle punt te gaan. Dat werd mij bijna noodlottig, want ik verkrampte en zag niet wat ik moest doen, terwijl Henk Vedder steeds beter kwam te staan. We bereikten de volgende stelling:
 
49.Dh3+ Kg8 50.De6+ Kh7 51.Lg5 Tf7 52.Dh3+ Kg8 53.Dc8+ Kh7 54.Dh3+ Kg8 55.Lh6 De5 56. Dc8+ Kh7 57.Le3 Tc7 58.Dh3+ Kg8 59.Ld2 Te7 60.De3 Te6 61.Ka2 Tc6 62.Kb1 Tf6 63.De2 Tf3 64.Dc4+ Kh7 65.Dd5 De7 66.Dd4 e3 67.Pd5 exd2 68. Pxe7 Tf1+ 69.Kb2 d1D 70.Dxd1 Txd1 71.Pxg6 Kxg6 72.a5 Kf5 73.Kc3 Ke6 74.Kc4 Kd6 75.b4 Th1 76.Kb5 Kc7 77.c4 Th4 78.c5 Tg4 79.a6 Th4 80.Ka5
 
 
Ik had nauwelijks meer bedenktijd, en mijn tegenstander nog zat. Toch speelde hij 80... Kc6?? en na 81.b5+ Kxc5 82.a7 Th1 83.Ka6 moest hij in remise berusten.”
BG: “Dit is een wonder! Gelijk Lazarus staat gij op uit de dood. De Heer moet u uwe zonden vergeven hebben. Gij moet wel een godvruchtig en deugdzaam leven geleid hebben!”
LeO: “Eh, als u het zegt, zal het wel zo zijn.”
De vierde man, Henk van der Poel, nam nu het woord.
HvdP:
“Vergeleken met dit circus was mijn partij tegen Delemarre eigenlijk maar een bloedeloze toestand. Op zet 18 werd tot remise besloten.”
BG: “Bloedeloos is het pad van de vrede. Heb uw vijanden lief en vergeldt geen kwaad met kwaad. Maar, heren, ik waan mij nu in een Babylonische spraakverwarring. U vieren hebt allen een verdienstelijk half punt gescoord tegen een sterkere tegenstander. En toch tref ik u hier huilend aan. Wat is dan toch de reden van uw hartzeer?”
“Ja, wij hebben remise gespeeld, en meer gedaan dan van ons verwacht moge worden. En toch hebben we verloren. Ons team is met 8-2 ingemaakt, en nu staan we helemaal alleen puntloos onderaan.”
BG: “Vrienden, ik weet niet wat ik zeggen moet. Uw clubliefde ontroert mij. Ik sta met mijn mond vol tanden.”
BOEHOEHOEHOEHOE SNIK SNIK
 
Het was natuurlijk een heel schaaktechnisch verslag, maar dat mag nu even niet deren. Uit het artikel komt naar voren dat Leon in ieder geval iets met religie had en dat werd tijdens zijn crematie bevestigd. Van de schakers nam de clubkampioen van BSG, Theo Slisser, het woord. Hij hield een mooie, lange speech en haalde zelfs nog een quote van mij aan in het jubileumboek van BSG:
 
"Zeker in het eerste jaar was ik onder de indruk van het denken van zo'n sterke speler. Het was een heel verschil met hoe ik het spelletje benaderde. Ik was iemand die schaken meer zag als ganzenbord of monopoly. De ene keer won je, de andere keer verloor je. Door Leon ben ik het spel wetenschappelijker gaan benaderen."
 
Ik voelde me natuurlijk enorm vereerd. Ik moet zeggen dat Vincent Rothuis eigenlijk de bedenker was van die ganzenbordvergelijking. Ik vond in ieder geval het erg mooi verwoord door hem. Het legt duidelijk het verschil bloot tussen meester en amateur: een verschil in toewijding.
 
Naast de openbaringen op de crematie is het vervolgartikel van Johan Hut op Schaaksite ook de moeite waard. Het artikel schetst een uitgebreid portret van de schaker. Het is jammer dat we Leon pas na zijn dood echt hebben leren kennen. Waarschijnlijk geldt dat voor de meeste mensen. Tijdens het leven krijgen ze niet de aandacht en waardering die ze eigenlijk verdienen, simpelweg omdat niemand van hun goede eigenschappen op de hoogte is. Over Leon werd gezegd hoe zorgzaam hij was, dat hij goed voor zijn moeder had gezorgd en na haar overlijden voor haar hondje Whiskey. Dat vind ik dan weer interessant om te horen. Het leek me een mooie gelegenheid om met een eigen quote af te sluiten:

"Terwijl het boven langzaam maar zeker drukker werd vanwege de Algemene Ledenvergadering, kwam Leon ook binnenlopen. Hij had de hond van z’n ma meegenomen. Hij zette een tas op tafel en haalde er een gele mand uit. Hij liet het ding op de grond ploffen. Vervolgens bond hij de riem aan een tafelpoot en probeerde hij het iele beestje in z’n mand te krijgen. Het hondje had er geen zin in, zelfs niet nadat Leon er twee "snoepjes" in had laten vallen. Het ontbrak me aan lef en fantasie om er een grap over te maken."
 

28-10-2012

Doodgebloed

Het is een treurige conclusie: anno 2012 gebeurt er weinig in de formule 1-races als de weergoden niet meewerken. En dus wint Fattle. Na zijn dominante zeges in Singapore, Japan en Zuid-Korea, was de nummer-1-coureur van Red Bull ook in India veel te sterk voor de rest. De strijd lijkt zowel op de baan als in de WK-stand te zijn doodgebloed, al houdt Alonso dankzij een bekeken tweede plaats nog een miniem kansje op de titel.
 
Het seizoen begon zo veelbelovend, met iedere race weer een nieuwe winnaar, maar na de zomerstop heeft Red Bull de zaakjes op orde gekregen en raast Fattle met een noodgang naar zijn derde wereldtitel op rij. In het door smog geteisterde Boudh International Circuit boekte hij zijn vierde overwinning op rij en voor de derde keer op rij hoefde hij de leidende positie geen moment af te staan.
 
In de kwalificatie werd al duidelijk dat het voor Alonso erg lastig zou worden om bij te blijven in de titelstrijd: de Red Bulls pakten weer eens de eerste startrij, de tweede rij was voor de McLarens en de Ferrari's moesten het slechts doen met de derde startrij. Met Fattle op pole (hij was een fractie sneller dan zijn teamgenoot) en Alonso slechts vijfde, zag het er niet al te hoopvol uit. Hoewel Alonso's achterstand in het WK maar zes punten is, is het moeilijk voor te stellen dat Fattle de laatste Grand Prix niet ook gewoon wint. Alonso is daarentegen sinds eind juli niet meer in de buurt geweest van een zege. Hij moest hopen dat Fattle ook een keer pech zou krijgen, of dat iemand anders the Finger-Man de loef af zou steken.
 
Mark Webber probeert het nog wel bij de start. De Australiër komt verrassend goed van zijn plek en stormt bijna zij aan zij met zijn teamgenoot naar de eerste bocht. Fattle houdt echter gewoon zijn lijn en duikt als eerste de eerste bocht in, terwijl Webber met Button moet zien af te rekenen. Button raakt vervolgens in gevecht met Luis, waarna Alonso beide McLarens op het lange rechte stuk inhaalt. Button vecht zich terug en herovert de derde plek een bocht later, maar lang kan hij daar niet van genieten: terwijl de Red Bulls langzaam aan de horizon verdwijnen, komen eerst Alonso en later Luis hem op het rechte stuk voorbijzeilen.
 
Daarmee hadden we de opwindendste momenten van de race wel weer gehad. Echt heel saai is de race niet, maar opwindend wordt het nooit. Medeschuldige aan het slaapfestijn was bandenleverancier Pirelli, die een conservatieve bandenkeuze hadden gemaakt: ze hadden de hardste (grijze) en een-na-zachtste (gele) banden meegenomen. Die hielden het zo lang uit, dat er van de gebruikelijke pitstopchaos geen sprake was.
 
De pitstops dienen zich pas halverwege de race aan, maar tot veel positiewisselingen leiden ze niet. Vooraan blijft alles bij het oude, al komt Webber gedurende de race steeds verder onder druk te staan van Alonso. De Spanjaard loopt voor de pitstops al op Webber in en zit na de pitstops echt op zijn staart. Als de Australiër ook nog eens zijn KERS verliest, is hij de klos en moet hij zijn waardevolle tweede plaats aan Alonso laten. Het is het maximaal haalbare voor Alonso, al maakt Christian Horny op de pitmuur hachelijke momenten mee als de vonken onder Fattles auto vandaan vliegen. Ook nu stelt het probleem, wat het ook is, niet al te veel voor en dus wint de foutloze Fattle onbedreigd voor de alerte Alonso.
 
Voor de McLarens luidden de pitstops een slotoffensief in. Button, die nog de snelste raceronde zou rijden, ontworstelde zich aan Massa en Raikkonen, die na de pitstops tot elkaar veroordeeld zijn. Een balende Raikkonen moest constateren dat zijn auto wel snel was, maar dat zijn topsnelheid te laag was om de brandstofsparende (!) Braziliaan voorbij te komen. Luis kwam in de slotfase nog akelig dicht bij Webber, maar tot een serieuze inhaalpoging kwam het niet. Dus finisht Webber nog net op het podium, voor de McLarens, Massa en Raikkonen.
 
Best of the rest was Nico Hülkenberg, die zijn bijna failliete team een prachtig cadeau gaf met een doortastend optreden dat goed genoeg was voor een achtste plaats. Grosjean reed een vrij bleke race na een matige kwalificatie. Hij finishte kort achter de Kingfisher van Hülkenberg als negende. Het laatste punt ging naar Bruno Senna, die de hele wedstrijd duels uitvocht en Rosberg in de slotfase buiten de punten drukte. Voor Mercedes, dat Shoeface bij de start al ver zag terugvallen door een lekke band, was het een weekend om gauw te vergeten. Voor de derde keer op rij pakte het sterrenteam van Ross Brawn geen punten. Het enige positieve was dat Sauber, concurrent voor de vijfde plaats in het kampioenschap, er ook geen pepernoot van bakte. Perez was weer eens overijverig en liep na zijn pitstop in een duel met Ricciardo een lekke band op en viel uit. Co Biaggi was het hele weekend nergens. Hij kwam slechts in beeld als hij werd ingehaald en toen hij Pastoor een lekke band bezorgde.
 
Zodoende speelden de banden in het middenveld nog wel een belangrijke rol, net als het DRS, dat het inhalen soms wel erg makkelijk maakte. Al met al kreeg het fraaie Indiase circuit, net als bij de première vorig jaar, niet de spannende race die het verdient. Het formule 1-seizoen van 2012 gaat, net als het vorige seizoen, als een nachtkaars uit. Dat zal de jarige Bernie Ecclestone toch zorgen moeten baren.

24-10-2012

Reacties op de dood van Leon Pliester

In de schaakwereld is geschokt gereageerd op het overlijden van Leon Pliester. Hieronder een overzicht van de reacties tot nu toe:

Leon Pliester overleden (Johan Hut op Schaaksite)

De schaakwereld is vandaag opgeschrikt door het overlijden van Leon Pliester.
De 58-jarige internationaal meester overleed dinsdagmorgen in het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam. Daar wachtte hij op een nieuwe lever.
(...)
Ons medeleven gaat in de eerste plaats uit naar zijn vrouw. Ook bij het Bussums Schaakgenootschap, waar hij zowel speler als jeugdtrainer was, zullen ze hem missen.

De komende dagen komen we uitgebreid terug op de rol van Leon Pliester in het Nederlandse schaakleven.
Er komt dus nog meer. Ook Peter Doggers had op zijn internationaal bekende schaaksite Chessvibes een stukje gewijd aan het vroege overlijden van onze clubgenoot. Hij gaf een aanvulling op de informatie op Leons Wikipedia-pagina, plus een verzameling van 25 na te spelen partijen.

Dutch IM Leon Pliester dies at 58 (Peter Doggers op Chessvibes)

Leon Pliester passed away at the age of 58. The Dutch International Master suffered from a liver-illness which had affected his kidneys as well. This was reported by the Dutch Chess Federation today on its website.

(...)

Ook op het bekende schaakforum Utrechtschaak liet men van zich horen. Toch wel grappig hoe poeslief iedereen is. Over doden niets dan goeds, maar toch had er wat mij betreft wel een iets genuanceerder beeld geschetst mogen worden, want als je de onderstaande reacties leest, lijkt het alsof de leukste schaker ooit is heengegaan. Dat was ook niet helemaal waar. Het zal de sociale druk wel zijn geweest.
Johan Hut (journalist): "Voor mij als journalist een leuke schaker, die overal heel open over was."
Gert Pijl (BSG/SOPSWEPS): "Zeer trouw bezoeker van de BSG-clubavond ook. Sterkte aan zijn vrouw die er echt altijd bij was."
Michael Riemens (Groningen): "Hier word ik stil van. Een prachtige speler en hele aardige man is veel te vroeg heengegaan. Sterkte aan de nabestaanden."
Henk Vedder (HSG/En Passant): "Hè wat triest, afgelopen januari ging het al niet best volgens mij. Naast IM en psych een absolute koning van de anagrammen, uit zijn koker kwam onder anderen: Pikettroel, titelkoper, loensreptiel, hondje wil varen en nog veel meer. Hij was erg leuk aan tafel... RIP Leon."
Arno Eliens: "Een mooie kerel, RIP."
Max Viergever (Paul Keres/Zeist): "Ja, erg jammer. Leuke schaker, plezierige tegenstander die zich niet te groot voelde om mindere spelers vriendelijk en met respect te bejegenen."
Jasper Geurink (Unitas): "Ik herinner me nog van vroeger zijn prachtige artikelen in de Schakend Nederland over een 1.e4-repertoire voor wit. En zijn stukje over een verbijsterende 0-0!?! in een scherpe Caro-Kann, Doorschuifvariant, die hij aan Nunn liet zien (die proestend wegliep!); wellicht in het kader van de behandeling van voornoemd repertoire. Kwaliteitsschrijver, sympathieke man achter het bord en zoveel meer, getuige de reacties hier.
Misschien zou een andere IM of GM voor New in Chess op basis van zijn artikelen een hedendaags boekje over 1.e4 kunnen uitbrengen? Ook een beetje als eerbetoon."

Opmerkelijk is dat er vanuit BSG nog weinig reacties zijn gekomen. Wel staat op de BSG-site een nieuwsbericht over Leon, hoewel dat niet veel meer is dan een rommelige verzameling zinnen. Nee, levendiger ging het eraan toe op Facebook:
Ewood: "RIP Loensreptiel :("
- "Waar is de knop "vind ik niet leuk" als je hem nodig hebt?"
- "Ik vond nog een foto uit 2005 (zal wel 2006 of 2007 zijn geweest, red.) met Leon hier in de kamer. Whiskey (de hond) erbij, potje thee en een stel jonge honden (de leerlingen)..."
Lennart Ootes: "Mooie in memoriam van Leon, mijn voormalige teamgenoot en oud-trainer." (Verwijst naar het Chessvibes-artikel)
- "Gecondoleerd! Zwaar verlies van een fijne man!"
Peter Drost:" Leon Pliester: "Bewijs het maar.""
Jean Loulou: "Toch wel schrikken, iemand van je eigen bouwjaar..."
Tot slot nog de eerdergenoemde foto die Jean Loulou had gemaakt op een schaaktraining bij ons thuis:
Foto: Jean Loulou, Facebook. V.l.n.r.: Peter Drost, Leon Pliester, Ashley Krishnasing.
Dat bracht mooie herinneringen terug:
Behirder: "Maar waar is Whiskey?"
Ewood: "Zit die niet onder Leons trui?"
Jean Loulou: "Die lag onder de tafel te vergaan."
Zo is er toch weer een periode afgesloten. De herinneringen blijven, maar we zullen je wel missen, Leon!

23-10-2012

Leon Pliester 1954 - 2012

Wat er al een tijdje aan zat te komen, is eindelijk ook gebeurd: BSG 1-speler Leon Pliester is vanochtend overleden. Hij kampte al enige tijd met een leveraandoening. Twee weken geleden ging hij naar Rotterdam voor een nieuwe lever, maar was zijn gezondheid zo ver heen dat alle hulp vergeefs was.
 
In de jaren tachtig was Leon Pliester een van de sterkere schakers van Nederland. In 1982 werd hij Internationaal Meester en in 1990 deed hij mee aan het Nederlands Kampioenschap. Hij wist het schaken aan zijn studie psychologie te koppelen door de ontdekking van het post-titelsyndroom. Ook ontdekte hij veel toepasselijke anagrammen voor bekende schakers. Je kunt wel zeggen dat schaken zijn leven was.
 
In het begin van het competitieseizoen 2004-2005 hadden Ptr, Ewood en ik in de benedenverdieping van het Denksportcentrum een eerste kennismaking met onze nieuwe trainer. BSG 1-teamleider Theo Slisser was in zijn nopjes met de sterke speler die hij bij HSG had weggehaald. Naast zijn inbreng als speler zou Leon ons, de enige jeugdspelers die BSG nog had, trainen. Het doel voor BSG 1 voor dat seizoen was niet bescheiden: in de top drie eindigen en eventueel promoveren. We weten inmiddels hoe het gelopen is: BSG degradeerde dat jaar naar de tweede klasse. Het verblijf in de hoogste achttallenklasse zou uiteindelijk twee jaar duren en geregeld moest Leon zijn klasse laten zien. Een goed voorbeeld was de wedstrijd tegen Hardenberg, waar hij bij een 4-3-achterstand na zes of zeven uur bikkelen het laatste matchpunt veilig wist te stellen. Volgens Emile Wüstefeld, die toen in de vorm van zijn leven verkeerde, was Leon "veel sterker" dan hij. Een frappante uitspraak vond ik dat, hun ratings scheelden maar vijftig punten of zo.
 
In ieder geval ging ik door Leon wel anders naar het schaakspel kijken. Hij benaderde het spel veel professioneler dan ik, hij was veel perfectionistischer. Daarnaast was hij een echte doorzetter, die het graag op een eindspel aan liet komen. Vaak wist hij na vele uren ploeteren een miniem voordeeltje om te zetten in een vol punt. Geduldig loerde hij op een kansje, om dan opeens genadeloos toe te slaan. Jammer genoeg zat er ook een mindere kant aan Leons fanatisme: zo foeterde hij Emile Wüstefeld na het verloren kampioenschap in 2006 zo uit, dat Emile daarna amper meer een schaakstuk durfde aan te raken. We raakten hem in 2008 ook kwijt aan BSG 2 en in 2010 aan SOPSWEPS.
 
Het hoogtepunt van de trainingen kwam in het seizoen 2006-2007, toen naast de Oetoes ook Sissel en de witte profiteerden van de trainingen. Het was een mooie periode voor BSG, dat ineens een hele kluit jongeren in de interne competitie had meespelen. Het kan niet anders of ik moet ook iets van mezelf in dit overzicht laten zien: een partij in de interne dan maar. Het is geen karakteristieke partij voor Leon, maar de partij heeft voor mij veel waarde: het was de eerste keer dat ik een halfje pakte tegen een IM.
 

Aan het eind van het seizoen waren de rollen omgedraaid:

Stelling na 54.g5.

54...Txh4? 55.Tb7+ Kg8 56.Tc7 Tb4 57.b7 1-0.

Door die nederlaag eindigde ik als vijfde in de interne competitie en haalde ik de kampioensvierkamp dus niet. Daarna ben ik nooit meer in de buurt geweest...

Er brak een succesvolle periode aan voor BSG 1, dat tweemaal achter elkaar promoveerde. Het kon niet op met BSG, zo leek het. Toch werd in 2009, na een moeizaam jaar in de meesterklasse, gestopt met de trainingen. Het leek erop dat Large het meest had geleerd van de trainingen, want in de zomer van dat jaar verraste hij vriend en vijand (heeft hij die?) met dodelijk precies schaak. Met drie IM-normen en twee NJK-titels op zak is hij vooralsnog de beste leerling van het stel.
 
Ook in de nadagen van zijn carrière kon Leon nog verbazingwekkend fel van zich afbijten. Zo scoorde hij in het seizoen 2010-2011 7½ uit 9 aan de hoogste borden in de eerste klasse. Hij had een ideale setup gevonden: met zwart speelde hij vaak Berlijns en won hij praktisch altijd het eindspel. Met wit zette hij de zaken rustig op en wachtte hij op een foutje van de tegenstander. Het werkte in ieder geval perfect in de eerste klasse. In de meesterklasse kwam hij er vaak niet aan te pas. Dit jaar begonnen zijn gezondheidsproblemen hem echt parten te spelen. Tijdens het Pinkstertoernooi ging het al niet best. Naast het schaakbord had hij de nodige galgenhumor en zelfspot, maar op het bord wilde hij graag nog vlammen. Zelfs toen het niet meer kon. Iedereen schrok zich kapot toen hij zich vorige maand meer dood dan levend naar de wedstrijd BSG - De Stukkenjagers sleepte. Hij gaf zijn laatste schaakpartij ooit na tien zetten remise. Verstandig. Toch kon hij het niet nalaten om zich na afloop met mijn partij te bemoeien. Fanatiek tot het einde, gevochten voor wat hij waard is. Nu kan hij eindelijk uitrusten.
 

Leon Pliester

* 20-08 1954

+ 23-10 2012

14-10-2012

Hard tegen zacht

Fattle wint troosteloze GP van Zuid-Korea en is nieuwe WK-leider

Na de Grand Prix van Japan werd het duidelijk dat Fattle de beste papieren had in het kampioenschap: hij had dankzij zijn tweede overwinning op rij het momentum, terwijl Alonso voor de tweede keer in vier races niet verder kwam dan de eerste bocht. Ineens was het kampioenschap verder weg dan ooit voor de Spaanse Ferrari-coureur, die nog wel met een kleine voorsprong afreisde naar Zuid-Korea. Maar ook nu was Red Bull dominant en dus deelde Fattle opnieuw een klap uit: hij won onbedreigd en haalde Alonso in op de ranglijst.
 
Kwalificatie
Het was even slikken voor Fattle: het hele weekend was hij de snelste man, maar in de kwalificatie moest hij teamgenoot Webber voor zich dulden. Verslagen door die ongeschoren Australiër met veel te brede kaken, dat kon de jonge Duitser niet hebben. Liever had hij nog Alonso naast zich op de eerste startrij gehad. Dus liep hij de rest van de dag te mokken, zich afvragend hoe het nou kon gebeuren.
 
Gelukkiger waren Luis en Alonso met hun plek op de tweede startrij. Ze waren in de buurt van de Red Bulls gebleven en hadden er alle vertrouwen in dat het in de race beter zou gaan. Achter hen stond de titelkandidaat zonder overwinning, Kimi Raikkonen. Minder voortvarend verliep de kwalificatie voor Jenson Button, die als elfde moest vertrekken.
 
Race
Nog marginaler is Buttons rol in de race: in de tweede bocht komt hij Co Biaggi tegen, die knullig tegen hem aanrijdt en ook meteen Rosberg uit de race rijdt. Van local hero naar zero: na zijn schitterende optreden voor eigen publiek had Co Biaggi heel wat uit te leggen. Ook teamgenoot Perez gaat zich wat te buiten bij de start, maar de schade blijft beperkt tot wat flapjes aan zijn voorvleugel.
 
Vooraan heeft Fattle meteen wraak genomen op Webber door als eerste de eerste bocht in te duiken. De Australiër kwam wat moeilijk van zijn plek en dat zorgt voor gedrang in de eerste bocht. Alonso wurmt zich langs Luis, terwijl Massa naar de vijfde plek oprukt, voor Raikkonen. De volgorde blijft lange tijd onveranderd. De top zes rijdt weg bij Hülkenberg, die de voorzichtige Grosjean bij de start had verschalkt. In het middenveld zijn de Toro Rosso's bezig met een inhaalrace: de Williams' worden achter elkaar te grazen genomen: eerst de goed gekwalificeerde, maar slecht gestarte Pastoor en daarna de slecht gekwalificeerde, maar goed gestarte Senna.
 
Op een kwart van de raceafstand worden de eerste pitstops gemaakt. Luis komt als eerste binnen, met in zijn kielzog Hülkenberg en Grosjean. Ze verwisselen hun zachte banden voor de hardere banden. Een ronde later komen Webber en Massa binnen en weer een ronde later Fattle en Alonso. Luis, Massa en Raikkonen moeten zich nog wel langs Perez knokken, waarna Luis het zelf voor zijn kiezen krijgt. Al spoedig klaagt hij over wegliggingsproblemen op zijn tweede bandenset. De Ferrari's vliegen daarentegen. Massa gaat Luis eenvoudig voorbij en probeert met Alonso het gat naar Webber te dichten. Ondertussen weet Luis Raikkonen nog wel af te stoppen, totdat hij halverwege de race opnieuw nieuwe banden laat omleggen.
 
Koploper Fattle heeft inmiddels een dikke voorsprong op Webber en er lijkt niets meer fout te kunnen gaan voor hem. Maar ook hij heeft kleine problemen: op versleten banden verremt hij zich hevig, waarna het team hem wat paniekerig naar de pits roept. De laatste serie pitstops is in volle gang.
 
Ondertussen is Luis door zijn problemen teruggevallen naar de zesde plek. Hij moet zuinig zijn met de banden en krijgt Grosjean en Hülkenberg al snel in zijn kofferbak. Grosjean had Hülkenberg bij de pitstops ingehaald, maar als hij met Luis in gevecht is, gaat de Duitser zowel hem als Luis in een beweging voorbij. McLaren verandert direct de tactiek en vertelt Luis dat hij moet aanvallen: hij zou nog een derde bandenstop moeten maken. Door de inconsequente strategie valt Luis bij zijn laatste pitstop terug tot de tiende plek, nog achter de Toro Rosso's. Wel kon hij zijn laatste stint op de superzachte banden rijden, waardoor hij nog iets van zijn troosteloze race kon maken. Zelfs dat lukt niet, want de op een negende plek rondrijdende Vergne is een te groot obstakel. De Franse Toro Rosso-rijder krijgt vlak voor het einde de achtste plek cadeau van teamgenootje Ricciardo. Die heeft eveneens weinig moeite gekleurde Brit achter zich te houden, zeker als er nog een lap kunstgras aan de McLaren blijft plakken. Met pijn en moeite trekt Luis de tiende plek over de streep, net voor de aanstormende Perez.
 
Vooraan rijden de Red Bulls tegen de wil van het team in de ene na de andere snelste ronde. De banden houden het en de techniek ook, dus wint Fattle voor Webber. Alonso wordt nog derde, met Massa de hele race in zijn kielzog. Raikkonen wordt kleurloos vijfde, terwijl Hülkenberg een fantastische zesde plaats behaald voor het bijna failliete Force India. Grosjean wordt zevende, voor de Toro Rosso's van Vergne en Ricciardo. Voor Mercedes en Williams was het, net als voor McLaren, een race om heel gauw te vergeten: Shoeface eindigt achter DRS'ta als dertiende, nog voor de Williams'.
 
Wie houdt Fattle nog tegen?
Ondertussen was Fattles humeur weer opgeklaard en kon hij iedereen weer vrolijk zijn vingertje laten zien. Hij weet het ook: de strijd tussen de twee tweevoudig wereldkampioenen is een gelopen race. Het is hard tegen zacht, want waar de Ferrari dit jaar geen deuk in een pakje boter rijdt, is er ook niemand meer die Fattle nog kan afstoppen.

13-10-2012

Lachen, gieren, brullen

Een tijdje terug had ik een wedstrijdje georganiseerd wie de leukste dialoog bij een stripje kon bedenken. Voor die stripjes kies ik dan bekende TV-reclames uit, die ook op Youtube zijn terug te vinden. Daar maak ik wat screenshots van en die zet ik dan online. Niet erg creatief dus. Voor de creativiteit heb ik de lezers nodig en die stelden de vorige keer niet teleur. Vandaag staat er een autoreclame op het programma. Het is zeker niet de beste reclame ooit, maar ik weet zeker dat jullie er iets mee kunnen. Maak er wat moois van!
 
1.
 
2.

3.
 
4.

5.

6.

7.

8.
 
Jullie hebben nog tot het eind van volgende week de tijd. Voor inspiratie: zie het origineel en de Nederlandse uitvoering van de reclame.

10-10-2012

Zal ik en passant mijn partij tegen Carlier nog laten zien?

Afgelopen zaterdag speelde ik mijn twintigste partij in de meesterklasse tegen de naar Rotterdam teruggekeerde Bruno Carlier. Jarenlang speelde de IM bij En Passant, maar nu de schaakclub uit Bunburg-Spakenschoten met geld aan het smijten is, zocht hij zijn heil maar ergens anders, net als onze aanwinst Tea Lanchava. In ieder geval kwam ik daardoor afgelopen zaterdag al tegenover hem te zitten, een confrontatie die niet zo goed voor me afliep. Door de nederlaag bleef mijn score in de meesterklasse steken op vijf punten. In negen meesterklassepartijen bleef ik ongeslagen, in elf niet, waaronder deze partij dus.
 
 
Ook deze partij is mede mogelijk gemaakt door Chessflash.
 
Het jammere is dat er geen kans op revanche komt op het SGS-snelschaaktoernooi voor clubteams!

07-10-2012

Galavoorstelling Fattle in land van de rijzende zon

Tweestrijd Alonso en Fattle in kampioenschap

"De coolste baan die er is", vertrouwde Luis de verslaggevers toe. Het moet gezegd worden: Souzouka is naast Monaco, Silverstone, Spa-Francorchamps en Monza een van de meest geliefde circuits op de kalender. Luis had het echter niet over de track, maar over zijn job als formule 1-coureur. Hopelijk voor hem heeft hij het volgend jaar bij Mercedes ook naar zijn zin, ook als het een keertje niet loopt. In dat opzicht was zijn Japanse weekend een mogelijk voorproefje op wat hem volgend jaar te wachten staat: hij kwam er het hele weekend totaal niet aan te pas.
 
Nee, Red Bull had zijn zaakjes heel wat beter op orde. In de kwalificatie eist Fattle dan ook de pole op, voor teamgenoot Webber. Button redde de eer nog voor McLaren met een derde tijd, maar verloor vijf plekken door een versnellingsbakwissel. Desondanks startte hij nog een plekje voor zijn teamgenoot. Winnaar van de kwalificatie was Sauber, waar Co Biaggi voor eigen publiek een vierde tijd reed. Zijn naar McLaren gepromoveerde teamgenootje Perez maakte het feest bij het Zwitserse team compleet door de zesde tijd te rijden. Tussen hen in stond Schrootjean, waardoor een triest scenario als in België dreigde. Teamgenoot Raikkonen spinde in zijn laatste snelle ronde en reed slechts de achtste tijd, nog achter Alonso. De leider in het klassement wist wat hem te doen stond: vanaf zijn magere startpositie zo veel mogelijk punten pakken en hopen dat de Ferrari in de komende races iets competitiever is.
 
Eersterondegek
Bij de start is Alonso dat voornemen kennelijk alweer vergeten, want hij drukt Raikkonen van de baan, waarna de twee contact maken. De Lotus verliest een onbelangrijk deel van zijn voorvleugel, maar voor Alonso zijn de gevolgen erger: hij rijdt zijn band lek en gaat op hoge snelheid in de rondte. Gelukkig weet hij de overige deelnemers te ontwijken, maar het betekent wel zijn tweede DNF in vier races en dat kan hij slecht gebruiken. Op datzelfde moment klapt de andere Lotus, die van Schrootjean, op de slecht gestarte Webber. De Australiër gaat achterstevoren, de Zwitserse Fransoos heeft een kapotte voorvleugel. Achter hen rijdt Senna in het gedrang Rosberg uit de race en komt zich, net als Schrootjean en Webber, bij zijn team melden. De safetycar is op de baan gekomen, maar doordat het ding de race na anderhalve ronde alweer vrijgeeft, ontbreekt voor Webber de tijd om bij de rest van het veld aan te sluiten. De withete Australiër heeft na afloop ook geen goed woord over voor "first-lap nutcase" Schrootjean, die voor de zoveelste keer een aanrijding veroorzaakte in de eerste ronde.
 
De andere Red Bull heeft van het gedrang weinig meegekregen. Fattle is zich niet eens bewust van het feit dat zijn concurrent uit de race is, zo geniet hij van zijn bolide. Bij de herstart neemt hij al meteen flink afstand van Co Biaggi. Button en Massa zijn alweer opgerukt naar de derde en vierde plaats, voor Raikkonen en Perez. De Mexicaan probeert de Fin meteen te verschalken, maar overspeelt zijn hand en ziet Luis passeren. Hij gaat de McLaren even later met een gedurfde uitremactie in de haarspeldbocht voorbij.
 
Pitstops
In de dertiende ronde wordt er afgetrapt voor de eerste serie pitstops. Button en Co Biaggi stoppen relatief vroeg en komen na hun stop in het verkeer terecht. Fattle en Massa blijven langer doorrijden. Fattle blijft aan kop, maar Massa is de grote winnaar van de pitstops: hij blijft tweede. Co Biaggi is derde, met Button kort achter zich. De Brit klaagt over opnieuw een probleem met zijn gangwissel, maar rijdt op dat moment wel de snelste raceronde. Achter hen is Perez door de pitstops weer achter Luis geraakt. Ook nu probeert hij de zaken op de baan recht te zetten, maar ditmaal is zijn inhaalpoging echt te overmoedig en zet hij zijn bolide in de haarspeldbocht in de grindbak.
 
Daarmee is de angel wel uit de wedstrijd. Vooraan breidt Fattle zijn voorsprong op Massa gestaag uit. Slechts het gevecht tussen Luis en Raikkonen na de tweede serie pitstops is even het bekijken waard, maar het is in een oogwenk voorbij als Raikkonen inbindt en de McLaren voor laat gaan. Verder zijn er goede optredens van Hülkenberg, die bijna de hele race zevende ligt, en Ricciardo, die zich door twee late stops in de kijker rijdt en uiteindelijk tiende wordt, pal voor Shoeface.
 
Co Biaggi in moeilijkheden
In de slotfase wordt de strijd om de derde plek ineens interessant. Timo Glock houdt Co Biaggi even op, waarna Button bloed ruikt en zijn uiterste best doet om de local hero in de laatste ronden nog van het podium te stoten. Glock krijgt voor het oponthoud een drivethroughpenalty, net als Senna voor zijn startcrash overigens. Schrootjean werd zelfs met een stop-and-go-penalty bestraft en gaf in de laatste ronde op, omdat er toch niks meer te winnen was voor hem. Dat deed Webber beter: hij kreeg dankzij zijn negende plaats twee punten voor de moeite, maar de titel is door zijn mid-season slump uit zicht geraakt. Voor Button geldt hetzelfde. Hij krijgt Co Biaggi net niet te pakken, waardoor de Japanner naar het podium mag, waarmee hij het publiek in extase brengt.
 
Ondertussen heeft Fattle al lang en breed gewonnen. Massa vond zichzelf dankzij een sublieme race voor het eerst in twee jaar weer terug op het podium en dat moet hem goed hebben gedaan. Toch had Ferrari honderd keer liever Alonso op die plek hebben gezien... Ver achter Co Biaggi en Button eindigden Luis en Raikkonen, die hun titelaspiraties ook wel in de ijskast kunnen zetten. Ze werden op de voet gevolgd door Hülkenberg en Pastoor, die zowaar een foutloze race reed en eindelijk weer wat puntjes pakte. Webber finishte als negende, nog geen tien seconden binnen de vijfde plek, wat gezien de tegenslag bijna als een wonder mag worden beschouwd. Het laatste punt ging naar Ricciardo, die Shoeface knap voor wist te blijven, wat helaas door de regie gemist werd.
 
Spanning
Kortom: zo saai als de race was, zo spannend is de stand in het kampioenschap geworden. Waar het kampioenschap voorheen vaak in Japan werd beslist, is de titelstrijd nu spannender dan ooit: Fattle haalde 25 punten van zijn achterstand van 29 punten af, waardoor hij nu dus nog maar vier punten achter Alonso ligt. Een felle tweestrijd ligt in lijn der verwachting, want Raikkonen (derde met 37 punten achterstand) en Luis (vierde met 42 punten achterstand) lijken te zijn afgehaakt. In ieder geval vergoedt de stand in het kampioenschap veel, want net als vorig jaar gaat het seizoen wat spektakel betreft bergafwaarts. Zoals al eerder is opgemerkt: kunnen we KERS en DRS niet inwisselen voor normale neuzen en bijtanken? Dat zou het racen een stuk leuker maken, in ieder geval doordat teams met hun pitstops niet op de andere teams kunnen gaan wachten, maar de strategie van tevoren al moeten hebben uitgestippeld. Terugkijkend naar de formule 1 in de jaren '90 denk ik: "vroeger was alles beter."

Zegereeks BSG beëindigd in verzorgingstehuis

Zwak BSG heeft weinig in te brengen tegen SO Rotterdam

Al weken wordt Nederland geteisterd door onvervalst herfstweer. Toch waande BSG zich even in de tropen tijdens de wedstrijd tegen SO Rotterdam. Het was flink zweten geblazen voor de BSG'ers en daar kwamen de saunatemperaturen van het verzorgingstehuis "de evenaar" nog bij. Uiteindelijk ging BSG met 6-4 ten onder.
 
Met een licht gemodificeerd team trad BSG aan tegen Rotterdam. Dat was goed nieuws, maar ook slecht nieuws. Om met het slechte nieuws te beginnen: Leon Pliester was inderdaad zo ziek als hij er de vorige keer uitzag. Kort na de wedstrijd ging het goed mis met hem. Naar verluidt heeft hij zelfs met Magere Hein geflirt, dus speelde hij niet mee. Gelukkig hadden we in Frans Borm een redelijke vervanger. Daarnaast moesten we Robert Ris missen, hij speelt een toernooi in IJsland, maar het goede nieuws was dat we Grote Beer voor hem in de plaats konden inhuren.
 
Rotterdam had grootmeester Lubomir Ftácnik uit de hoge hoed getoverd. Wel ontbraken bij de thuisploeg grote namen als Bart Michels en Karel van der Weide op het scoreformulier. Tot overmaat van ramp was het halve team te laat en bleek dat de Belg Pascal Vandervoort helemaal niet zou komen vanwege een auto-ongeluk. Gelukkig bleef hij ongedeerd, in tegenstelling tot zijn voertuig. Wel betekende dat dat de reserve-teamleider van Rotterdam, de aimabele Wim van Munster, zich gedwongen zag het lege bord op te vullen. Hij had zich - achteraf gezien - de moeite kunnen besparen, want hij werd door Frank Erwich soepeltjes op een nulletje getrakteerd, wat overigens geen reden was om de spelers niet te trakteren op broodjes. Het was een beetje een goedmakertje voor de belabberde speellocatie. Iets met bezuinigingen, u kent dat wel. Buiten was het lawaaiig, waardoor de ramen vaak dicht moesten en de temperatuur in de speelzaal bleef oplopen. Maar gelukkig waren er nu wel digitale klokken en dat is ook wat waard.
 
De vroege voorsprong was in ieder geval een fijne binnenkomer voor BSG en ook de remise van Tea Lanchava tegen Martin Martens mocht er zijn. Volgens een omstander was ze best goed uit de opening gekomen, hoewel ze die mening zelf niet deelde. Maar iedereen die haar een beetje kent, weet dat dat weinig uitmaakt en na wat "bikkelen" was het halfje gepakt.
 
Het remisevirus was overgeslagen naar de lagere borden, waar Alexander van Beek tegen Rini Kuijf in een uitgekauwde stelling al snel remise aanbood. FM Henk bereikte in het Schots niks tegen Etienne Goossens en bood eveneens remise aan, wat ook werd geaccepteerd. Lekker Ding speelde nog wel even voor de vorm door, maar gaf er even later ook de brui aan.
 
De voorsprong was echter geen lang leven beschoren, want Ton kreeg aan bord zes opnieuw een nederlaag te slikken tegen zijn vriend Jan Willem van de Griendt. Het was alweer de derde keer in drie meesterklasseseizoenen dat de twee elkaar tegenkwamen en ook nu beet Ton hardhandig in het stof. Kortom: hij was zijn Angstgegner weer tegengekomen. Pech? Of een ongelukkige bordkeuze? Wie het weet mag het zeggen.
 
Ondertussen kwam Grote Beer niet door de verdedigende stellingen van collega-grootmeester (Good) Luc Winants heen, zodat de stand 3-3 was. Dat was een beetje jammer, maar dat werd weer gecompenseerd door de kleine beertjes, die naast de grote beer zaten. Zij lieten niet over zich heen lopen. Ewood hield met zwart knap Ftácnik in bedwang, terwijl Large brutaal voor de aanval koos tegen Frans Zuijpers, om uiteindelijk maar voor de veilige remise te kiezen.
 
Daarmee was de koek op voor BSG, dat op de laatste borden in twee eindspelen ten onder ging. Aan het laatste bord kwam Frans Borm tegen Michiel Besseling nooit helemaal in zijn spel en moest een toreneindspel met een pion minder verdedigen. Maar goed dat Leon Pliester er niks van heeft meegekeken, want die zal ongetwijfeld uit zijn slof zijn geschoten als hij had gezien hoe zijn collega-IM in de slotfase nog de remise uit handen gaf.
 
Nog kanslozer was het eindspel van Behirder tegen Bruno Carlier. Hoewel de BSG'er voor de partij nog kon bogen op een positieve onderlinge score (1½ uit 2), kwam erachter dat snelschaken en "gewoon" schaken heel andere disciplines zijn. Positioneel ging er het een en ander mis en ook een stukoffer kon het tij niet meer keren: in het eindspel ging het snel bergafwaarts. Zodoende verloor BSG met 6-4, de eerste nederlaag sinds de oorwassing tegen Voerendaal in het begin van dit jaar. Hoewel er een paar verdienstelijke remisetjes werden gescoord, moest achteraf worden geconstateerd dat de overwinning van Frank Erwich de enige aan Bussumse zijde was geweest en dat de overwinning er eigenlijk nooit in had gezeten. BSG speelde deze wedstrijd vrij slap en tam. Het zal de warmte wel geweest zijn, maar het moet de volgende wedstrijd, tegen HMC, wel beter. Voor Rotterdam, dat de eerste ronde nipt van de Kennemer Combinatie had verloren, breekt de zon door.
 
 Rotterdam (2316) - BSG (2325) 6-4
  1. L Winants g (2533) - A Berelowitsch g (2577) ½-½
  2. L Ftacnik g (2552) - E de Groote (2345) ½-½
  3. F Cuijpers m (2440) - L Ootes (2340) ½-½
  4. M Martens m (2424) - T Lanchava m (2354) ½-½
  5. W van Munster (1709) - F Erwich f (2354) 0-1
  6. JW van de Griendt f (2318) - T van der Heijden (2287) 1-0
  7. R Kuijf m (2393) - A van Beek m (2299) ½-½
  8. B Carlier m (2391) - J de Groote (2155) 1-0
  9. E Goossens f (2278) - H van der Poel f (2276) ½-½
  10. M Besseling (2120) - F Borm m (2259) 1-0

02-10-2012

Mr. Lucky Bird

Sinds iets meer dan een maandje woon ik weer bij m'n ouders en daardoor ben ik in staat om op de club te schaken, iets wat ik al sinds begin 2010 (!) niet meer had gedaan. Ik moest ook weer wennen, want dat ik tweemaal een tjappie van het tweede versloeg, is bijna wel een godswonder te noemen. Twee keer kwam ik niet best te staan, maar uiteindelijk won ik wel. Ik hou het maar op geluk, net als dat ik het als geluk beschouw dat ik twee keer met wit mocht spelen. Zo'n reeks houdt een keer op. Zul je zien dat het geluk me in de steek laat als het er echt om spant. Dat ik de pech heb dat ik al m'n geluk heb opgebruikt in partijen die er nauwelijks toe doen. Nu dat gezegd hebbende: misschien kan ik dit seizoen een gooi doen naar het clubkampioenschap. Dat zal mooi staan op mijn palmares. Dat er voor de totstandkoming misschien een ongeloofwaardige dosis geluk nodig was, is men al gauw vergeten.
 
Dat was de introductie van mijn partij tegen Coen, die ik hieronder vrij uitgebreid heb geanalyseerd. Over de opening staan me nog levendige herinneringen bij, met een door de computer weerlegde variant, gewonnen en verloren halfjes in het eindspel en een dikke nederlaag. Helaas kan ik de mooiste verhalen niet meer terugvinden op mijn oude internetdagboek. Ik meen me te herinneren dat ik vrij uitgebreid had geschreven over het "briljante" 5.Pxf7, een zet die FM Henk nog in zijn openingsboek had staan. "Die malle Henk. Er is nog niet gelachen. Hahahaha!", was ongeveer de reactie van ene Grotovsky. Maar goed, als iemand weet wat ik bedoel en waar het op internet staat, dan hoor ik het graag, zodat de anekdote in leven blijft. Het is nu wel een enorm lulverhaal geworden, dus laat ik de partij maar zien.
 

De partij J de Groote - C van der Heijden is mede mogelijk gemaakt door Chessflash.