Op het moment dat ik me begon af te vragen wat ik nou werkelijk aan Facebook had, werd bekend dat de sociaalnetwerksite naar de beurs ging. Een goede beslissing? Overmoed? Of een laatste stuiptrekking? Krijgen we na de internetbubbel en de kredietcrisis de Facebook-bubbel, of wordt Facebook een nieuw World Online?
Het goede nieuws was dat het aandeel Facebook op de eerste handelsdag hoger sloot dan de toch al prijzige introductiekoers. Toch is het maar de vraag of de ontwikkelingen op lange termijn ook zo gunstig zijn. Facebook is de laatste jaren sterk gegroeid, waardoor de verdere groeimogelijkheden beperkt zijn. Ook bespeur ik bij mijzelf een soort Facebook-moeheid. Geen zin om te veel privacy op te geven. Geen zin om op internet verslag uit te brengen van de dag. Geen tijd voor een stijlloos onzinberichtje (lees: statusupdate). Geen tijd om net te doen alsof je heel cool bent. Om eerlijk te zijn: ik heb liever echte contacten dan virtuele. Aan de intensiteit waarop mijn Facebook-vrienden de laatste tijd informatie over hun privéleven verstrekken, denk ik te kunnen opmaken dat meer mensen een beetje Facebook-moe zijn.
Er dreigt dus een gevaar voor Facebook: het kan door de tijd ingehaald worden, zoals dat bij het fenomeen weblog is gebeurd. Weblogs waren jaren geleden ook helemaal in en nu ben ik de laatste persoon op aarde met zo'n ding. Een ander potentieel gevaar is dat Facebook wordt weggeconcurreerd door een nieuwe, betere (groter is bijna niet mogelijk) sociaalnetwerksite. Kortom: Mark Sucker Berg had het idee dat de top van de Facebook-berg in zicht was, dus besloot hij maar te cashen. Gelijk heeft hij, je moet immers stoppen op je hoogtepunt. Wanneer je als sociaalnetwerksite de laagvlakte weer in het vizier hebt, moet je maar hopen dat een bedrijf als de Telegraaf-mediagroep je opkoopt, om niet enorm veel gezichtsverlies te leiden. Want dat is natuurlijk de doodsteek voor Facebook.
Het is de vraag of de gemiddelde belegger zich door dit zwarte toekomstscenario laat leiden. Misschien zijn ze terecht optimistisch en worden ze zo rijk dat ze nooit meer hoeven te werken. Aan mij zullen ze waarschijnlijk weinig hebben. Ik doe er weinig meer mee. Sterker nog: laten we achter onze computers vandaan kruipen en weer echt op zoek gaan naar leuke contacten. Maar ja, hoe doe je dat? De gemakkelijkste manier is waarschijnlijk toch weer een toenadering via Facebook. Kreun...
Voor degenen die geen idee hebben waar dit artikel over ging, heb ik nog een goedmakertje:
Het is vreemd dat het, ondanks lage FB-bezoekfrequentie ervoor, toch best lastig blijkt te zijn het uit je traditionele internetrondje te krijgen. En dat terwijl de echte nieuwswaarde bij een heel aantal van die statusupdates erg laag is. Nu ik er een tijdje af ben moet ik zeggen dat ik het eigenlijk niet echt mis. Het (sociale) leven en de verschillende sociale contexten waarin je je beweegt draaien gewoon door, en men accepteert het wel als je niet deelneemt. Voor sommige dingen zal het ongetwijfeld handig zijn, maar in mijn geval is het denk ik prima zo.
BeantwoordenVerwijderenIk denk in ieder geval dat de wereld er veel wijzer op zou worden als men in de FB-leestijd een boek zou lezen. Mijn ambitie is dat komend jaar in ieder geval weer wat meer op te pakken.