Afbeelding: dub.uu.nl
Groot nieuws! Ik ga deze weblog opheffen. Ik heb geen zin om elke maand de reclamebalk weg te betalen en dus zal deze weblog aan het eind van deze maand ophouden te bestaan. Daarin ga ik mee in de trend die ongeveer een decennium geleden in gang is gezet: bloggen wordt steeds minder populair. Het betekent dat deze weblog ongeveer hetzelfde lot is beschoren als de weblog van Kleine Claudia, die vier jaar geleden met een druk op de knop uit de lucht werd gehaald. Gelukkig is er met het internetarchief nog wel het een en ander van terug te vinden en na de herpublicaties van afgelopen winter mocht het volgende artikel ook vereerd worden met een herpublicatie.
Het artikel in kwestie is zes en een half jaar oud en gaat over de zesjescultuur die heel erg in Nederland heerst. Het fenomeen zal ongetwijfeld te maken hebben met het cultuurverschil tussen Nederland en landen als Amerika, Duitsland en China, waar een veel sterkere sociale druk is om goed te presteren. Claudia neemt het vrij cynische standpunt in van Vincent Bijlo. Volgens hem is er meer op de wereld dan alleen maar goede cijfers halen:
Zij [de studenten die hoge cijfers haalden] kenden de manier van vragen bij tentamens. Zij wisten hoe ze, door veel kennis in hun hoofd te stampen een hoog cijfer moesten halen. De meeste kennis waren ze na een paar weken weer kwijt. Wij niet. Wij sloegen de tentamenstof veel abstracter op, maakten haar onderdeel van onze geest. Het leverde zesjes en zeventjes op, maar het maakte ons mensen die veel wisten, die veel gebieden van kennis aan elkaar konden koppelen.
Het onderstaande verhaal, dat over twee geschiedenisstudenten gaat, is in die geest geschreven. Alle overeenkomsten met bestaande personen berusten louter op toeval.
Zesjescultuur
"Weet jij wanneer Vincent van Gogh geboren is?", vroeg Ewoud aan Jesper. Ewoud was een typisch voorbeeld van de zesjescultuur op de Leidse Universiteit en Jesper een typische uitzondering. Laatstgenoemde haalde altijd negens of tienen, maar dat was ook het doel in zijn leven; de beste cijfers halen. Ewoud interesseerde het echt geen reet welk cijfer hij haalde, als hij maar overging. "Geen idee." Jesper haalde zijn schouders op. Hij had echt geen idee, want hij had nog niet geleerd. Blokken deed hij altijd de avond voor het tentamen, zodat hij de kennis nog wist. Een paar dagen daarna was al die kennis toch al weer verdwenen. "Oké, ik zoek het wel op", zei Ewoud opgelucht. Hij was opgelucht, omdat bleek dat die negens-en-tienenstudenten ook niet alles wisten. "Nu hoef ik niet zo goed te leren", dacht Ewoud blij, "want ik weet het eerlijk gezegd wel en Jesper niet. Dan haal ik misschien zelfs een keertje hoger dan hij!" Dolgelukkig dacht Ewoud aan wat hij die avond zou gaan doen: eerst zou hij gaan schaken, dan eten, dan schaken en tot slot nog even leren. Echt een heerlijk leventje.
De volgende week bij de bekendmaking van de cijfers: Jesper snelt naar het mededelingenbord. "Zal ik een tien hebben?", denkt Jesper hoopvol. Met trillende ogen kijkt hij op de lijst. "O nee, shit!", vloekt hij hardop. Een 9,1 staat achter zijn naam. "En wat heb jij?", vraagt Ewoud aan hem. "Oh, een 9,1", zegt Jesper bedroefd. "Een 9,1. Wow! Ik heb een 6, maar ik dacht dat ik wel hoger zou hebben dan jij. Maar weet jij nog wat het geboortejaar is van Vincent van Gogh?" Jesper haalt somber zijn schouders op. "Dat is nou mijn probleem. Ik haal wel een 9,1, maar nu ben ik alle kennis alweer kwijt..."
Kleine Claudia, 09-09 2007
Ik was vergeten dat het alweer april was...
Gerelateerde artikelen:
De krantenhel, 17-02 2014
Uit het dagboek van een brugger, 11-01 2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Heeft u vragen en/of toevoegingen, laat dan hier een reactie achter: