29-04-2013

Typisch Nederlands

Nederlanders en muziek: dat is geen gelukkige combinatie. Het zal u niet ontgaan zijn: ter ere van de naderende troonswisseling was een heus koningslied bedacht. Een leuk idee om het volk te verbroederen, want iedereen kon aan het lied meeschrijven. Het leek een perfecte opmaat voor die ene dag in het jaar waarop we met z’n allen lekker hysterisch mogen zijn.
 
De praktijk wees anders uit. Al snel kwamen de eerste negatieve reacties op het lied. Taalexpert Wim Daniëls fileerde het lied, dat barst van de taalfouten en kromme zinnen:



Soms vergezocht, maar wel altijd vlijmscherp: Wim Daniëls disst de tekst van het koningslied op geniale wijze bij Pauw en Witteman.

Daarnaast riekt het lied naar plagiaat en bevat het een afgrijselijk rapgedeelte dat niets toevoegt en er alleen maar voor zorgt dat het amper mee te zingen is. Veel Nederlanders vinden het dan ook een afschuwelijk lied en dus is er van de gehoopte verbroedering niks terechtgekomen.
 
Dat bleek wel uit de felle reacties van voor- en tegenstanders van het lied. Niet alleen componist John Ewbank (ˈjuːbæŋk) werd met de dood bedreigd, maar ook criticaster Sylvia Witteman. Vervolgens ontstond er nog verwarring of het lied zou worden teruggetrokken of niet.
 
Ondertussen was de componist wild om zich heen aan het slaan. Woedend was hij op iedereen die kritiek had geleverd. Hoe durfden ze! Had hij zo zijn best gedaan om een lied te schrijven voor de nieuwe koning en als dank kreeg hij bakken stront over zich heen. Het waren de stuiptrekkingen van een gekrenkt ego, dat duidelijk een hoop zelfreflectie miste. Anders had hij wel ingezien dat het een lied van niks was. De totstandkoming was niets anders dan een haastklus, waardoor er snel een liefdeloos commercieel product in elkaar werd geflanst. Dacht Ewbank de tekortkomingen van het lied te compenseren door een leger bekende en minder bekende Nederlanders mee te laten zingen, dan had hij zich daarin flink vergist.
 
Het was de eerste keer dat het volk in opstand kwam tegen een lied. Zo hadden de Nederlanders jarenlang wanstaltige liederen getolereerd die op het Eurovisiesongfestival werden uitgekotst. Jaar in, jaar uit werden de Nederlandse liederen uit de finale gestemd en keer op keer braken de verontwaardigde reacties los. Inmiddels kunnen we het er wel over eens zijn dat in die afwijzingen een grotere kern van waarheid zat dan we durfden toe te geven: we hebben gewoon geen muzieksmaak.
 
Gelukkig hebben de gebeurtenissen van de afgelopen tijd laten zien dat er nog hoop is: we laten ons niet zomaar alles door de strot douwen. Het is wel jammer dat die omslag pas in gang is gezet op het moment dat Wim ‘Lex de troon gaat bestijgen. Hij had een betere start verdiend. Want nu zitten we op onze nationalistische feestdag met een lied dat door een stel analfabeten is opgesteld. Zoiets kan ook alleen in Nederland.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Heeft u vragen en/of toevoegingen, laat dan hier een reactie achter: