In mijn verslagje over de vakantie in Gent eerder deze week had ik het vooral over de bijzaken en randverschijnselen gehad. Over het schaken had ik het nog niet echt gehad. Echt van een hoog niveau waren de partijen niet, maar mijn score van 6 uit 9 was best goed gezien de tegenstand en bovendien hield ik voor de tweede keer in mijn leven een grootmeester op remise.
Patat op de bakkes
Hoewel het aantal meespelende dames in het toernooi op de vingers van twee handen te tellen was, werd ik in de eerste ronde wel aan een dame, of eigenlijk een meisje, gekoppeld. Het was het 16-jarige Belgische talent Sara Temmerman. Ik had 400 elopunten meer, maar desondanks kreeg ik het zelf al gauw zwaar voor de kiezen nadat ik de opening verkutte:
Na afloop hadden we het nog even over de partij, waarna ik de dagpuzzel (verkeerd, zoals later bleek) voorzegde en intens tevreden over mijn goede daad en het behaalde resultaat m'n maag ging vullen.
Ook in de tweede ronde kon ik weinig potten breken:
Hoewel af en toe een remise me helemaal niet slecht hoefde uit te komen als ik zodoende de toppers wist te ontlopen, was ik niet tevreden over mijn spel in de eerste dag, want in plaats van anderhalf punt had ik makkelijk een punt minder kunnen scoren. Gelukkig telde het toernooi niet mee voor rating, dus kon ik het toernooi goed gebruiken om achter mijn zwakke punten te komen. De zwakke plekken waren al in de eerste dag duidelijk blootgelegd.
De ommekeer
De tweede dag ging alles anders. Zo bleek ik opnieuw met wit te spelen. Je maakt niet vaak zo vroeg in het toernooi mee dat je twee keer achter elkaar met dezelfde kleur komt te spelen. Twee jaar terug had Ewood ook zoiets: hij had eerst twee zwartpartijen achter elkaar, toen twee witpartijen en daarna weer twee zwartpartijen. Ik heb het ook liever om en om, zeker nadat mijn eerste witpartij me niet veel had opgeleverd. Gelukkig verliep de opening nu een stuk beter:
Ook in de avondpartij kwam ik heelhuids uit de opening. Ik kwam zelfs overwegend te staan en dat vond ik al heel wat met zwart, maar een punt leverde het me mooi niet op: na bijna vier uur ploeteren liet ik de stelling te veel vereenvoudigen en gaf ik nog pardoes een pion weg.
Zodoende had ik 3 uit 4 en ik verbeterde die score naar 4 uit 5 door een merkwaardige partij te winnen. Groot openingsvoordeel werd niet verzilverd, maar na een stukoffer bereikte ik een beter eindspel dat ik, met misschien wat hulp van de klok, wist te winnen.
Wat hierna gebeurde, vertel ik de volgende keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Heeft u vragen en/of toevoegingen, laat dan hier een reactie achter: