Zonder geluk vaart niemand wel

Het is 20 maart 2005. Na een imposant eerbetoon aan de eerder die maand overleden ex-bondscoach Rinus Michels gaat de wedstrijd Ajax - PSV van start. Het was het duel tussen de regerend landskampioen en de toekomstig landskampioen, want dat PSV, onder leiding van Guus Hiddink, kampioen zou worden, dat leed geen twijfel meer. Alleen AZ kon in de eerste seizoenshelft nog in het spoor blijven, maar de Alkmaarders verloren in de tweede seizoenshelft al gauw terrein. Nee, Ajax dan. De uitschakeling in de UEFA Cup had tot het ontslag van trainer Ronald Koeman geleid en dus werd Danny Blind in allerijl tot hoofdtrainer gepromoveerd. De Zeeuwde krullenbol moest echter toezien hoe zijn ploeg met maar liefst 0-4 van de mat werd gespeeld door de geoliede vechtmachine uit Eindhoven.

Afscheid van Rinus Michels (1928-2005) in de ArenA. Afbeelding: Fortuna.

3 september 2015. We zijn ruim tien jaar verder. Na wat omzwervingen zit Blind weer op de bank in de Arena, ditmaal als bondscoach van het Nederlands Elftal. Van zijn eens zo trotse haar is bijna niks meer over, waarschijnlijk uitgevallen als gevolg van de stress die een baan als voetbaltrainer met zich meebrengt. De druk is enorm. Een jaar eerder was alles nog hosanna bij het Nederlands Elftal, maar nadat Guus Hiddink er binnen de kortste keren een soepzooitje van had gemaakt, staat de deelname voor het aankomende EK voor Nederland op de tocht. En dat terwijl Nederland zich jarenlang moeiteloos door de voorrondes had heen geworsteld. Maar nu gaat alles anders. Moeizamer. Stroever. Niks klopt meer. De automatismen van het afgelopen WK waren weggesleten en de chemie was weggespoeld en dus werd elke wedstrijd een enorme beproeving. Zelfs een voormalige voetbaldwerg als IJsland boezemde angst in. Nou was dat niet helemaal onterecht, want IJsland had thuis met 2-0 van Nederland gewonnen en stond bovenaan in de groep. Maar in eigen huis moest Nederland dat foutje toch wel kunnen rechtzetten?

In ieder geval gaat de wedstrijd aanvankelijk nog leuk op en neer. Nederland heeft het wat betere van het spel, IJsland heeft de gevaarlijkere kansen. Halverwege de eerste helft komt Oranje los en rijgt het de mogelijkheden aaneen. Een vrije trap van Robben gaat naast omdat uitgerekend Huntelaar in de weg staat. Even later krijgt de Achterhoeker een uitgelezen mogelijkheid om te scoren, maar hij krijgt zijn teen niet tegen de rare zwabberbal. Die gemiste kans doet zich vooral goed voelen als Robben en Martins Indi naar de kant gaan en alleen Narsingh voor hen in de plaats komt. Robben blesseerde zich, BMI blameerde zich door in een potje worstelen naar Sigthorsson uit te halen, waardoor hij meteen van het veld werd gestuurd. Het was een beetje een droevig staaltje toneel, maar regels zijn regels. Van een international mag je toch intelligenter gedrag verwachten. Na de rode kaart werd Huntelaar uit zijn lijden verlost en kwam Bruma erin om de verdediging te versterken. Het was een wissel die veel verbazing oogstte en na afloop van de wedstrijd zaagde de bloedirritante Jack van Gelder (die de wissel vergeleek met die van Robben op het EK tegen Tsjechië in 2004) Blind er ook over door.

Marins Indi kreeg voor de tweede keer in een jaar direct rood. Afbeelding: VI.

In de tweede helft veranderde er weinig aan het spelbeeld. IJsland speelde opportunistischer, terwijl Nederland meer liep te priegelen. Het resultaat was dat Nederland een heleboel keer van afstand het doel onder vuur mocht nemen, terwijl IJsland een keer voorlangs en een keer op de paal schoot. Het verschil tussen het weinig gelukkige Nederland en IJsland zat hem vooral in details. Waar IJsland een gevaarlijke aanval van Nederland op vakkundige wijze in de kiem smoorde met een tackle buiten het strafschopgebied op de speler en de bal, deed Nederland in de persoon van Crackery van der Wheel dat niet. De verdediger legde een speler van IJsland op zijn bek in het strafschopgebied, maar hij raakte de bal net niet. Het leverde IJsland een slecht ingeschoten strafschop op. Cillessen dook voor de verandering de goede hoek in, maar zonder al te veel overtuiging, zodat de bal via zijn hand alsnog het doel in ging.

Na de 0-1 geloofde IJsland het wel en in het restant van de tweede helft lieten ze weinig meer zien. Ondanks de numerieke minderheid mocht Nederland het IJslandse doel vaak onder vuur nemen. Een gebrek aan vernuft en creativiteit zorgde ervoor dat de meeste doelpogingen weinig opleverden. De meeste schoten waren simpele prooien voor keeper Halldórsson. Veel verder dan wat krachteloze schoten van afstand kwam Nederland niet; het leek wel alsof iedereen met zijn soepbeen schoot. En dus stond het scorebord na 90 minuten nog steeds op 0-1 en tikte de klok steeds meer in het nadeel van Oranje, dit tot grote woede van Wesley Schneijder, die in de blessuretijd nog een IJslander ondersteboven liep (hij nam het woord "blessuretijd" wel erg letterlijk) en daarvoor ook maar zo van het veld gestuurd had kunnen worden. Het maakte niet meer uit. Het bleef 0-1 en dus begon het bondscoachschap van Blind net als dat van zijn voorgangers.

Waar Guus Hiddink in zijn laatste wedstrijd als bondscoach over geluk niet te klagen had, ging in Blinds eerste wedstrijd (opnieuw) bijna alles mis wat mis kon gaan. En zonder geluk vaart niemand wel. Het goede nieuws kwam toch weer van Letland, dat de Turken in de blessuretijd twee punten afnam, waardoor Nederland op de derde plaats in de poule blijft staan. Aanstaande zondag moet Nederland in Turkije die o zo belangrijke derde plaats gaan verdedigen. Als dat maar goed gaat.