Wat is vorm? Soms heb je periodes dat alles wat je aanraakt in goud verandert (wat overigens ook best vervelend kan zijn) en soms lukt werkelijk waar niks. Voor een belangrijk deel zal het toeval zijn. Soms spelen tegenstanders gewoon echt goed en valt er weinig te halen, terwijl ze op andere dagen fout op fout stapelen. Deze toevallige schommelingen kunnen vervolgens worden versterkt doordat je extra zelfvertrouwen van je overwinningen krijgt, of juist je zelfvertrouwen verliest na een reeks nullen. Dit geldt waarschijnlijk niet alleen voor een individuele sport als het schaken, ook in teamsporten komt het voor. Het Nederlands Voetbalelftal vertoont deze grilligheid bijvoorbeeld al enkele jaren in extreme mate.
In ieder geval ging ik na mijn ontluisterende nederlaag in Groningen een zwakke fase in qua schaken. Geen flair, geen durf, geen overtuigingskracht: ineens klopte er helemaal niks meer aan mijn spel. Afgelopen zaterdag kwam voor mijn gevoel de kentering: nadat ik in het begin van het toernooi veel halfjes had gemorst door slecht te spelen, lang na te denken of een combinatie van beiden, kwam ik op het eind weer een beetje terug in mijn spel. De bravoure kwam weer een beetje terug en ik keek ernaar uit om iemand flink de patat op de bakkes te geven. Hieronder twee partijen die ik aan de uiteinden van de zwakke periode in de interne competitie tegen mijn teamgenoten heb gespeeld. De namen van de tegenstanders heb ik uit respect weggelaten.
Een maand later ging het heel wat beter:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Heeft u vragen en/of toevoegingen, laat dan hier een reactie achter: