Een dagje Enschede

Open Rapidtoernooi Dr. Max Euwe

Hoe vier je een academische mijlpaal? Door de dag erna aan een rapidtoernooi mee te doen! Zo zal Ewood wel hebben gedacht. Nadat hij eindelijk (mag ik "eindelijk" zeggen?) zijn propedeuse had gehaald, wilde hij graag als clubkampioen schitteren in het rapidtoernooi, waar ook leuke geldprijzen waren te verdienen.

De propedeuse-uitreiking komt op de UT slechts één keer per jaar voor, had ik begrepen. Terwijl ik met de trein bijna in Enschede was aangekomen, probeerden Ewood en Jean Loulou van de campus af te komen, samen met de (families van de) andere studenten. Toen dat eindelijk gelukt was, werd ik van het station geplukt en gingen we een hapje eten. Vervolgens gingen we weer naar de campus, waar Loulou ons bij Ewoods appartement afzette.

Die avond zaten we een beetje naar de slechte wedstrijd van het Nederlands Elftal te kijken. Vervolgens gingen we proberen te slapen en dat ging ons niet goed af. Ik had het idee drie seconden te hebben geslapen, Ewood dacht twee seconden te hebben geslapen tot de wekker ging. Hij klaagde over een vreemde entiteit die bij hem op de grond sliep...

Het toernooi werd bij DGT (bekend van de externecompetitiewedstrijd tegen Dr. Max Euwe van vorig jaar) gespeeld. Hoewel de campus eigenlijk aan dezelfde weg zit, was het toch te ver lopen, dus namen we de bus. Ik hoopte nog genoeg saldo te hebben op mijn OV-Chipkaart, maar in de bus werd het ding ongeldig verklaard. Dus moest ik maar dokken. Bleek het ineens € 2,20 te kosten en dat had ik niet contant. Gelukkig kon Ewood bijspringen, zodat de niet al te vrolijke buschauffeur eindelijk kon vertrekken.

Het toernooi ging eigenlijk nog wel voorspoedig. In de eerste twee ronden versloeg ik twee kneuzen (mag ik "kneuzen" zeggen?), maar daarna ging het mis. Eerst redde ik een halfje uit een verloren stelling tegen Kambiz Sekandar, daarna verloor ik weer eens van Tim. In een slappe Philidor kwam ik voor m'n gevoel goed te staan, maar mogelijk deed ik te weinig profylactische zetjes, waardoor hij ineens m'n e-pion won. Ik probeerde nog wat terug te doen, maar daarbij schoot ik vooral mezelf in de voet. Ewood had in diezelfde ronden ook een inzinking: hij verloor twee keer.

Gelukkig sloten we het toernooi af met drie overwinningen. Ik bofte dat ik in de laatste twee ronden wit had. Tegen Renze Rietveld kwam ik in een Siciliaan (!) wel lekker te staan. Hij probeerde met ...g5 f2-f4 te voorkomen, maar toen die zet even later toch kwam, had ik een sterke aanval. Ik schaam me een beetje dat ik de partij uiteindelijk op tijd won in een onduidelijke stelling. Het zal de spanning wel zijn geweest, want met vijf tegen één minuut en een prima stelling zat ik behoorlijk te klooien. Gelukkig won ik wel en werd ik met 5½ uit 7 gedeeld tweede achter Tim. Ik eindigde gelijk met drie andere spelers, waaronder Floris van Assendelft, die in de vijfde ronde verrassend (snel) had verloren van Sekandar. Daardoor werd de prijzenpot gedeeld door vier personen, wat ons ieder 25 euri opleverde. Toch een leuke beloning voor de moeite.

Clubkampioen Ewood eindigde nog op 5 uit 7. Het viel hem niet eens tegen, hoewel de prijzen aan zijn neus voorbij gingen. Wel was hij verbaasd dat ik ondanks zijn eindsprint nog boven 'm was geëindigd. :P De Dr. Max Euwe-spelers gingen na afloop nog uit eten en ze nodigden ons er ook voor uit. Ewood sloeg het aanbod af; hij ging weer richting zijn eigen kamertje en ik ging weer met de trein naar het westen. Op het station gingen we een frietje halen, waarna ik nog precies op tijd was voor de trein. Het schaaksuccesje had een goede uitwerking op mijn humeur. Hopelijk is hiermee de teleurstellende serie die halverwege het Wenen Open is ontstaan, weer verbroken!