Der Tod oder die Gladiolen

Elf stuks. Dat is het aantal nederlagen dat BSG vanaf 2008 heeft behaald in de meesterklasse. In Leiden kwam de eeuwige rodelantaarndrager in de meesterklasse de ploeg tegen, die verantwoordelijk was voor het begin van deze imposante reeks: het vriendenteam van LSG. Hoewel BSG het tot de laatste snik probeerde, kwam er helaas geen einde aan de opeenvolgende nederlagen. Daarvoor ontbeerde BSG toch net wat geluk en tactisch vernuft.

Er zijn zware tijden aangebroken voor zowel BSG 1 als BSG 2. De twee KNSB-teams van BSG hebben moeite het niveau bij te benen: voor BSG 1 is dat het geval sinds de promotie naar de meesterklasse, voor BSG 2 is dit al het gehele kalenderjaar het geval. Voor beide teams stond de lastige uitwedstrijd tegen Leiden op het programma. Beide teams wachten dit seizoen nog op de eerste matchpunten en behalve dat dat pijn doet, schept dat ook een band. BSG verzuimde echter om voor deze vrij unieke gelegenheid aan "teambuilding" te doen, want waar de spelers van BSG 1 met de trein kwamen, gingen de spelers van BSG 2 met de auto. Zij kwamen eerder aan in het door Sinterklaasliederen geteisterde Leidse Denksportcentrum, hoewel ze later waren vertrokken.

Van een echte "massakamp" was overigens geen sprake: LSG heeft namelijk vijf (!) teams in de KNSB-competitie. Daardoor was er naast de massakamp tegen BSG ook een soort massakamp tussen LSG en Amersfoort, terwijl het vijfde team van LSG tegen Santpoort speelde.

Rustig begin

BSG was in een strijdlustige bui. Veel spelers leken met een soort alles-of-niets-instelling achter het bord te zijn gekropen. Om met Lowie von Gahl te spreken: de dood of de gladiolen! De wedstrijd begint dan ook opmerkelijk vreedzaam, met twee recordsnelle remises. Large kreeg al snel een offer he couldn't refuse van Edwin van Haastert en Robert Ris kwam al snel daarna een puntendeling overeen met Rudy van Wessel. Twee zwartremises, geen gek begin.

Op de lagere borden begon het wel uit de klauwen te lopen. Behirder kwam in een scherpe Draak tegen Arthur Pijpers. Moedig werden er enkele pionnen geofferd, alsof het Sinterklaascadeautjes waren, gevolgd door een kwaliteit. Het zag er allemaal indrukwekkend uit, maar het liep niet mat. En dus won zwart: 2-1 voor LSG. FM Henk werd in de opening behoorlijk weggespeeld door Jan-Willem de Jong, maar toen deze twee tempi verspeelde met een ongeloofwaardige dreiging, kreeg Henk grote tegenkansen. In tijdnood had hij de partij zelfs kunnen winnen, maar toen hij dat naliet, kreeg de partij alsnog z'n verwachte resultaat.

Het loon van de angst

Je moet het maar durven: als 2100-speler botweg een remiseaanbod van een IM afslaan. Lenaard deed het tegen Eelke Wiersma. Zijn stelling begon er na de opening een beetje verdacht uit te zien, maar toen hij zijn torens en zijn loperpaar, dat tot dat moment weinig potten kon breken, tot leven had gewekt, trok hij de stoute schoenen aan. Dat zijn tegenstander krap in zijn bedenktijd zat, zal hem helemaal hebben aangemoedigd. Ewood deed hetzelfde tegen Wim Heemskerk, al was dat ook op advies van de teamleider. BSG moest nog een achterstand wegwerken en op de meeste andere borden zag het er niet rooskleurig uit.

Lijden

Aan de staartborden voltrekken zich in de tijdnoodsfase twee drama's. Ton van der Heijden lijkt een kansrijke stelling voor zijn neus te hebben: hij heeft gevaarlijke aanvalskansen. Tegenstander Raoul van Ketel verdedigt zich adequaat en weet zich plotseling een weg te banen naar wits koning. Ton verdedigt zich niet adequaat en in plaats van dat de zwarte koning wordt matgezet, ondergaat zijn eigen koning dat lot. Dan het verhaal Frans Borm. De gebeurtenissen moeten zich op dit bord eveneens in een hoog tempo hebben afgespeeld, want in het café voorspelde Robert Ris dat het flink spannend zou gaan worden: de bridgende BSG'er stond volgens hem erg goed. Vervolgens ging Large op onderzoek uit en zijn inschatting was juist dat Borm heel slecht stond. Toen ondergetekende een kijkje ging nemen, werden de handen geschud. In een lopereindspel waren de pionnen van Michiel Bosman veel gevaarlijker. Zo stond het dus 5-1 in het voordeel voor de thuisploeg.

Vervolgens wordt het nog een tandje erger: Ewood, die zich van tevoren nog zo had verheugd op zijn witpartij, verloor een kleine kwaliteit en kon het eindspel niet houden. Leon Pliester pakte aan het eerste bord zijn eerste remise van het seizoen. Hoewel zijn stelling er al from the word go slecht uitzag, bleef het daarbij, waardoor hij dus een halfje kon bijschrijven aan de twee remises die BSG tot dat moment had gescoord.

Eindsprint

Ondertussen was Berelowitsch aan het proberen een miniem eindspelvoordeeltje om te zetten in een vol punt. Remisekoning Ivo Wantola moest er dan aan geloven. Hoewel hij uiteindelijk een pion had moeten inboeten, stond er maar weinig materiaal op het bord, waardoor er nog remisekansen waren. Lenaards "gok" pakte ondertussen wel goed uit: hij kon zijn loperpaar inruilen voor twee kwaliteiten. Eéntje offerde hij terug om in een gewonnen stelling te komen. Wiersma probeerde nog tevergeefs verwarring te stichten met een paardoffer, waarna hij zich eindelijk overgaf. Een fraai puntje! Berelowitsch bepaalde de eindstand uiteindelijk op 6½-3½, wat weliswaar de "beste" score was van dit seizoen, maar niet echt iets om over naar huis te schrijven.

LSG (2365) - BSG (2319) 6½-3½

1. Mark van der Werf m (2441) - Leon Pliester m (2378) ½-½
2. Rudy van Wessel f (2384) - Robert Ris m (2395) ½-½
3. Ivo Wantola f (2366) - Aleksander Berelowitsch g (2559) 0-1
4. Edwin van Haastert m (2423) - Lars Ootes (2345) ½-½
5. Wim Heemskerk f (2286) - Ewoud de Groote (2324) 1-0
6. Eelke Wiersma m (2390) - Lennart Ootes (2185) 0-1
7. Arthur Pijpers (2337) - Jesper de Groote (2134) 1-0
8. Jan-Willem de Jong m (2415) - Henk van der Poel f (2283) 1-0
9. Raoul van Ketel f (2280) - Ton van der Heijden (2306) 1-0
10. Michiel Bosman f (2333) - Frans Borm m (2276) 1-0

BSG 2 hopeloos

Ondertussen verloor BSG 2 met 5½-2½ van LSG 3. Het gebrek aan scorend vermogen was schrijnend. Waar Coen van der Heijden trots kwam mededelen dat hij remise had gemaakt vanuit een verloren stelling, verklooide Eddy van der Velden een straal gewonnen eindspel. Nu bleef hij, net als nog vier teamgenoten, steken op remise. Volle punten werden er niet gepakt, waardoor de drie individuele nederlagen het pleit beslechtten. Bij BSG 2 zal het D-woord de komende weken waarschijnlijk weer veelvuldig in de mond genomen worden. In het begin van het jaar speelden ze nog om promotie... Een schrale troost: er is nog maar één wedstrijd in 2011.

Stand

Doordat HSG won van Apeldoorn, deelt BSG de laatste plaats alleen nog met HMC Calder, dat van Voerendaal verloor. Het toeval wil dat HMC over drie weken naar Bussum komt: er staat dus een heuse vierpuntenwedstrijd op het programma. Duidelijk is dat BSG heel snel een wedstrijd moet winnen, wil het niet in de tweede helft van de competitie voor spek en bonen meedoen. Positief is wel dat de scores een positieve trend vertonen: 2 punten tegen Groningen, 2½ tegen Rotterdam en nu 3½ tegen LSG. Wie weet waar dat nog gaat eindigen...

Stand