Een sportief weekend

Het weekend is weer goed begonnen! Na een tamelijk intens avondje karten kon ik vanmiddag de Bussumse kleuren verdedigen in de bekerwedstrijd tegen mijn stadsgenoten. Het was de wedstrijd die twee weken geleden door ernstige infrastructuurproblemen werd afgeblazen. Uiteindelijk liep het allemaal toch nog goed af, maar daarover later meer.

Karten

Al heel lang wilde Rolex een avondje karten met mij. Hij zou zijn vader meebrengen en dan mocht ik op hun kosten rondjes rijden. Er werd uiteindelijk een datum geprikt: we zouden de 17e gaan rijden. Mij leek het leuk om nog wat andere mensen mee te vragen.  Allereerst vroeg ik of Ewood en m'n pa mee zouden willen. Daar hadden ze wel oren naar. Bij Stumaß kwam Pepijn toevallig rond dezelfde tijd op het idee om een keer te gaan karten. Ook daar was wel animo voor. De vraag was of we dan niet in een keer met z'n allen de baan onveilig konden maken.

Uiteindelijk wilden er drie studenten mee. Pepijn, die beweerde dat hij er erg goed in was, ging mee, net als Christina en Robert. Ook werd Danya, die alweer een tijdje weg was bij Stumaß, gevraagd. Ook zij ging mee, waarmee het uitje een beetje het karakter van een Stumaß-reünie kreeg. Andere vrienden (ik noem geen bijnamen) hapten niet toe, waardoor we met z'n negenen waren.

Gistermiddag ging Christina met mij mee naar huis, zodat we 's avonds met z'n vieren naar Huizen konden rijden. Mijn (ex-)huisgenoten gingen met de bus en Rolex ging met z'n pa mee. Op het allerlaatste moment werd besloten dat m'n ma mee zou gaan. Om foto's te nemen. Als dat maar goed zou gaan...

Loulou scheurde als een bezetene naar de haven van Huizen. Hij had er dus wel zin in. We waren tien minuten voor het afgesproken tijdstip en niemand was er verder nog. Terwijl de tijd verstreek, begon ik een beetje zenuwachtig te worden. Gelukkig kwamen m'n huisgenoten er toen aan. Toen was het al duidelijk dat het een andere avond zou worden dan anders. Er was zojuist een ambulance gearriveerd. De karts stonden verlaten op de baan, maar ik had geen idee wat er nou gebeurd was. Ik vreesde het ergste.

Ondertussen was Rolex er nog niet. Hij mag dan wel als bijnaam een horlogemerk hebben, desondanks is op tijd komen niet zijn sterkste punt. Maar zou dat voor zijn pa ook gelden? Op dat moment had ik wel spijt dat ik mijn telefoon niet had meegenomen. Gelukkig kwam hij even later alsnog. Als excuus voor zijn late verschijning voerde hij problemen met de TomTom aan.

Gelukkig voor ons waren de sessies vertraagd door het ongeval. Nu pas zag ik wat er gebeurd was:  een kart op een snel stuk tegen de vernieuwde vangrails geknald. Dat kan inderdaad pijn doen. Gelukkig was het slachtoffer bij kennis en wist deze op eigen kracht bij het ongeval weg te lopen. Wat er precies is gebeurd, is me niet bekend, maar het leek op een black out.

Het was erg druk in het café, waarschijnlijk omdat niemand aan het racen was. Ik vond dat er opvallend veel tuthola's waren. Voor ons was nog een groep die wilde reserveren en daarna kwamen wij. Rolex had gereserveerd, maar in plaats van dat we een aantal intekenformulieren kregen, moesten we ons op een computer met een niet al te gevoelig "tutsjskrien" aanmelden. Dan kregen we een bonnetje en daarmee werd de reservering bekrachtigd. Ik kende het systeem in ieder geval nog niet.

Eerste heat

Toen het eenmaal tijd was om te gaan racen, bleek dat de jasjes bijna op waren. Ik bleef van de ene verrassing in de andere rollen, want hoe kon dit nou weer? Buiten de kleedkamer stond een gast te schreeuwen dat de volgende heat bijna begon en of we op wilden schieten, waarna Ewood hem maar zei wat eraan scheelde. Uiteindelijk kon ik nog een jasje te pakken krijgen van een gast die net uitgereacet was, waarna ik ergens achterin de rij plaatsnam.

Mijn race begon overigens al goed. Ik was nog geen halve ronde ver, toen bij de brug iemand voor mijn neus spinde bij het aanremmen. Degene voor me kon het niet meer ontwijken en daardoor kon ik ook geen kant meer op. Toen de gestrande kart in het juiste spoor werd gezet, konden wij weer verder. Of niet, want terwijl ik de rem losliet, rolde m'n kart naar beneden, om vervolgens kansloos uit te rollen. De motor was afgeslagen... Toen zo'n baanpost m'n kart weer had gestart, kon ik eindelijk beginnen.

In de beginfase had ik nog vrij baan, daarna was ik steeds in gevecht met anderen. Hoewel ik het idee had dat mijn kart lekker reed, doemden er aan het eind van de "rechte" stukken vaak andere deelnemers naast me op, wat deed vermoeden dat mijn kart niet erg veel vermogen had. Dat vermoeden werd bevestigd door mijn rondetijden, want ik bleef steken op een snelste tijd van 36,80. Dat is bijna twee tellen trager dan mijn persoonlijk beste tijd.

In het café gingen we de data bekijken. Pepijn (of Pepiin, zoals hij zichzelf noemde) had geen woord te veel gezegd: hij was de snelste man van de sessie, hoewel Ewood, die iets trager was, een hoger gemiddelde had. De hondekop was een van de velen die mij een keer was gepasseerd. Wel had hij zich behoorlijk in het zweet gewerkt. Vlak voordat we de tweede sessie gingen rijden, trok hij zich terug op het toilet. Ook Danya had het wel weer gehad. Misschien stond het ongeluk bij binnenkomst op haar netvlies gebrand, of ging het allemaal toch wat sneller dan gedacht, want nu ging ze liever foto's maken.

Rondetijden in tabelvorm.

Tweede heat

Zodoende begonnen we de tweede heat zonder de twee personen die elkaars tweelingbroer/-zus hadden kunnen zijn. Het was wat rustiger geworden, hoewel ik daar zelf weinig van heb gemerkt. In het begin lag ik steeds in de clinch met Rolex' pa. Ik begon de race namelijk achter Christina, die mijn langzame kart van de vorige keer had. Ik kon haar echter niet snel passeren, waardoor ik een paar keer in de rondte werd getikt door die gast. Daar was ik niet echt blij mee.

Pas na enkele ronden had ik vrij baan en kon ik redelijke tijden rijden. De kart die ik nu had, was zo snel dat ik 'm bijna niet in bedwang kon houden. Het stuur was verder ook heel hard en glad, wat me daar niet bij hielp. Ik voelde me een beetje als Ewood: ik had het warm en ik had amper meer kracht over om het stuur voldoende te bewegen. Dat ging natuurlijk ten koste van mijn rondetijden, hoewel ik nu met 35,51 maar nauwelijks trager was dan Pepijn.

Rondetijden in de tweede heat.

Toch bleef ik na afloop met een paar vragen over: was het karten nu nou zo veel zwaarder dan vroeger, of is mijn conditie zo verslechterd? Jaren terug reed ik moeiteloos vier heats op een middag. In ieder geval was het wel gezellig met zo'n grote groep, hoewel ik ook maar weinig mensen heb gesproken. Misschien dat er maandag nog een nabeschouwing is...

De Stumaß-vrienden, inclusief Christina, gingen uiteindendelijk weer richting Amstelveen/Amsterdam, waarna wij met z'n allen nog even naar ons huis gingen om na te praten. Daar bleek dat de foto's helaas mislukt waren.

BSG-Zukertort

Vanmiddag bond BSG de strijd aan met Zukertort uit Amstelveen. Het was een soort mini-KNSB-competitie, namelijk de KNSB-beker. Het was de derde ronde van het knock-outtoernooi, die officieel voor 31 januari had moeten worden gespeeld, maar wat uiteindelijk niet lukte. Ditmaal was er geen inmenging van de competitieleider, waardoor de wedstrijd nu eindelijk gespeeld kon worden. Waar BSG met een redelijk sterk team kwam opdagen, kwam Zukertort niet met z'n beste vier spelers. Spelers als MadU Tan, Sybolt Strating en Tobías Kabòs bleven thuis. Wel toverden de bezoekers Fitzgerald Krudde uit de hoge hoed. Daarnaast hadden ze de trouwe Jelmer Sminia opgesteld en twee jeugdtalenten: Florian Jacobs en Gijs IJzermans.

De toss werd gewonnen door Zukertort, dat wit had aan bord één (zoals dat in de competitiewedstrijden ook gebruikelijk is, maar dat terzijde.) Ondergetekende zat aan bord vier dus met wit te spelen. Net als FM Henk had hij de taak een Franse verdediging te slopen. Het was geen gemakkelijke klus en pas in wederzijdse tijdnood werd het punt gedrukt, hoewel ik al die tijd wel beter had gestaan. Van de overige partijen heb ik niet heel veel gezien. Gelukkig had Henk eveneens een Frans puntje binnengehaald, waardoor Ewoods plusremise genoeg was voor de winst. Helaas bleef het daarbij, want Lenaard had een kansrijke stelling laten omtoveren in een verloren eindspel, waardoor de Amstelveense eer gered was.

 BSG (2232) 2½-1½ Zukertort (2136)

1. E de Groote (2327) - Fitzgerald Krudde (2266) ½-½
2. Henk van der Poel f (2265) - Jelmer Sminia (2230) 1-0
3. Lennart Ootes (2196) - Florian Jacobs (2089) 0-1
4. Jesper de Groote (2140) - Gijs IJzermans (1957) 1-0

De volgende ronde is tegen Caïssa. Weer een thuiswedstrijd voor mij!