De kinderhand van BSG

BSG pakt punt tegen Apeldoorn

Het helpt ons niet van de laatste plaats en de veilige achtste plek is nog steeds erg ver weg, maar eindelijk is het zover: BSG heeft een matchpunt gepakt in de meesterklasse en dat werd gevierd alsof het kampioenschap was binnengehaald.

Het was het eerste matchpunt van BSG in de meesterklasse in ruim tien jaar. Tot het begin van deze eeuw maakte BSG de hoogste klasse van de landelijke clubcompetitie onveilig met een leger (buitenlandse) grootmeesters. Toen de sponsoring werd stopgezet, speelde BSG vooral in de eerste en tweede klasse, behalve in het seizoen 2008-2009. Toen werden alle wedstrijden echter verloren in de meesterklasse en ook dit seizoen lukte het maar niet om indrukwekkende prestaties neer te zetten. Matchpunten bleven tot vandaag steeds buiten bereik.

Waren de lagere teams van Apeldoorn vroeger altijd de angstgegners van BSG, dan is BSG tegenwoordig juist een beetje de angstgegner van Apeldoorn. Drie jaar geleden behaalde BSG tegen Apeldoorn het beste resultaat van het verder magere competitiejaar: er werd eervol met 5½-4½ verloren. Dat zou nu beter moeten kunnen, want BSG was sterker geworden en Apeldoorn was eerder zwakker geworden. Extrapolerend zou er misschien wel een ruime overwinning kunnen worden behaald...

Tactisch

De wedstrijd begon in ieder geval hoopvol. Apeldoorn kwam in een "tactische" opstelling: de sterkste spelers werden aan de laagste borden gezet. Hierdoor had BSG aan de hogere borden een ratingplusje en dat gaf vertrouwen. Op bord drie en zes had BSG dankzij de "oude meesters" Berelowitsch en Pliester een ratingoverschot, terwijl ik van Large aan bord twee tegen de opgeofferde Arthur van de Oudeweetering (oude Arthur) ook minstens een punt verwachtte. Dan kwamen de matchpunten in ieder geval in zicht.

De score werd echter geopend met twee snelle remises. Robert Ris was als eerste klaar aan het kopbord tegen Stefan Kuipers en kon zich de rest van de dag in de analysezaal vermaken. FM Henk was niet helemaal gelukkig over de opening, maar wat wil je ook als je tegen Merijn van Delft, een wandelende openingsencyclopedie, speelt? Na een mindere voortzetting van de zwartspeler bleef Henk een vrij waardeloze pion voor, waarna de koningen maar tegenover elkaar werden gezet.

Leon Pliester was na zijn mindere resultaten teruggezet naar bord zes. Daar trof hij Armen Hachijan, de Open Nederlands Jeugdkampioen van vorig jaar, die in de meesterklasse echter vrij ongelukkig speelt. Tegen het getergde Loenreptiel had hij ook niet de juiste tegenstander gevonden om zijn score op te vijzelen, want al snel moest hij zijn koning omleggen. BSG op voorsprong!

Remise

De stand op de borden was eveneens prima: op de meeste borden stond BSG gewoon goed. Zo speelde Lenaard op het laatste bord Ilja Zaragatski weg. De man met het blauwe haar besloot een slappe afruilfransoos te spelen en dat idee was een schot in de roos. Werd hij drie jaar geleden nog door dezelfde tegenstander in de pan gehakt, nu bereikte hij een voorbeeldige stelling. Helaas kwam hij desondanks niet verder dan remise.

De remises aan de borden zeven en acht kwamen verschillend tot stand. Zo speelde Ton, de man met nul uit vijf, grootmeester Sebastian Siebrecht weg. Helaas lette hij eventjes niet op, waarna de grootmeester ongenadig toesloeg. Ton rechtte echter de rug en pakte zijn eerste halfje van het seizoen. Ondergetekende kwam tegen Nico Zwirs geleidelijk aan in de problemen. De witspeler meende het mooi af te kunnen maken, maar door wat stellingsgeluk bleef zwart op de been. Ook nu eindigde de partij in eeuwig schaak.

Toch weer op achterstand

Ondertussen had Frans Borm de volle laag gekregen van Roelieboelie. De bridgende IM was geen partij voor de IM van grootmeestersterkte. Hij zal zich ook wel hebben afgevraagd waarom uitgerekend hij tegen de sterkste man van Apeldoorn moest spelen, hoewel het maar de vraag was of Apeldoorn echt iets opschoot met die tactische opstelling: aan de onderste borden leverde het "maar" twee punten op, terwijl het "middenrif" wel danig was verzwakt.

Aan de kopborden lijkt de gok van Apeldoorn wel goed uit te pakken. Oude Arthur versloeg Large in een hectisch tijdnoodduel. Large besloot voor de verandering een keer de Worrall te spelen (goed voorbeeld doet goed volgen), maar deed dat niet helemaal op een manier waarmee je IM-normen kunt scoren. BSG kwam zodoende zelfs op achterstand.

Er waren nog twee betere stellingen over. Ewood had een academisch plusje tegen Sjef Rijnaarts, maar daar krijg je geen extra punten voor. Grote Beer moest dus het matchpunt redden en dat deed hij met verve. In een eindspel wist hij een miniem plusje in een vol punt om te zetten en daarmee werd hij de held van de middag. BSG ging uit z'n dak vanwege het behaalde gelijkspel. Zo zie je maar weer: een kinderhand is gauw gevuld.

Al met al was het gelijkspel wel verdiend tegen de ploeg die tegen de huidige nummers één en twee van de competitie drie matchpunten pakte. Met een beetje geluk had BSG de wedstrijd kunnen winnen, met een beetje pech had BSG weer achter het net gevist. Al met al lijkt het ene punt me een redelijke beloning. Hopelijk heeft BSG nu de smaak te pakken en kunnen de laatste drie duels met het nodige vertrouwen worden aangegaan.

Uitslagen

BSG (2313) - Apeldoorn (2376) 5-5

1. Robert Ris m (2385) - Stefan Kuipers f (2399) ½-½
2. Lars Ootes (2350) - Arthur van de Oudeweetering m (2300) 0-1
3. Alexander Berelowitsch g (2575) - Alexander Kabatianski m (2395) 1-0
4. Henk van der Poel f (2265) - Merijn van Delft m (2416) ½-½
5. Ewoud de Groote (2327) - Sjef Rijnaarts f (2289) ½-½
6. Leon Pliester m (2366) - Armen Hachijan (2223) 1-0
7. Jesper Groote (2140) - Nico Zwirs (2276) ½-½
8. Ton van der Heijden (2278) - Sebastian Siebrecht g (2468) ½-½
9. Frans Borm m (2248) - Roeland Pruijssers m (2509) 0-1
10. Lennart Ootes (2196) - Ilja Zaragatski m (2486) ½-½

BSG 2

De feestvreugde werd nog groter doordat BSG 2 eveneens vijf bordpunten pakte. Koploper Sliedrecht werd met 5-3 naar huis gestuurd, waardoor het eerste achttal van BSG de degradatieplaatsen verliet. Hoewel de degradatiezorgen nog steeds niet voorbij zijn, ziet de wereld er ineens een stuk beter uit. Er is weer hoop.