Hoelang gaat dit nog goed?

De tijden van de prachtige combinaties en negentig procent balbezit liggen al ver achter ons. Liever lelijk winnen dan in schoonheid sterven. Of lelijk verliezen, zoals vier jaar geleden. Met die instelling gaat het Nederlands Elftal ook onder Van Gaal de confrontatie met de rest van de wereld aan. En niet onverdienstelijk, want Nederland staat na vier gewonnen wedstrijden in de kwartfinale van het Wereldkampioenschap Voetbal.

Op een zwaar mondiaal eindtoernooi kun je echter niet na iedere gewonnen wedstrijd op je lauweren gaan rusten. Je kunt geen moment verslappen, want dan ga je eraan. De vraag is dan ook hoelang het nog goed gaat voor Nederland. Het spel is niet om aan te gluren. Nauwelijks balbezit. Lage passzuiverheid. Veel overtredingen om verdedigend op de been te blijven. Altijd maar weer afhankelijk zijn van een of twee bevliegingen van Robben. Zijn dat de eigenschappen van een land dat wereldkampioen gaat worden?

Chili con carne

"Willhellmöss von Nassaue, bin ich von Deutschem blut." Het zal voor de spelers niet meevallen om het volkslied nog een beetje fatsoenlijk en accentloos mee te blèren. Maar toch: de "Duitse" tactiek pakte in de laatste groepswedstrijd tegen Chili geweldig uit. Nederland had aan een gelijkspel genoeg en hield daarom steeds tien man achter de bal. Zoals de commentator meende te moeten opmerken: "Als het aan Van Gaal lag, viel er helemaal geen doelpunt. Dan is het doel bereikt." Nederland liet Chili eerst uitrazen, om in het laatste kwartier van de wedstrijd genadeloos toe te slaan: het werd 2-0.

De drie smaakmakers aan Nederlandse zijde:

Kuijt hield zich goed staande in de verdediging, totdat hij kuitkramp kreeg. Afbeelding: AD.

Fer kwam in de tweede helft de luchtmacht versterken en deed dat magistraal. Afbeelding: Telegraph.

De Jong kopte bijna nog in eigen doel toen de bal over zijn kale bats gleed. Afbeelding: Onze 11.

Met een perfecte score eiste Nederland in de poule des doods de groepswinst op. Chili moest in de achtste finales tegen thuisland Brazilië opboksen en dat deden ze helemaal niet onaardig. Alleen die strafschoppen... Na drie missers lagen ze er alsnog uit.

Manchester - Bayern München

Nederland trof in het tropische Fortaleza het op papier mindere Mexico, maar in de praktijk bleek daar weinig van: Nederland oogde ook nu weer erg roestig en dat hield de hele eerste helft aan. Pas in de tweede helft, nadat Mexico op voorsprong was gekomen, gooide het de schroom van zich af en begon weer wat meer naar voren te voetballen. Met de moed der wanhoop, dat wel. Pas nadat Depaay erin kwam voor de onzichtbare Verhaegh en Huntelaar Van Persie uit zijn lijden kwam verlossen, kwam het duel tot leven. Mexico leek van slag en plotseling was het stevig eenrichtingsverkeer naar het Mexicaanse doel en daar kon zelfs de drinkpauze niks aan veranderen (de mussen vielen dood van het dak van het stadion). Corner na corner mocht Robben nemen, maar veel leverde het niet op. Tot drie minuten voor tijd, toen de bal voor de voeten van de verder zwak spelende Schneijder kwam. In een streep verdween de bal achter keeper Oxxio. In de blessuretijd kwam het Bayern München-scenario helemaal uit voor Mexico: Robben deed alsof hij struikelde, waarna Huntelaar vanaf de stip de 2-1 scoorde.

Huntelaar leek weer het vijfde wiel aan de wagen te worden, maar hij deed bij zijn invalbeurt van zich spreken. Afbeelding: Oranjevirus.

Het geluid van de foevoezela's laaide op de en Mexicanen, die even daarvoor nog zo vrolijk waren geweest, zaten nu in zak en as. Met 6-0 verliezen, dat is nog tot daaraan toe, maar zo'n scoreverloop is wel de grootste kwelling voor een voetbalsupporter. Voor Nederland was het daarentegen een geweldige ontknoping. In plaats van een smadelijke uitschakeling kan Nederland zich volgende week zaterdag tegen Costa Rica of Griekenland plaatsen voor de halve finale. Zo onvoorspelbaar en raadselachtig kan dit balspelletje dus zijn. De vraag is alleen: hoelang gaat dit nog goed?