Wat nou "poule des doods?"

Na de wuppies, welpies en beesies had de Oranjekoorts bij het huidige WK Voetbal nog geen epidemische proporties aangenomen; slechts een of ander juichpak vond gretig aftrek. En waarom zou het ook? Na de afgang op het EK van twee jaar geleden waren de verwachtingen laaggespannen. En in een poule met wereldkampioen Spanje en lastige klanten als Chili en Australië leek het bereiken van de achtste finales al een welhaast onmogelijke opgave.

Hoe anders is de stemming nu het toernooi een week aan de gang is. Spanje blijkt er geen pepernoot van te bakken en voor hen dreigt een afgang van dezelfde epische proporties als die van Nederland op dat beruchte EK in Oekraïne. Na twee wedstrijden heeft Nederland zich al voor de knock-outfase geplaatst en dat is iets waar wij kaaskoppen heel trots op mogen zijn. De revanche voor 2010 is al genomen, nu op naar de finale! Maar dan moet het geen herhaling van 2008 worden. Eerst maar een verslagje van de eerste wedstrijden:

Spanje: één zwaluw maakt nog geen zomer

Aanvankelijk leek het er nog niet op dat Nederland af zou rekenen met het trauma van vier jaar geleden. De manier waarop het gouden trio en De Jong de notoire gelekaartengever Rizzoli in de openingsfase uittestten, deed angstig veel denken aan hoe Nederland in de finale in Zuid-Afrika voor de dag kwam. De Spanjaarden liepen blokjes om de Nederlanders heen en al snel hadden ze de achillespees van het in de blauwe tenues gehulde elftal ontdekt. Toch was Nederland niet kansloos: een slap inschietende Schneijder was dicht bij de 1-0. Dat leek een dure misser te worden toen halverwege de eerste helft het onheil echt losbarstte: De Koesman kreeg geel en vrijwel direct daarna versierde Djego Costa een strafschop met een onvervalste schwalbe. Xabi de Duitser Alonso benutte het buitenkansje.

In de knoop

Het achteruit combinerende Nederland raakt na de treffer met zichzelf in de knoop. Meestal is Cillessen het eindstation van zo’n combinatie, waarna hij de bal blind naar voren poeiert, vaak recht in de voeten van een Spanjaard, of scheef over de zijlijn. Daarnaast klapte de Spaanse buitenspelval keer op keer dicht en werd het nog bijna 2-0. De misser van David Sielva bleek een kostbare, want vlak voor rust kopt Van Persie op aangeven van Blind een fantastische manier de 1-1 binnen.

Het doelpunt van Van Persie (inclusief gemiste hi-5) was het omslagpunt van de wedstrijd. Afbeelding: Telegraaf.

Afgedroogd

In het begin van de tweede helft regent het dat het giet en dan is Oranje in zijn element. Als de bui is overgewaaid, regent het doelpunten. Robben zet Oranje kort in de tweede helft op voorsprong en dan gaat het hard. De benzine is op bij de wereldkampioen en hun doelgebied lijkt wel een schiettent. Het houdt maar niet op. 3-1 door De Vrij die een vrije trap in het doel frommelt. 4-1 door Van Persie die er als de kippen bij is om een flater van Caziejas af te straffen. 5-1 door Robben die voor de tweede keer de keeper en twee verdedigers de baas is. In de slotfase mag het op apegapen liggende Spanje blij zijn dat het niet ook nog 6-1 wordt.

Oranje maakt verwachtingen waar die er niet zijn

Zodoende boekte Oranje een sensationele en totaal onverwachte overwinning op de wereldkampioen. Geen hond had serieus rekening gehouden met een overwinning van het kleurrijke elftal, zeker met het desastreus verlopen EK van twee jaar geleden in het achterhoofd. Of om te spreken met de woorden van de heer Snoeks: “Het elftal heeft verwachtingen waargemaakt die er niet waren.”

Ultieme revanche

Lowie was ook in zijn nopjes. De winnaar heeft altijd gelijk en dus kon hij weer mooi laten zien hoe slim hij wel niet was en hoe dom de rest was. Hij beweerde dat hij na 22 jaar in het vak eindelijk had ingezien dat je niet altijd aanvallend voetbal kunt spelen, een opmerking die zijn zeven maanden oudere collega Del Bosque mooi in zijn zak kon steken.

 

Spanje en Australië: een wereld van verschil

Dat er in vijf dagen veel kan veranderen, bleek in de wedstrijd tegen Australië wel. Het kanariegele team uit Upside-Down was in het zuiden van Brazilië heer en meester. Of althans, in de openingsfase van de eerste helft was dat zo. Nederland speelde slap en had veel overtredingen nodig om op de been te blijven. Het verdedigende 5-3-2-systeem kwam tegen de behoudender opererende kangoeroes totaal niet uit de verf. Nederland kwam amper van zijn eigen helft af. En dan was daar ineens de 1-0. Robben sneed op topsnelheid door de Australische verdediging en schoot beheerst langs de keeper. Australië had echter direct een antwoord klaar: vanaf de aftrap knalde Kehil de gelijkmaker erin. Het slapende Nederland was weer terug bij af.

Opschudding

Ook na het merkwaardige doelpuntenintermezzo blijft Australië de betere ploeg. Nederland komt er voetballend nauwelijks aan te pas: het lukt vaak nog wel om Cillessen aan te spelen, maar heel veel verder dan dat komt Nederland niet: zodra ze een beetje naar voren spelen, winnen de Australiërs de kopduels, als ze tenminste geen duw krijgen. Opmerkelijk genoeg krijgt Kehil, de maker van de 1-1, vlak voor rust de eerste gele kaart van de wedstrijd. En wat voor een! Hij bezorgt boksbal Martins-Indy een hersenschudding door hem met grof geweld onderuit te beuken. Lowie bracht daarom meteen Depaay in het veld en veranderde daarmee ook maar van systeem.

Gevloek

Oranje maakt na de theepauze niet meteen meer indruk dan in de eerste 45 minuten: vanaf de aftrap komt Australië al bijna op voorsprong. Toch krijgt Oranje ook kansen: Schneijder komt in de buurt van het Australische doel en dat is al heel wat: de Utrechtse ukkepuk had dusdanig ruzie met de bal dat als hij zijn voeten had laten spreken, er waarschijnlijk een hele scheldkanonnade uit was gekomen.

Verkeerde hoek

De scheidsrechter was ook niet echt op dreef. Deelde een gele kaart uit aan Van Persie in een onschuldig duel en gaf daarna een strafschop aan Australië vanwege aangeschoten hands van Jan Matig. Cillessen dook ditmaal de verkeerde hoek in: 2-1 voor Australië door Jedinak. Toch kreeg Oranje vanaf dat moment meer grip op de wedstrijd. Australië dook de hoek in waar de klappen vielen en kort na de 2-1 scoorde Van Persie de gelijkmaker.

Wim 'Lex is er nog niet helemaal gerust op. Afbeelding: Voetbalkrant.

Tandvlees

Angstgegner Australië schakelde een tandje bij en wist Oranje bijna weer pijn te doen. Cillessen keert een schot met kunst- en vliegwerk en in de daaropvolgende tegenaanval haalt Depaay verwoestend uit: 3-2! Wim ‘Lex en Maxima ogen heel wat gelukkiger dan afgelopen zondag tijdens het WK Hockey in eigen land, toen Australië met 1-6 (!) te sterk was. Die kant gaat het nu niet op, maar toch is de wedstrijd allesbehalve een gelopen koers: het blijft een flipperkast. Hoewel Oranje langzaam wat meer in zijn comfortzone komt, trekt de Australische zuidwesterstorm aan. Gelukkig is De Jong de rots in de branding, waardoor Oranje, ook enigszins geholpen door het besluiteloze spel van de gebuidelde kanaries, de 3-2-voorsprong over het laatste fluitsignaal tilt. Een draak van een wedstrijd, maar wat geeft het. Oranje heeft zes punten uit twee duels en kan al van de achtste finales gaan dromen, waarin Brazilië waarschijnlijk de tegenstander zal zijn. Als dat maar goed gaat.