Clubkampioen!

Afgelopen seizoen deed ik voor het eerst in jaren weer mee in de interne competitie van BSG. Het doel was om wat wedstrijdritme op te doen en om eventueel voor het clubkampioenschap te gaan. Dat zou moeten kunnen, want naast FM Henk was ik de enige speler met een rating van boven de 2200. Het was nog een hele beproeving. Waar Henk iedere week zonder al te veel problemen een tegenstander op zijn rug legde, ging het bij mij veel moeizamer of zelfs helemaal niet. Henk domineerde de competitie (hij verloor geen enkele partij en stond in 28 partijen slechts 8 halfjes af), en ik kwam uiteindelijk na een eindsprint toch nog als tweede binnen. Mijn redding waren de play-offs, die dit jaar voor het laatst gehouden worden. Ondanks alles was het kampioenschap nog gewoon mogelijk!

De play-offs werden gehouden tussen de top 4 in de interne. Naast mijzelf en Henk waren Theo Slisser en Rein Brouwer van de partij. Omdat Henk de competitie had gewonnen, zou hij bij gelijk eindigen kampioen zijn. Ik wist dus wat me te doen stond. Ons onderlinge treffen stond echter gepland in de tweede ronde. In de eerste ronde mochten we met wit tegen de outsiders. Ik mocht tegen Theo, die zelfs nu hij bijna 80 is nog altijd voor iedereen gevaarlijk is.

Doordat ik zo op mijn eigen partij gefocust was, had ik helemaal niet gezien dat Henk niet verder was gekomen dan remise, wat betekende dat ik op poleposition voor het kampioenschap stond. De rest van de week kon ik daar lekker van genieten, maar ik maakte me ook een beetje zorgen. Met wit zou Henk er vol voor gaan. Zou hij een krachtig nieuwtje hebben voorbereid? Of zou hij een opening spelen waarvan hij wist dat ik er geen hout van kon? Ik moest het maar afwachten. Ik bereidde me lichtjes voor en ik besloot voldoende nachtrust te pakken.

Gisteren was dan de grote dag. Nu moest het dan gebeuren. Voor mij was het een spannende dag, want ik was nooit eerder clubkampioen geweest, maar ik vermoedde dat de druk voor Henk nog wel groter was. Zijn titel stond op het spel. Ik was slechts de uitdager. In de pissende regen fietste ik naar het Denksportcentrum. Ik was al verzopen voordat ik de straat uit was, zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Helemaal doordrenkt en met een klef notatieboekje begon ik in de koude benedenzaal aan de partij.

Gelukt! Ik had de aanval op de koppositie afgeslagen en met 2 uit 2 stond ik er florissant voor. En het werd nog beter, want achter me bleek Theo van Rein te hebben gewonnen, wat betekende dat Theo als enige van de achtervolgers op één punt stond. En van hem had ik al gewonnen, dus was ik al kampioen! Ik werd meteen door iedereen gefeliciteerd en tevreden fietste ik naar huis. Hier had ik een jaar naartoe gewerkt en het doel was bereikt. Het voelde een beetje onwennig.

De partijen werden mede mogelijk gemaakt door Knightvision.