Gisteren had ik niet bepaald een heldere dag. Het resulteerde in een slappe verliespartij waarin ik vanaf zet acht al moest proberen de schade binnen de perken te houden, wat uiteindelijk ook niet lukte. Maar toch: hoewel tegenstander David van Kerkhof veel beter speelde, leek de partij lange tijd nog op remise uit te draaien. Dat is toch altijd het vreemde van schaken. Niet voor niets jammerde Capablanca een eeuw geleden al dat het spel aan een remisedood zou sterven.
Dat valt dan gelukkig ook wel weer mee. Schaken is immers een beetje een geluksspel, waarin de spelers elkaar tot een foutje proberen te verleiden. In dat opzicht was het Jänisch, vernoemd naar de Rus Karl Janisj (Russisch: Яниш - ik weet ook niet wat die umlaut daar doet) een prima opening: zwart stuurt vanaf zet drie op een ongebalanceerde strijd aan, waarin doorgaans de sterkste speler wint. Dat was gisteren - helaas - niet anders. Toch is zo'n witnederlaag er een die hard aankomt, helemaal na die gemiste winst van de vorige keer.
Voor de geïnteresseerden heb ik de partij geanalyseerd:
Met dank aan Knightvision Chess-PGN-Viewer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Heeft u vragen en/of toevoegingen, laat dan hier een reactie achter: