De competitiestart van BSG en HMC vertoonde grote gelijkenissen: gewonnen van De Stukkenjagers en verloren van een ploeg in het linkerrijtje (Rotterdam voor BSG, Apeldoorn voor HMC.) Met 2 matchpunten en een doelsaldo van -1 stonden de tientallen in de middenmoot van de meesterklasse. Ook in Bussum hielden de ploegen elkaar in evenwicht.
In de meesterklasse anno 2012 zijn de teams in twee groepen onder te verdelen: de teams die voor het kampioenschap gaan, zoals landskampioen Voerendaal, En Passant, Apeldoorn en eventueel Rotterdam. De overige teams, waaronder BSG, strijden tegen degradatie. Op papier zou HMC ook in de eerste groep thuishoren en dus is hun huidige klassering wat teleurstellend. Tegen BSG kon de ploeg uit Den Bosch echter niet over topgrootmeester Daniel Fridman beschikken, een flinke aderlating. Het beloofde een spannende wedstrijd te worden en dat werd het ook.
BSG kende natuurlijk ook een personele tegenvaller, eentje van permanente aard. Gelukkig kon Der Alexander ook deze wedstrijd meespelen. BSG was dus wel op volle oorlogsterkte, vastberaden om zich te revancheren voor de nederlaag van vorig seizoen. De wedstrijd begon echter vredelievend. Robert Remise Ris kwam net als vorig jaar Roi Miedema tegen en deelde gauw het punt. Na afloop was hij erg kritisch op zichzelf: hij vond dat zijn tegenstander te gemakkelijk zijn openingsproblemen had kunnen oplossen. Daarmee lagen we een halfje achter op het schema van vorig jaar. Ook FM Henk speelde remise. Slecht in vorm, matige stelling, even aan de nederlaag geroken... De puntendeling kwam hem niet zo verkeerd uit.
Ewood zette BSG op voorsprong door Twan Burg alle hoeken van het schaakbord te laten zien. De zwartspeler verprutste de opening en werd vervolgens hard toegetakeld. Het was met recht de overwinning van de dag. Beertje Large hield Jeroen Bosch op het kopbord in bedwang. De witspeler had het idee dat hij een gevaarlijk initiatief had, de zwartspeler dacht dat hij de betere kansen had vanwege zijn pluspion. Zoals gewoonlijk lag de waarheid in het midden, want wit had best wel wat meer dan net genoeg compensatie voor de pion, maar Large verdedigde zich nauwkeurig naar remise.
Minder voorspoedig verging het Tea Lanchava tegen Jasper Broekmeulen. Een onorthodoxe openingsopzet leidde al gauw tot een bizarre stelling met tegengestelde rokades en wederzijdse kansen. De Nederlands Kampioene leek een gevaarlijkere aanval te hebben, maar Broekmeulen was beter in het waarnemen van zijn kansen, waardoor het kwartje op dit bord helaas de verkeerde kant op viel.
Zodoende was de stand weer in evenwicht en moest de winst in het eindspel behaald worden. Dat lukte Alexander van Beek tegen Niels Ondersteijn helaas niet. Hij had weliswaar een pluspion, maar daarmee kon hij in het toreneindspel geen enkele vuist maken, dus werd het remise. Ton van der Heijden kwam na een wilde partij tegen HMC-teamleider René Olthof in een interessant eindspel terecht. Het was de vraag of zijn lichte stukken de zwarte toren de baas konden zijn. Voordat het echt leuk werd, liet de zwartspeler zijn toren tussen zijn eigen pionnen verstrikt raken, wat onmiddelijk tot verlies leidde.
Dat Frank Erwich van David van Kerkhof zou verliezen, daar twijfelde niemand meer aan voor de tijdcontrole. De topscorer van BSG stond een kleine kwaliteit en een pion achter bij vreselijke stelling. Hij wist zich echter terug te knokken, of Graveyard liet hem glippen, want uiteindelijk bereikte hij een theoretische remisestelling. Iets met een toren tegen pion. Helaas ging hij op het eind alsnog de mist in en verloor.
Het stond 4-4 en er waren nog twee eindspelen bezig. Grote Beer stond de hele tijd wat minder in een toreneindspel tegen Benjamin Bok. Met goed spel was het misschien remise te houden, maar in de praktijk slaagde zelfs Berelowitsch er niet in. Dus moest alles komen van Behirder. Als 1900-speler dagdroomde hij er vroeger al van om later, als hij groot en sterk was, in een moeilijk eindspel het beslissende punt binnen te halen. Nou, dat is de laatste jaren redelijk vaak gebeurd. Na een mislukte opening had geen hond ergens nog op gerekend, maar in tijdnood tastte tegenstander Geert van der Stricht mis en kwam hij zelf opeens in een vervelend eindspel. De juiste verdediging werd niet gevonden en dus ging na bijna zes uur spelen ook nog het halve punt de prullenbak in. Zodoende eindigde het duel BSG - HMC enigszins verrassend in een gelijkspel. De plussen en minnen hielden elkaar redelijk in evenwicht, dus al met al was het verdienstelijke resultaat ook wel verdiend. Over drie weken mag BSG naar Groningen, dat vrij laag op de ranglijst staat. Dat wordt een belangrijk duel en hopelijk doet BSG het dan beter dan vorig jaar.
BSG (2333) - HMC (2345) 5-5
- L Ootes (2358) - J Bosch m (2371) ½-½
- R Ris m (2388) - R Miedema m (2363) ½-½
- A Berelowitsch g (2565) - B Bok m (2530) 0-1
- E de Groote (2354) - T Burg m (2498) 1-0
- A van Beek m (2307) - N Ondersteijn f (2317) ½-½
- T Lanchava m (2320) - J Broekmeulen f (2425) 0-1
- H van der Poel f (2242) - T Verhoeven (2197) ½-½
- J de Groote (2150) - G van der Stricht m (2382) 1-0
- F Erwich f (2361) - D van Kerkhof (2290) 0-1
- T van der Heijden (2280) - R Olthof (2077) 1-0
Goed bezig beide de Grootes! Prima stijgende lijn hebben jullie te pakken! Die interne heeft je wel aangestoken :P Jullie profiteren optimaal van de afwezigheid van Fridman denk ik, en dan is het eigenlijk jammer dat jullie op twee zwartborden met ratingoverwicht toch niet genoeg compenseren. Waren jullie eigenlijk verrast door Bok op bord 3? Wel heel toevallig dat precies daar het enige GM duel gespeeld werd, terwijl vooraf voor hen niet duidelijk kon zijn geweest dat Berelowitsch spelen zou. Hoe dan ook hebben jullie in ieder geval aangetoond dat de laagste borden uiteindelijk sleutelposities zijn. Het doet me altijd een beetje denken aan het principe van de ploegentijdrit: een team is zo sterk als de traagste renner. Wanneer die aantoont hele sterke motivatie te hebben, dan trekt die het hele team B-)
BeantwoordenVerwijderenIn ieder geval: Ga zo door!
(je zou ook de vergelijking kunnen maken van de ketting die zo sterk is als de zwakste schakel, maar een schakel kan niet sterker worden, noch een motivatie hebben)
Goed gedaan,de Bussummers en de Naardenees maken het verschil!
BeantwoordenVerwijderenGrote Beer speelt wel vaker op bord drie, dus dat mag niet echt een verrassing heten. Het is pas verrassend als-ie op het eerste bord speelt. Ik vond het wel apart dat ze Jeroen Bosch aan het eerste bord hadden gezet, net als vorig jaar. Misschien wilde hij revanche op mij nemen. Dat Fridman niet meespeelde, scheelde wel een slok op een borrel. Op papier is een gelijkspel tegen dit verzwakte HMC een te verwachten resultaat, al hebben zij nog steeds wel spelers die enorm kunnen pieken (Miedema, Burg, Broekmeulen), hoewel die nu niet het verschil maakten. Overigens gaat het pricipe van die ketting met schaken niet op, al zal een team met vijf hemeltergend slechte spelers ook nooit hoge ogen gooien. In ieder geval goed om te zien dat de laagste borden nu redelijk scoorden, dat is vaak een beetje het probleem geweest. Daar wil ik wel aan toevoegen dat de uitslag bij mijn partij ook andersom had kunnen zijn. Al met al denk ik dat we nog redelijk goed zijn weggekomen.
BeantwoordenVerwijderen@ Jean Loulou: het werd 5-5, dus we hebben hoogstens het verschil ongedaan gemaakt. ;)