20-05-2012

De finale als mislukt nagerecht

Het Sporting Lissabon-scenario

Het was een afmattende aangelegenheid. Al ruim twee uur was AZ bezig tegen Sporting Lissabon. Alle spelers liepen met hun tong op hun schoenen. De AZ-spelers hadden net genoeg energie om te vragen hoelang de wedstrijd nog zou duren, terwijl de bezoekers uit Lissabon met man en macht de achterstand ongedaan probeerden te maken. Dat gebeurde allemaal op de Bevrijdingsdag van 2005. Terwijl de laatste seconden aftikten, viel uit het niets een Portugees doelpunt en ging Sporting Lissabon alsnog naar de finale van de UEFA-Cup. Alkmaar was in rouw en in Lissabon keek men vol vertrouwen uit naar de finale, die ook nog eens in eigen stadion plaatsvond. Tegenstander was CSKA Moskou, een ploeg waar nog niemand van had gehoord. Dat kon niet misgaan...

Dit jaar had Bayern München iets om naar uit te kijken: de finale van de Champions-League zou in hun Allianz-Arena worden gespeeld. Dat leek speciale krachten los te maken bij de Duitsers, die het veel sterker geachte Real Madrid in de halve finales op strafschoppen uitschakelden. Tegenstander in de finale was Chelsea, dat het eveneens veel sterker geachte Barcelona uitschakelde. Toch hadden de Engelsen alle statistieken tegen voor de finale: Bayern speelde thuis en in het rood. Dat bleek echter niet genoeg om in de reguliere speeltijd het verschil te maken. Pas heel laat in de wedstrijd kreeg Chelsea de rekening gepresenteerd voor het afwachtende spel. Daarna ging de ploeg wat meer aanvallen en jawel hoor, het was bij de eerste corner al meteen raak. Een scenario zoals in de Champions-Leaguefinale van 1999 tegen Manchester kwam gelukkig niet uit voor Bayern: het bleef 1-1 in de reguliere speeltijd.

Het breekpunt van de wedstrijd kwam pas in de verlenging, toen Robben een penalty mocht nemen en het buitenkansje verkwanselde. Zodoende kwam het toch weer op strafschoppen aan. Bayern had de statistieken mee, speelde naar de eigen aanhang en mocht ook nog als eerste aanleggen. Alle ingrediënten om de finale te winnen waren in huis. Ze begonnen ook voortvarend aan de strafschoppen, maar helaas hadden ze maar twee spelers die een strafschop durfden te nemen. Robben kampte nog met de naweeën van zijn eerdere mispeer, maar dat uiteindelijk de keeper maar achter de bal ging staan, zei genoeg. Bayern verprutste de laatste twee strafschoppen, dus won Chelsea maar.

Al met al was het maar een vrij saaie finale, die eigenlijk ook nog eens werd verpest door het thuisvoordeel dat Bayern München had. Daardoor stond Chelsea al vanaf het begin tegen de muur, maar ondanks alles wonnen ze wel. Dat is knap, maar het is misschien ook wel de zwakte van Arjen Robben. De man van glas is zonder meer een briljant voetballer, maar geen winnaar. Op de beslissende momenten geeft hij niet thuis.

Play-offs
Ook in Nederland is er nog een voetbalfinale na een lang en slopend seizoen. Naast de promotie/degradatiewedstrijden zijn er nog de Play-offs om Europees voetbal. Niemand loopt warm voor de Play-offs, die jaren geleden zijn ingevoerd. Wat het nut ervan is? Niemand die het weet. Door een rare speling van het lot ging het voor "favoriet" FC Twente nergens meer over: bij winst speelden ze in de Europa-League, maar bij verlies ook. Ze zaten met een dilemma: wilden ze hun seizoen redden, of wilden ze voorkomen dat Excelsior (waarom zij?) Europees voetbal zou spelen? Inspiratiloos liet de ploeg van Steve McClaren zich afslachten door voetbaldwerg RKC, dat vervolgens weer werd afgeslacht door Vitesse. Hoewel de wedstrijden niemand interesseerden, komt het dankzij de op handen zijnde plaatsing van Vitesse misschien toch weer goed met het Nederlands voetbal.

WK schaken
Ook de schaakfinale tussen Anand en Gelfand kan maar weinig mensen bekoren. Wereldkampioen Anand ziet er uitgeblust uit, terwijl uitdager Gelfand uitermate solide, doch uitermate saai speelt. Keer op keer komt er al vlug een uitgekauwde remisestelling op het bord. Inmiddels zijn de eerste zes partijen in een puntendeling geëindigd. Er zijn nog zes te gaan. Zou het de eerste WK-match worden die alleen in remises eindigt? Veel mensen hadden liever mensen als Kramnik of Aronian in de finale gezien, maar die lieten zich in de kandidatenmatches verrassend inpakken door Grisjtsjouk, die vervolgens van Gelfand verloor.

Daarmee is de zwakke plek blootgelegd van de finale: de leukste gevechten vinden in een eerder stadium plaats. Vaak komen de degelijkste ploegen/spelers het verst, niet de ploegen/spelers die het publiek het beste kunnen vermaken. Daarvoor is hun spel kennelijk te riskant, of speelt de toevalsfactor een te grote rol. De toevalsfactor heeft natuurlijk zijn charme, maar uiteindelijk wordt er wel de prijs voor betaald. Daardoor is de finale vaak niet meer dan een mislukt nagerecht.

PS. Met Sporting Lissabon liep het in 2005 niet goed af. Hoewel ze met een 1-0-voorsprong aan de rust begonnen (de analysten beschreven het spel van CSKA Moskou als "Willem II-niveau"), verloren ze uiteindelijk met 1-3. Een finale in de eigen achtertuin kan dus ook volledig verkeerd uitpakken.

18-05-2012

Facebook probeert zijn gezicht te redden

Op het moment dat ik me begon af te vragen wat ik nou werkelijk aan Facebook had, werd bekend dat de sociaalnetwerksite naar de beurs ging. Een goede beslissing? Overmoed? Of een laatste stuiptrekking? Krijgen we na de internetbubbel en de kredietcrisis de Facebook-bubbel, of wordt Facebook een nieuw World Online?

Het goede nieuws was dat het aandeel Facebook op de eerste handelsdag hoger sloot dan de toch al prijzige introductiekoers. Toch is het maar de vraag of de ontwikkelingen op lange termijn ook zo gunstig zijn. Facebook is de laatste jaren sterk gegroeid, waardoor de verdere groeimogelijkheden beperkt zijn. Ook bespeur ik bij mijzelf een soort Facebook-moeheid. Geen zin om te veel privacy op te geven. Geen zin om op internet verslag uit te brengen van de dag. Geen tijd voor een stijlloos onzinberichtje (lees: statusupdate). Geen tijd om net te doen alsof je heel cool bent. Om eerlijk te zijn: ik heb liever echte contacten dan virtuele. Aan de intensiteit waarop mijn Facebook-vrienden de laatste tijd informatie over hun privéleven verstrekken, denk ik te kunnen opmaken dat meer mensen een beetje Facebook-moe zijn.

Er dreigt dus een gevaar voor Facebook: het kan door de tijd ingehaald worden, zoals dat bij het fenomeen weblog is gebeurd. Weblogs waren jaren geleden ook helemaal in en nu ben ik de laatste persoon op aarde met zo'n ding. Een ander potentieel gevaar is dat Facebook wordt weggeconcurreerd door een nieuwe, betere (groter is bijna niet mogelijk) sociaalnetwerksite. Kortom: Mark Sucker Berg had het idee dat de top van de Facebook-berg in zicht was, dus besloot hij maar te cashen. Gelijk heeft hij, je moet immers stoppen op je hoogtepunt. Wanneer je als sociaalnetwerksite de laagvlakte weer in het vizier hebt, moet je maar hopen dat een bedrijf als de Telegraaf-mediagroep je opkoopt, om niet enorm veel gezichtsverlies te leiden. Want dat is natuurlijk de doodsteek voor Facebook.

Het is de vraag of de gemiddelde belegger zich door dit zwarte toekomstscenario laat leiden. Misschien zijn ze terecht optimistisch en worden ze zo rijk dat ze nooit meer hoeven te werken. Aan mij zullen ze waarschijnlijk weinig hebben. Ik doe er weinig meer mee. Sterker nog: laten we achter onze computers vandaan kruipen en weer echt op zoek gaan naar leuke contacten. Maar ja, hoe doe je dat? De gemakkelijkste manier is waarschijnlijk toch weer een toenadering via Facebook. Kreun...

Voor degenen die geen idee hebben waar dit artikel over ging, heb ik nog een goedmakertje:
Argus, 06-10 2011.

13-05-2012

En dat is vijf...

Wonderen bestaan nog in de formule 1

Wat had het team van Williams vorig jaar toch een slechte keus gemaakt. Gezwicht voor het geld van een talentloze Venezueliaan. Een ordinaire paydriver. Geen wonder dat het niks werd met Williams, dat zijn slechtste seizoen ooit meemaakte. Twee negende en één tiende plaats, daar moest het team het in 2011 mee doen. Tot enkele jaren geleden hadden ze daar niet eens WK-punten voor gekregen. Het team dat in de jaren ´90 iedereen voor schut zette, ging nu zelf zwaar nat. Hoe anders gaat het in 2012. Als een feniks is het team uit de as herrezen. In Spanje presteerde Pastor Maldonado het onmogelijke: hij reed een perfecte race en won verdiend.

Het huidige formule 1-seizoen is zonder twijfel het spannendste seizoen ooit. Een meerderheid van de teams kan aanspraak maken op de overwinning. De snelheidsverschillen zijn marginaal en de Pirelli-banden blijven een onvoorspelbare factor. Geen enkel team kan zich echt onderscheiden. Geen enkele coureur kan zich echt onderscheiden. Fattle is zijn grote overwicht van vorig jaar kwijt, Alonso heeft ook nu weer geen kampioensauto onder zijn kont. Dat is de  McLaren wel, maar door chronisch mismanagement hebben de McLaren-coureurs het kampioenschap niet naar hun hand weten te zetten. En dan waren er nog de teams van Mercedes (dat in China won), Renault (dat in Bahrein om de overwinning streed) en gevaarlijke outsiders als Sauber en Williams. Desondanks had Fattle door een knappe overwinning in de zandbak van Bahrein de leiding in het WK weer overgenomen.

Kwalificatie: McLaren blundert weer eens
Op het technische Circuit de Catalunya zou de gevestigde orde weer de dienst uitmaken. Dat viel tegen, want al vanaf de eerste kwalificatiesessie moeten de grote namen al hun uiterste best doen om niet geëlimineerd te worden. Niemand heeft de luxe om een setje zachte banden uit te sparen. Uiteindelijk piesen de drie achterhoedeteams en Senna buiten de boot. De verrassende eliminaties vinden pas plaats in de tweede sessie. Button en Webber komen tekort en ook Massa haalt het niet. De ster van de sessie is Pastoor, die de snelste van allemaal is. Hij kan die stunt niet herhalen in de laatste sessie. Luis rijdt een briljante ronde en eist de pole op.

Zijn goede gemoed is echter in één keer verdwenen als het team hem opdraagt zijn auto langs de kant van de weg te parkeren. Dat kon maar één ding betekenen: de grijze bolide had anders niet genoeg peut voor de technische keuring. Het was niet de eerste keer dat het Luis overkwam. Twee jaar geleden overkwam hem in Canada precies hetzelfde. Toen kwam hij er nog mee weg, maar naar aanleiding van het incident werd er in het reglement opgenomen dat een auto op eigen kracht terug moet kunnen keren naar de pits, juist om te voorkomen dat wagens met te weinig benzine kwalificeren. Je zou verwachten dat het team van McLaren deze regel wel zou kennen, maar uitgerekend zij maakten opnieuw dezelfde fout. Luis werd zonder pardon naar de andere kant van de grid verbannen, waardoor Pastoor alsnog van pole vertrok. Naast hem stond Alonso, die opnieuw een fenomenale ronde reed. De Renaults bezetten de tweede startrij, wat voor Raikkonen een teleurstelling moet zijn geweest: hij leek op weg leek naar de pole, maar liet het in de laatste sector liggen.

Race
De onervaren Pastoor op pole, met naast hem local hero Alonso en in zijn nek de twee Renaults: dat kon een fantastische race worden. Fattle, de leider in het kampioenschap, startte slechts als zevende (hij deed geen eens een poging in de laatste kwalificatiesessie), terwijl mensen als Button (10), Webber (11) en Luis (24) nog verder door het veld moesten zien te ploeteren.

Bij de start neemt Alonso meteen de leiding. Pastoor sluit als tweede aan, voor de Renaults. Achter hen loopt de als vijfde gestarte Perez een lekke band op en na een langzame ronde en pitstop kan hij aan een inhaalrace beginnen. Datzelfde doet Luis, die zich moeizaam, doch beheerst langs de kansloze stakkers knokt.

Bij Red Bull zoekt men de confrontatie niet op. Al spoedig worden Webber en Fattle binnengehaald voor een pitstop naar de hardere banden, zodat ze niet nog meer tijd verliezen in het verkeer. Hun voorbeeld wordt al snel gevolgd door de andere teams, maar niet iedereen schiet er evenveel mee op. Zo komen Grosjean en Shoeface achter een Caterham en Senna de baan op. Ze hebben de grootste moeite om de tragere bolides in te halen en verliezen veel tijd. Grosjean slaagt hier uiteindelijk nog wel in. Hij wint het schouderduel met de hopeloos trage Senna, die een ronde later Shoeface op bezoek krijgt. De Duitser verkijkt zich volledig op de Williams en klapt erbovenop. Het was niet de eerste inschattingsfout van de Duitser in zijn tweede carrière. In een interview met de BBC tijdens de race was hij opmerkelijk kwaad op Senna, die echter niets verkeerd had gedaan. Het is duidelijk dat Shoeface geen plezier meer beleeft aan het racen. Het zou me niet verbazen als hij er nu genoeg van heeft gehad.

Neuscorrectie
Ondertussen is Luis opgeklommen naar de vierde plaats. Zijn pitstop gaat opnieuw niet helemaal vlekkeloos (hij rijdt over een wheelgun heen) en hij vindt zichzelf weer terug op de veertiende plaats. Voor hem houdt Webber (!) een heel groepje op. Er is iets helemaal mis met zijn wagen, want nadat DRS'ta hem voorbij is, is het hek van de dam en vliegt iedereen hem voorbij. De Australiër gaat opnieuw naar de pits, waar niet alleen zijn banden, maar ook zijn neus wordt vervangen. Erg mysterieus.

Vooraan zijn de zaken weer onveranderd: Alonso rijdt aan kop, met Pastoor vlak achter zich. Raikkonen ligt nog steeds op een afstandje derde, terwijl Grosjean de vierde plek heeft heroverd ten koste van Rosberg. De Mercedes-coureur trapt af voor de tweede serie geplande pitstops. Bij Williams reageert men snel. Anders dan bij de eerste pitstops gaat Pastoor nu eerder naar de pits dan Alonso. Het blijkt een gouden greep. In de twee ronden die Alonso op versleten banden rijdt, verliest hij een hele berg tijd, waardoor hij de leiding in de wedstrijd verliest.

Ondertussen hebben de helden van vorig seizoen allemaal hun eigen problemen. Zo heeft Button de hele race bandenproblemen, terwijl Luis Massa maar niet voorbij weet te komen en veel tijd verliest. Hij krijgt echter hulp uit onverwachte hoek, want Massa krijgt, net als Fattle, een drivethroughpenalty omdat hij te hard langs een ongeval zou hebben gereden. Massa komt meteen binnen en geeft Luis daarmee vrij baan.

Teamgenoot Button rijdt ondertussen een zéér matige race. Hij stuit op Rosberg, maar hij slaagt er niet in de Mercedes te passeren. In de achtergrond doemt Co Biaggi op en die weet wel van aanpakken. Hij gooit zijn bolide er in de haarspelbocht naast en zet de wereldkampioen van 2009 hardhandig opzij. Even later zeilt ook Fattle hem nog eenvoudig voorbij op het rechte stuk, waarna de Brit opnieuw zijn banden laat verwisselen.

Slotoffensief
Vooraan heeft Pastoor een redelijke voorsprong ten opzichte van Alonso. Zijn team maakt de wat onhandige strategische beslissing om hem opnieuw eerder dan Alonso naar de pits te halen. Alonso stopt drie ronden later en geeft de leiding aan Raikkonen. Toch kan de Fin niet echt een vuist maken in de race. Hij kan de koplopers net niet bijbenen en al snel heeft hij Pastoor en Alonso in zijn nek hijgen. De Lotus glijdt alle kanten op, maar toch duurt het nog vier ronden voordat de gouden bolide van nieuwe banden voorzien is. Op dat moment zijn Pastoor en Alonso hem al gepasseerd en is hij op een schier onoverbrugbare achterstand gezet.

Ondertussen heeft Alonso Pastoor binnen handbereik. Zijn banden zijn nieuwer en alles lijkt erop te wijzen dat de Williams-coureur zijn eerste zege niet cadeau krijgt, want Alonso wil dolgraag winnen voor eigen publiek. Keer op keer komt hij in de DRS-zone tot aan de staart van de Williams, maar het is steeds net niet genoeg. Ondertussen heeft Lotus het slotoffensief ingezet. Raikkonen knabbelt iedere ronde een seconde van zijn achterstand op de koplopers af. Achter hem is Grosjean zelfs nog sneller. Toch lijkt hun aanval te laat te komen.

Bij Red Bull is men lekker in de weer met vleugels, want Fattle heeft eveneens een nieuwe neus gekregen bij zijn laatste pitstop en ook hij is op oorlogspad. Hij wurmt zich weer eens voorbij Button en even later moet Luis, die maar twee pitstops wenst te maken, er ook aan geloven. Zelfs Rosberg moet eraan geloven. Hij verliest eerst zijn vijfde plek aan Co Biaggi, en daarna neemt Fattle hem ook nog zijn zesde plek af. Zo deed de tweevoudig wereldkampioen alsnog aan schadebeperking, terwijl Rosberg zich in de slotronde nog in allerlei bochten moet wringen om Luis voor te blijven.

In de slotfase is het wel duidelijk dat Alonso geen aanspraak meer kan maken op de zege. Hij kan de achtervolging niet meer volhouden. Sterker nog: hij moet bijna nog oppassen dat Raikkonen er niet alsnog met de tweede plaats vandoor gaat. Zodoende is de druk van de ketel en wint Pastoor de Spaanse GP met een foutloos optreden. Alonso wordt tweede, net voor Raikkonen. Grosjean is vierde en daarna is er een groot gat naar Co Biaggi, Fattle, Rosberg, Luis en Button. Hülkenberg finisht net achter de leider, maar net voor Webber als tiende en pakt daarmee nog het laatste puntje.

Zo kwam er een einde aan de beste Spaanse Grand Prix aller tijden. Het was een levendige race, met heel veel inhaalacties. Het publiek was de grote winnaar. Er is weer iemand aan het lijstje Grand Prix-winnaars toegevoegd, er is een nieuw racetalent opgestaan. Want dat hij snel was, dat wisten we al, maar dat hij ook volwassen kon rijden, dat wisten we nog niet. Het past allemaal bij dit knotsknettergekke seizoen, waarin elke race weer door een andere coureur (team) is gewonnen. De stand in het kampioenschap is eveneens spannend, met Fattle en Alonso aan kop, gevolgd door een heel peloton racewinnaars en podiumkandidaten. Grote kans dat over twee weken in Monaco de zesde unieke Grand Prix-winnaar van het seizoen wordt gehuldigd. Kijken dus!

11-05-2012

De kracht van de c-pion

Het weer is guur, de WK-match tussen Anand en Gelfand is net begonnen en op de BSG-site staat nog steeds geen fatsoenlijk verslag van de ontsnapping van BSG in de meesterklasse. Daarom voelde ik me verplicht om op schaaktechnisch gebied weer wat van me te laten horen. Mijn laatste artikel is inmiddels alweer bijna drie weken oud en dat is voor mij een ongekend lange radiostilte. Dat kwam niet zomaar. Het waren erg moeilijke weken voor me, want mijn dromen zijn in het geheel niet uitgekomen, dus moet ik nu de scherven bij elkaar vegen en verdergaan. Volgend jaar in de meesterklasse welteverstaan. Ook bij dit meesterklassesucces kwam een hoop persoonlijk ongerief om de hoek kijken, want waar het team won, ging ik twee keer onderuit. Des te pijnlijker was dat ik misschien wel anderhalf punt uit de partijen had moeten halen. Zo bleef ik steken op de bedenkelijke score van 2½ uit 9, slechts een halfje meer dan drie seizoenen geleden. Wel had ik het idee dat ik dit jaar echte partijen had gespeeld, waarin ik geregeld in de buurt kwam van de overwinning. In dat opzicht kan ik wel tevreden zijn.

Hieronder twee beknopte analyses van mijn partijen in de wedstrijden Utrecht - BSG (4-6) en BSG - HSG (5½-4½). Verdoofd door de endorfine kwamen er in het begin nog best wat goede zetten uit, maar uiteindelijk was de benzine op en ging ik alsnog koppie onder.





Met dank aan Chessflash!