Afgelopen zaterdag speelde ik mijn tiende en laatste competitiewedstrijd van het jaar. Het was een mooi schaakjaar, waarin ik twee overwinningen boekte in de meesterklasse en het team zich wist te handhaven. Het was een vervelend schaakjaar, want we zagen Lennart Ootes vertrekken en we moesten afscheid nemen van Leon Pliester. Daarnaast waren mijn zes nederlagen ook wat te veel van het verkeerde. Twee van die zes nederlagen leed ik tegen Voerendaal, allebei met wit nog wel. Al met al was ik er dus weinig wijzer op geworden dit jaar, al was het niveau van mijn laatste partij wel beduidend hoger dan die van elf maanden geleden. Maar uiteindelijk was de verlegen meesterklassetopscorer toch te sterk voor me en werd ik geroutineerd naar een nederlaag gespeeld. Vervelend allemaal! Met het resterende programma (nog drie uitwedstrijden) zal het een hele klus worden om die 2½ uit 9 van afgelopen seizoen te verbeteren. Tijd voor een analyse met Chessflash:
Helaas Jep. Je legt wel mooi uit waar de strategische fouten&zwaktes liggen..complimenten!
BeantwoordenVerwijderenSizzel
Bedankt! Ik kijk natuurlijk ook maar met mijn 2100-ogen naar zo'n partij, dus ik vroeg me af of echt sterke spelers niet aan de lopende band gaten in de analyse schieten. Maar ik heb m'n best gedaan om er iets objectiefs en degelijks van te maken, hoe moeilijk dat soms ook is.
BeantwoordenVerwijderen