BSG: beste prestatie al voor de eerste wedstrijd

Wat doe je als in je team een speler alleen de eerste helft van het seizoen kan spelen en de andere alleen de tweede helft? Juist, BSG-teamleider Edwin Baart kon in de zomerstop op zoek naar nieuwe spelers. Li Riemersma en Thomas Willemze waren de nieuwe aanwinsten en met hen zou BSG het de andere teams heel erg lastig moeten maken. Het liep anders, want hoe verder het seizoen vorderde, hoe groter de degradatiezorgen werden. Veel spelers raakten hopeloos uit vorm, terwijl het personeelstekort erger was dan voorzien: Large speelde alleen de eerste vier ronden mee, Lange Alexander alleen de laatste. Het resulteerde in vijf vruchteloze invalbeurten; hadden we Tea Lanchava nog maar achter de hand gehad...

Het seizoen begon echter nog goed: met zeven man werd Apeldoorn, de nummer twee van vorig jaar, verslagen. Vervolgens ging ook Rotterdam er nog aan en werd er gegrapt over de Europacup. Goedgemutst toog BSG in december naar Groningen. Bij winst waren de degradatiezorgen helemaal voorbij, maar na de dikke nederlaag ging het van kwaad tot erger. De wedstrijden tegen lastige klanten als HMC en Voerendaal werden geruisloos verloren en daarna was de landskampioen veel te sterk. Alleen tegen runner-up LSG had er meer in gezeten dan de nipte nederlaag, maar tegen Utrecht was het weer de gebruikelijke slappe hap: door de zesde opeenvolgende nederlaag kwam de rode streep toch wel erg dichtbij.

Dat naast rodelantaarndrager Dr. Max Euwe ook Apeldoorn nog aan de verkeerde kant van de streep stond, was wel de grootste verrassing van de competitie. De wet van bedrog lijkt op het team van toepassing: alles wat fout kon gaan, ging ook fout, wat resulteerde in een oogst van slechts drie matchpunten. En dus stonden we bij het ingaan van de laatste ronde nog altijd een matchpunt voor. Bovendien speelden we in Bunschoten tegen het al gedegradeerde Dr. Max Euwe. Een Houdini-act was dus niet nodig. Zeker niet doordat Robert Ris ons al lang van tevoren op voorsprong had gezet door Frank Kroeze te verslaan.

Hoewel BSG in het "Denkspor centrum En Passant" door een aantal supporters werd aangemoedigd, bleef het vuurwerk achterwege. Desondanks ging het vanaf de aftrap totaal niet als gepland. Lange Alexander werd bij zijn terugkeer meteen op een nul getrakteerd door Achim Bündgen, Thomas verprutste de opening en offerde uit barre armoede maar een kwaliteit, terwijl Ton twee zetten omdraaide en zich ineens met een onoplosbaar probleem geconfronteerd zag. Ook bij FM Henk zag het er niet goed uit. De schade viel gelukkig nog wel mee: Ton verloor dan wel van Peter Bulwark, maar Thomas had wonderbaarlijk genoeg nog weten te winnen van Henk Bernink. Maar als iemand weet hoe je met een kwaliteit minder moet spelen, dan is hij het wel. Uiteindelijk speelde wits loper veel meer klaar dan de zwarte toren, dus stond het 2-2.

FM Henk was uiteindelijk blij dat hij met remise was weggekomen tegen Zyon Kollen. Hij kon zijn stelling met twee torens tegen een dame nog net verdedigen. Vervolgens liep BSG uit. Grote Beer had een remiseachtig eindspel van Bart Konijn gewonnen. Ook Frank, de jarige job (hij werd 30), won volgens een goede traditie zijn partij. Rob Bertholee moest in het stof bijten. Het Apenhoofd had de eer de matchpunten binnen te slepen door van Paul "non-partij" Bierenbroodspot te winnen. De score liep verder op door de overwinning van Li op Tim Lammens. Dat Ewood uiteindelijk weer anderhalf punt in één partij weggooide tegen Alexander Baisakov, was slechts bijzaak. BSG had zich opnieuw met het minimale resultaat gehandhaafd in de meesterklasse.

Voor Apeldoorn, dat in de slotronde ook nog van LSG verloor, waren de druiven zuur. Ironisch genoeg was Apeldoorn twee jaar geleden zelf de beul van LSG. Nu waren de rollen omgedraaid. Wie de dans destijds ontsprong? Juist, BSG, dat destijds miraculeus aan degradatie wist te ontsnappen en die prestatie een jaar later nog gewoon overdeed. Dit jaar was het gat naar de nummer negen met drie matchpunten overigens verrassend groot. In ieder geval speelt BSG ook in het seizoen 2014-2015 weer in de meesterklasse en daarmee was het seizoen geslaagd te noemen. Wel zal BSG volgend seizoen uit een ander vaatje moeten tappen, wil het teams als SISSA en Charlois Europoort achter zich houden, maar dat is later van zorg.

BSG (2349) - Dr. Max Euwe (2236) 7-3

1. A Berelowitsch g (2552) - B Konijn (2254) 1-0

2. T Willemze m (2411) - H Bernink (2212) 1-0

3. L Riemersma m (2417) - T Lammens f (2314) 1-0

4. F Erwich f (2316) - R Bertholee f (2332) 1-0

5. A van Beek m (2333) - A Bündgen c (2121) 0-1

6. E de Groote (2346) - A Baisakov (2155) ½-½

7. H van der Poel f (2223) - Z Kollen (2210) ½-½

8. J de Groote (2175) - P Bierenbroodspot f (2144) 1-0

9. T van der Heijden (2305) - P Bolwerk (2224) 0-1

10. R Ris m (2411) - F Kroeze f (2392) 1-0

Met 38½ matchpunt scoorde BSG een half bordpunt meer dan vorig jaar en twee bordpunten meer dan twee jaar geleden. Dat seizoen was met 7 matchpunten overigens wel het succesvolste van de drie. Voor de volledigheid nog de eindstand:

De eindstand in de meesterklasse (schaakbond.nl).