Tien jaar. Zo lang speelt het tweede team van BSG onafgebroken in de onderste klasse van de landelijke competitie. In die tien seizoenen heeft het team hoogte- en dieptepunten gekend, maar nooit eindigde het team slechter dan achtste of beter dan tweede. In de beginjaren was het vooral een kwestie van overleven. Het eerste jaar ging nog verrassend goed met een team dat in de tweede seizoenshelft soms net zoveel invallers als vaste spelers had. Het jaar daarop werd degradatie ternauwernood afgewend. In beide seizoenen bleef ik op een kleine minscore steken. Acht jaar later eindigde ik op een stevige plusscore aan de hogere borden. Genoeg voor de titel was het niet, dus werd het voor de derde opeenvolgende keer een tweede plaats, waardoor BSG 2 ook volgend jaar de derde klasse onveilig gaat maken. Een tekort aan bordpunten en die wedstrijd tegen Ons Genoegen: daar is het dit jaar misgegaan. Zelf denk ik weleens terug aan die wedstrijd tegen Oud Zuylen, waarin ik de winst miste, wat een belangrijk matchpunt kostte. Gelukkig gingen er ook vaak dingen goed, zoals de partij van gisteren. Het was geen briljante partij, het was geen perfecte partij, maar mijn zetten waren goed genoeg voor het punt.
Hierdoor eindigde ik 2014-2015 met 6½ uit 9: 4½ uit 6 in de derde klasse en 2 uit 3 in de meesterklasse. Dat zijn scores om te koesteren. In ieder geval leverde het me weer de nodige ratingpunten op (eindelijk boven de 2200!) en daarmee was het seizoen voor mij succesvol verlopen. Maar ik had best een overwinning willen ruilen voor een kampioenschap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Heeft u vragen en/of toevoegingen, laat dan hier een reactie achter: