Veel stof tot nadenken in Monaco

Een agressieve race die goed was voor de eerste twee punten van zijn team: vorig jaar verwierf Jules Bianchi een heldenstatus in de straten van Monaco. Een jaar later is van alle euforie weinig meer over. Die afschuwelijke crash in Japan heeft diepe sporen nagelaten. In Monaco, op een steenworp afstand van het ziekenhuis waar Bianchi nog steeds verblijft, kwamen de herinneringen aan vorig jaar weer terug.

Met de Formule 1 is het in de tussentijd ook bergafwaarts gegaan: het team van Caterham ging in de tussentijd failliet en Maroesja is alleen via een wonder hetzelfde lot bespaard gebleven. De Manors, zoals de rood-witte wagens nu heten, rijden dit jaar echter stijf achteraan. Ook in de middenmoot hebben de teams de grootste moeite om de eindjes aan elkaar te knopen. Vraag het Sauber maar. De scheve verdeling van het prijzengeld en de enorme ontwikkelingskosten van de turbomotoren hebben de Formule 1 op de rand van de afgrond gebracht.

Helemaal vervelend is dat het spektakel op de baan in een dalende trend zit. Een goede indicator voor het spektakel is het aantal inhaalacties dat te bewonderen is en sinds de invoering van DRS en de Pirelli-banden neemt het aantal inhaalacties weer hand over hand af. Minder auto's en iets slijtvastere banden lijken de boosdoeners te zijn. Van het recordaantal van 59 inhaalacties per race in 2011 gingen we terug naar nog geen 44 vorig jaar. Hoewel het huidige seizoen nog pril is, lijkt de dalende tendens niet te zijn doorbroken. Integendeel. Meer dan in voorgaande jaren klagen coureurs erover dat ze onmogelijk kunnen inhalen.

Daarom kwam de zogenaamde Strategy Group onlangs met een aantal ideeën om de Formule 1 weer nieuw leven in te blazen. De auto's moesten sneller en luidruchtiger worden. Daar valt zeker wat voor te zeggen: zo beweerde Webber onlangs dat de auto's van nu in de race op meer dan drie ronden zouden worden gezet door de auto's van een decennium geleden. Een nadere berekening leerde dat het verschil nog twee keer zo groot was... Voor volgend jaar werd voorgesteld om de teams voor elke race zelf de banden te laten kiezen in plaats van bandenfabrikant Pirelli, die daar overigens helemaal niet blij mee was. Voor 2017 zouden er dan echt ingrijpende veranderingen plaatsvinden. De auto's zouden bredere banden krijgen en lichter worden, terwijl de motoren zouden meer toeren zouden gaan draaien. Maar de grootste verandering voor het racen was het voorstel om in de race weer bij te tanken. Bijtanken in de race werd in 2010 vanwege de kosten afgeschaft, en nu, in de huidige crisis, zou het weer worden toegestaan. De fans waren niet onverdeeld positief, maar de coureurs vonden het geweldig.

De nieuwe regels schudden het Formule 1-wereldje in ieder geval op en dat was ook wel nodig ook, want echt veel viel er dit jaar niet te genieten. Vooraan is er natuurlijk de strijd tussen Mercedes en Ferrari, maar hoewel Ferrari steeds zijn uiterste best doet, heeft Mercedes altijd nog wat achter de hand. Daarnaast wast Luis Rosberg constant de oren, terwijl Räikkönen constant zijn kwalificaties verprutst en daardoor Fattle geen strobreed in de weg legt. Maar in Monaco kon alles anders zijn. Hoewel Luis er één keer won, won Rosberg in de twee jaren dat ze teamgenoten bij Mercedes waren. Vooral aan die race van vorig jaar zal Luis nog vaak hebben teruggedacht, toen hij zich in de kwalificatie bestolen voelde en dat duidelijk liet blijken ook.

Dit keer kwam het niet zover. Luis kwalificeerde zich gewoon op pole, voor Rosberg en Fattle. Räikkönen moest de Red Bulls nog voorlaten en startte slechts vanaf de zesde plaats. Helemaal teleurstellend verliep de kwalificatie voor Max, die in de vrije trainingen indruk maakte met messcherpe tijden, maar toen het echt ergens om ging, werkten zijn banden niet mee en dus restte hem slechts een tiende tijd. Dat werd een negende startplaats doordat teamgenoot Science werd gediskwalificeerd vanwege het missen van de weegbrug. Zo verkwanselde Toro Rosso opnieuw een hoop potentieel.

In de race gebeurt aanvankelijk helemaal niets. In de eerste ronde is er het nodige duw- en trekwerk. Zo duwt Alonso Hülkenberg de muur in, waardoor de Duitser, net als Massa in de hemeltergend trage Williams, de pits moet opzoeken voor een nieuwe neus. Daarna is het treintjesrijden. Vooraan valt het veld al snel uiteen. Spannender is het in de middenmoot, al is het ook daar vrijwel onmogelijk om in te halen. Zo weet Max pas na veel moeite de stilvallende Pastoor in te halen, waarna hij jacht maakt op een erg sterk rijdende Pérez. Het gaat echter opnieuw mis voor hem als hij een halve minuut (!) in de pits verliest doordat zijn rechter achterwiel er niet op wil. Vanaf dat moment rijdt hij in de middenmoot en zit hij klem achter de rijdende Williams-chicane van Bottas.

Max komt de Williams niet voorbij en haalt nog een nieuw setje banden. Teamgenoot Science laat hem eenvoudig voorbij, waarna hij Bottas met behulp van de koplopers zowaar voorbijgaat. De volgende halte is de op de tiende plaats rondrijdende Grosjean. De Zwitserse Fransoos is veel trager dan Max, maar dankzij de superieure Mercedes-motor loopt hij op de rechte stukken weer weg bij de Toro Rosso. In de 64e ronde gebeurt dan wat je als Nederlander (of Belg) liever niet ziet gebeuren.

Max knalt op Grosjean. Afbeelding: Telegraaf.

Een inschattingsfout of een braketest? Het resultaat is dat Max met een harde klap tot stilstand komt tegen de muur, terwijl Grosjean nog rustig verder kan. In ieder geval was een geweldige kans om stevig in de punten te finishen verkwanseld.

De ravage is enorm en dus komt de safetycar de baan op. Luis, die de hele race gemakkelijk had gecontroleerd, wordt tot verbazing van iedereen naar de pits geroepen voor een tweede pitstop. Hij keert vlak achter Rosberg en Fattle, die de hele race vlak achter elkaar reden, terug op de baan. Terwijl de safetycar nog extra lang duurt omdat alle kansloze stakkers hun ronde achterstand ongedaan mogen maken, gaat de race een zinderende slotfase tegemoet.

Bij de herstart rijdt Rosberg meteen weg bij Fattle, die zwaar in het defensief komt. Hij houdt de Mercedes echter achter zich en al gauw trekt Luis de conclusie dat het onmogelijk is om in te halen. Of in ieder geval onmogelijk als je geen gigantische risico's wilt nemen. Het wordt zelfs nog erger voor Luis als hij Ricciardo, die eveneens nieuwe banden heeft gehaald, in zijn kofferbak krijgt. De Australiër duwt Räikkönen opzij, gaat zijn teammaat voorbij en rijdt naar de Mercedes toe. Hij komt er echter ook niet voorbij en dus geeft hij in de laatste ronde braaf zijn plek terug aan Kwjat.

Rosberg wint en maakt er een hattrick van. Fattle wordt tweede, voor een ziedende Luis. Niki Lauda en Toto Wolff wisten niet hoe snel ze hun excuses aan de klassementsleider moesten aanbieden. In ieder geval was de vreemde ontknoping van de race goed voor de spanning in het kampioenschap, want door zijn overwinning halveerde Rosberg het gat naar Luis tot tien punten. Zo gaf een saaie race toch nog genoeg stof tot nadenken.