Tien jaar BSG 1

Morgen moet BSG in de slotronde van de KNSB-competitie vol aan de bak om klassebehoud veilig te stellen. Op basis van doelsaldo staan de Bussumers nog boven de streep en dus hebben ze alles nog in eigen hand. Een overwinning zal in principe volstaan. Tegenstander is echter koploper En Passant, dat alleen bij winst zeker is van het kampioenschap. Dat belooft dus spannend te worden. De afgelopen tien jaar heeft BSG 1 wel meer van dat soort spannende momenten meegemaakt. Slechts één keer was het team in de laatste ronde uitgespeeld, in de andere seizoenen stond het kampioenschap of degradatie nog op het spel. Een overzicht van deze slotrondes:

Zaterdag 22 april 2006; BSG – De Schaakmaat

“Dit eindspel laat ik niet eens aan mijn leerlingen zien, ik ga ervan uit dat ze dit weten,” foeterde Leon Pliester na afloop van de wedstrijd BSG 1 – De Schaakmaat. Hij was woest op Emile Wüstefeld, die bij een 4-3-voorsprong een houdbaar toreneindspel verloor, waardoor BSG 1 het kampioenschap jammerlijk misliep.

Het was een schok voor heel schakend Nederland dat BSG in 2005 uit de eerste klasse degradeerde. Sinds het begin van de landelijke competitie, ergens in het begin van de vorige eeuw, had het elitaire Bussumse team altijd in de hoogste klasses meegespeeld. Na de degradatie mocht het met een afgeslankt team gaan proberen het verloren gegane terrein terug te winnen. Dat leek in het eerste seizoen al te gaan lukken, want bij het ingaan van de laatste ronde stond BSG aan kop. Het tweede team van Groningen had evenveel punten, maar een slechter doelsaldo, dus had BSG alles in eigen hand. Tegenstander was middenmoter De Schaakmaat, eigenlijk het derde team van Apeldoorn. Het jeugdteam was voor iedereen gevaarlijk en dat bleek al gauw in de wedstrijd, want al snel werd BSG op een fikse achterstand gezet, onder andere door een nederlaag van mijzelf. De gezichten waren bezorgd en de stemming was bedrukt, want het kampioenschap stond ineens op losse schroeven, ook omdat de stand op de borden weinig reden tot optimisme gaf.

Gelukkig keerde het tij en boog BSG op zijn Liverpools de 1-3-achterstand om in een 4-3-voorsprong. Als laatste was Emile nog bezig. Zijn partij was exemplarisch voor die middag, want nadat hij goed uit de opening was gekomen, had hij het daarna helemaal weggegeven. De rest van de middag probeerde hij nog te redden wat er te redden viel en dat was verrassend veel. Zijn stelling werd met de zet beter. Uiteindelijk had hij zijn achterstand teruggebracht tot één schamel pionnetje. Zou het dan toch? De wedstrijd was een emotionele achtbaanrit die euforisch leek te gaan eindigen. Alsnog.

Maar ineens was alles anders. Het was alsof de zon uit de hemel was gevallen. Emile verloor uiteindelijk alsnog en werd meteen gigantisch de les gelezen. Met de staart tussen de benen droop hij af. De spelers van De Schaakmaat zaten er wat ongemakkelijk en schaapachtig bij te lachen, terwijl 200 kilometer verderop de vin blanc werd ontkurkt. Nodeloos om te zeggen dat de sfeer na afloop in de Bussumse Chinees weinig uitgelaten was.

Zaterdag 12 mei 2007; Almelo – BSG

Het tweede jaar dat BSG 1 in de tweede klasse speelde, heb ik niet echt kunnen volgen, omdat ik dat seizoen maar één invalbeurt kreeg. Tja, hoe zou dat toch komen… Het tweede was bovendien in een heftige degradatiestrijd verwikkeld geraakt. Ondanks de komst van de gebroeders Le en La bakte het team er werkelijk waar niks van. Dankzij een eindsprint en een flinke portie mazzel werd het vege lijf uiteindelijk nog net gered. BSG 1 kende een heel wat beter seizoen. Ook nu kende het team stroeve wedstrijden, zoals tegen het team van Hardenberg, dat opnieuw een gelijkspel uit het vuur sleepte, en het tweede team van Apeldoorn, dat nu een serieuze titelkandidaat was geworden. Opnieuw volstond een overwinning in de slotronde voor het kampioenschap. Tegenstander was Almelo. De wedstrijd werd, net als anderhalf jaar daarvoor, eenvoudig gewonnen. BSG 1 ging weer in de eerste klasse spelen!

Zaterdag 19 april 2008; BSG – Zukertort

“Maar goed dat jullie eerst wat zwakke teams krijgen,” aldus Jarno voor het seizoen. Omdat er in de hoogste klasses met tien- in plaats van achttallen gespeeld wordt, moesten er twee spelers van het tweede worden doorgeschoven. Dat werden Large, die in het tweede met kop en schotel boven de rest van het team uitstak, en Frans Borm, de IM die na jaren van inactiviteit weer voor het spel geënthousiasmeerd werd. In ieder geval stond BSG in het seizoen 2007-2008 voor de enorme opgave zich in de sterke eerste klasse te handhaven. Het seizoen begon goed met een overwinning op het tweede van Groningen, dat door het terugtrekken van de sponsor aan zijn lot was overgelaten en alle wedstrijden verloor. BSG denderde daarna gewoon door. Toen lastige klanten als De Wijker Toren en Wageningen ook werden verslagen, brak de kampioenskoorts uit. Met een bijzonder effectief middenrif, bestaande uit Large, Ewood en Ton, werd iedere tegenstander geklopt. Na acht ronden had BSG acht keer gewonnen en dus was een gelijkspel in de slotronde genoeg voor het kampioenschap.

De slotwedstrijd tegen Zukertort verliep echter vrij rommelig. Zelf was ik, in mijn eerste (bijna) volledige seizoen voor BSG 1, de week voor de wedstrijd ziek geweest. Pas aan het eind van de week was ik aan de betere hand en achtte ik mijzelf fit genoeg om te spelen. Eenmaal in de speelzaal bleek ik zo scherp als een volleybal te zijn, dus werd Tom de Ruiter in allerijl opgeroepen om in te vallen, zodat het tweede ineens een invaller nodig had. Het betekende dat barman Peter Baas uiteindelijk achter de stukken plaats mocht nemen.

Zelf heb ik het grootste gedeelte van de wedstrijd gemist. Pas tegen het eind van de middag keerde ik terug naar het Denksportcentrum. Buiten stond Emile, die zojuist zijn laatste wedstrijd voor het eerste had gespeeld. Hij vertelde heel rustig en emotieloos dat het 3-3 stond en dat concurrent De Wijker Toren dik achterstond. Daarmee was het kampioenschap al beklonken. Ik weet niet of de spelers dat al wisten. Die gingen echter stug door. Lange tijd leek het er niet op dat BSG zou winnen, maar toen Ewood zijn tegenstander enorm te grazen nam, was de negende overwinning van het seizoen alsnog een feit.

Zondag 10 mei 2009; BSG – Utrecht

Klassebehoud was na de tweede promotie op rij vanzelfsprekend het doel in het seizoen 2008-2009, maar ditmaal leverde het geen kampioenschap op. Daarvoor was het verschil tussen de eerste klasse en de meesterklasse toch echt veel te groot. De toon werd al in de eerste wedstrijd gezet, toen LSG met een enorm machtsvertoon de twee punten ophaalde. BSG kwam er het hele seizoen totaal niet aan te pas en de hoogtepunten beperkten zich in de wedstrijden slechts tot een aantal individuele succesjes. In de laatste wedstrijd ging het tegen Utrecht ook nergens meer om. Large scoorde die dag nog wel zijn eerste overwinning in de meesterklasse, terwijl Le en Ewood op een hoogst bedenkelijke score van een half punt bleven staan. Versterking VR had het nog voor het eind van het seizoen voor gezien gehouden.

Toen nog tegenstanders, maar inmiddels teamgenoten: Ewood en Thomas Willemze. Afbeelding: Edwin Baart

Zaterdag 17 april 2010; BSG – Vianen

Het mislukte meesterklasseavontuur leek het jaar erna zijn sporen nog te hebben achtergelaten, want erg goed was BSG niet op dreef. De teams waren goed aan elkaar gewaagd en dat betekende dat BSG, met Peter een jaartje in de gelederen, geregeld dure punten liet liggen. Tegen het eind van het seizoen was concurrent Caïssa in de onderlinge wedstrijd te sterk, waardoor ze na een slechte seizoenstart zelfs nog aan de leiding gingen. Caïssa speelde in de laatste ronde tegen het tweede team van Utrecht, dat in een degradatiestrijd was verwikkeld met Vianen, onze tegenstander. In Groningen won BSG zonder groots te spelen van het Brabantse team. Utrecht 2 verloor echter ook, zodat Caïssa kampioen werd. Utrecht 2 scoorde echter nog net genoeg bordpunten om Vianen voor te blijven, zodat de gezichten bij Utrecht – Caïssa een stuk vrolijker waren dan bij BSG – Vianen. Desondanks was er een feest na afloop vanwege Ewoods verjaardag.

Zaterdag 14 mei 2011; De Wijker Toren – BSG

Het jaar erop kreeg BSG, dat zich had versterkt met Robert Ris, een herkansing. Hoewel de wedstrijd tegen zusterteam SOPSWEPS op een knullige manier verloren ging, werd concurrent Purmerend halverwege het seizoen overtuigend verslagen. Daarna was het alleen nog een kwestie van geen fouten maken en dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan.

De gemeenschappelijke slotronde was namelijk nog een hele beproeving. Dat had vooral met de verkeerssituatie te maken, want bij Amsterdam was die zaterdag een enorm verkeersinfarct ontstaan door een ongeluk, waardoor Purmerend vrijwel onbereikbaar werd en veel spelers te laat kwamen. BSG kwam uiteindelijk met acht man op tijd aan in de speelzaal. Uitgerekend de Amsterdammers Leon Pliester en Frans Borm waren te laat. Ze begonnen bijna een uur te laat onder protest aan hun partij. Leon kwam uiteindelijk niet verder dan remise, terwijl Frans zelfs een nederlaag kreeg te slikken. Ze eisten allebei genoegdoening. De ene wilde het resultaat nietig verklaren en de ander wilde de partij overspelen. Beide eisen werden niet ingewilligd. Het maakte allemaal ook niet meer uit, want BSG won relatief eenvoudig met 7-3 van De Wijker Toren, dat daardoor afdaalde, terwijl BSG promoveerde. Dat was nog eens een geluk bij een ongeluk…

Zondag 22 april 2012; BSG – HSG

Erg lekker draaide BSG aanvankelijk niet in de meesterklasse. De dikke nederlagen volgden elkaar in hoog tempo op en halverwege het seizoen stond het team troosteloos op de laatste plaats. De andere teams waren al lang en breed uit het zicht verdwenen. Maar toen keerde het tij ineens. Het sterke team van Apeldoorn werd verrassend op een gelijkspel gehouden. Eindelijk had BSG een puntje gescoord in de meesterklasse! Vervolgens was de rem eraf en werden De Stukkenjagers en Utrecht (met veel mazzel) geklopt. Alle pech van de eerdere vruchteloze wedstrijden werd door die paar wedstrijden meer dan gecompenseerd.

In de slotronde stond in Rosmalen de wedstrijd tegen aartsrivaal HSG op het programma. De Hilversummers waren al gedegradeerd, maar dat belette ze niet om heel sterk op te komen. Uiteindelijk werden er vier grootmeesters uit de hoge hoed getoverd. Het mocht niet baten. De grootmeesters aan HSG-zijde werden op 50% gehouden, onder andere door een spectaculaire zege van Robert Ris op Daniel Stellwagen; al had hij die partij ook zo kunnen verliezen. Op de lagere borden zat het BSG niet eens mee: zo verknoeide Ton een goede stelling en deed ik ongeveer hetzelfde. Door overwinningen van Frans, Large en Le won BSG de wedstrijd met het kleinst mogelijke verschil. Doordat Apeldoorn van LSG won, klom BSG daardoor zelfs naar de veilige achtste plaats. Wat een comeback! Na vijf nederlagen won BSG ineens drie van de laatste vier wedstrijden en dat was dus genoeg om erin te blijven.

Er zat wel een smetje aan de bijzondere dag, want bij de afsluitende maaltijd deelde Le zijn vertrek mede, zodat BSG op zoek kon gaan naar een nieuwe speler. Het zou helaas niet bij één speler blijven…

Zaterdag 20 april 2013; Kennemer Combinatie – BSG

In de zomer van 2012 ging BSG 1 flink op de schop. Naast Le stond ook Frans zijn plaats af. De Bridgende IM wilde liever in het tweede spelen. Ook werd de Oekraïense grootmeester Berelowitsch bedankt voor zijn diensten. Voor hen in de plaats kwamen drie nieuwe spelers: Tea Lanchava, Frank Erwich en Alexander van Beek. Zij zagen in de eerste wedstrijd van het seizoen hoe Leon Pliester meer dood dan levend de zaal binnen kwam strompelen. Het was inderdaad helemaal mis met hem en anderhalve maand later was half schakend Nederland aanwezig om hem een laatste eer te bewijzen.

Sportief gezien was het seizoen van 2012-2013 er een met ups en downs. Nadat De Stukkenjagers opnieuw werden verslagen en er een puntje werd gepakt tegen HMC, bleven de punten daarna meestal ver buiten bereik. In de slotronde stond het duel tegen de Kennemer Combinatie, dat net boven de streep stond, op het programma.

In de toren van En Passant stonden de liveborden al opgesteld. In feite was dit de enige wedstrijd die er nog toe deed: de organiserende vereniging was al lang en breed kampioen en De Stukkenjagers waren al gedegradeerd. BSG moest de wedstrijd per se winnen om erin te blijven. Dat doel raakte al snel uit zicht toen BSG op een 2-0-achterstand kwam. Gelukkig werd die achterstand daarna in een voorsprong omgebogen. In de slotfase was het nagelbijten. Berelowitsch speelde remise. Ewood mazzelde zich naar een overwinning. Large verloor van Robin van Kampen. Nog twee borden bezig. Er was nog een punt nodig. Tea leek kansen op minimaal remise te hebben, maar verloor. Henk stond gelukkig een stuk voor en won toen zijn tegenstander zich door zijn vlag liet gaan. BSG had het weer geflikt!

Zaterdag 10 mei 2014; BSG – Dr. Max Euwe

Met de nieuwe aanwinsten Li Riemersma en Thomas Willemze ging het in 2013-2014 ook nog niet echt voor de wind in de meesterklasse. Na een goede start van twee overwinningen gingen vervolgens alle wedstrijden verloren. Ondanks de vele nederlagen stond BSG bij het ingaan van de laatste ronde achtste, nog voor Apeldoorn, de runner-up van het vorige seizoen.

Apeldoorn kende een werkelijk waar dramatisch seizoen, waarin helemaal niets lukte. De toon werd al in de eerste ronde gezet, toen BSG de twee punten ophaalde. In het vervolg bleef het ploeteren voor het team, dat alleen tegen rodelantaarndrager Dr. Max Euwe de volle winst wist te pakken. De Enschedeërs waren wat toevallig in de meesterklasse verzeild geraakt en dienden vooral als kanonnenvoer; ze verloren alle wedstrijden. Het betekende dat BSG, dat in de laatste ronde tegen de staartploeg speelde, zich op eigen kracht zou moeten kunnen handhaven.

De voortekenen waren gunstig, want Robert had het team in de week voor de wedstrijd al op voorsprong gezet. Die voorsprong werd er op de wedstrijddag echter al gauw doorheen gejaagd. Alexander werd in sneltreinvaart naar een nederlaag gespeeld, terwijl Ton twee zetten omdraaide en vrijwel meteen verloor. Het had nog erger kunnen worden, maar Thomas won op de een of andere manier nog een stelling met een kwaliteit minder, zodat de stand 2-2 was in plaats van 1-3. Daarna trapte BSG het gas maar wat dieper in en liep het uit naar een 7-3-overwinning. Het betekende dat Apeldoorn, dat ook nog van LSG verloor, moest afdalen naar de eerste klasse.

Zaterdag 25 april 2015; BSG – SISSA

In het seizoen 2014-2015 werd BSG versterkt met Robin van Kampen en ineens was het team kampioenskandidaat. Aanvankelijk leek En Passant gewoon weer met het kampioenschap aan de haal te gaan, maar de titelverdedigers kenden halverwege het seizoen een bijzonder zwakke fase, zodat de andere teams ook ineens kans op de titel maakten. Uiteindelijk ging het kampioenschap tussen Charlois Europoort en BSG. Het verschil tussen de ploegen was het gemak waarmee ze wonnen, want waar BSG het hele seizoen maximaal met 6-4 (!) wist te winnen, schoten de Rotterdammers wat heftiger uit hun slof, zodat ze bij het ingaan van de laatste ronde een beter doelsaldo hadden. Wel moesten ze nog tegen het altijd lastige LSG, terwijl BSG het op papier zwakkere SISSA trof.

In het Denksportcentrum zat het tweede in eenzelfde situatie als het eerste: het kampioenschap was mogelijk, maar dan moest concurrent HSG een misstap begaan. Het tweede won en dus hield iedereen zijn adem in. Zou BSG 1 het redden? Op internet werden de scores live bijgehouden. BSG 1 stond met 5½-3½ voor en had dus in ieder geval gewonnen. Wat zou Charlois doen? Zij stonden met 4½-3½ voor en hadden dus nog een punt nodig uit de laatste twee partijen. Mark van der Werf voerde de spanning op door de gelijkmaker te produceren, dus lag het lot van het kampioenschap in handen van Michiel Bosman (LSG) en Julian van Overdam (Charlois). Tot ontzetting en ongeloof van iedereen die BSG die dag een warm hart toedroeg liet Bosman zich bij het sluiten van de markt de kaas van het brood vreten, zodat Charlois kampioen werd. Het ironische was dat diezelfde Bosman uiteindelijk als bestuurslid van de KNSB ook de prijsuitreiking verzorgde. BSG restte een tweede plaats.

De helden van BSG die vorig jaar eervol tweede werden. Afbeelding: Facebook.

Dat was het overzicht van de slotrondes van de afgelopen tien jaar. Welk sterk verhaal wordt hier morgen aan toegevoegd?