Het ei van Columbus

Afgelopen weekend werd in Singapore het startsein gegeven voor het slotstuk van het Formule 1-seizoen. Het is het deel van het seizoen waarin buiten Europa wordt gereden en dat levert doorgaans saaie races op. Afgelopen zondag was het weinig anders.

Saaie races zijn een doodzonde in het huidige Formule 1-tijdperk, waarin alles op alles is gezet om het spektakel te vergroten. De Formule 1 is daardoor te artificieel geworden: naast DRS en die dropbanden hebben we dit jaar ook nog een race die dubbel telt. De geloofwaardigheid is er wel een beetje vanaf. Buitengewoon pijnlijk was de volgende opmerking van ex-Formule 1-coureur Mark Webber over de banden in de Formule 1:

“There’s no contest there, Michelin is a real racing tire, Pirelli was for show business in Formula one. These are real racing tires so it’s a tire which all the drivers can enjoy, which was backed up when Andre Lotterer raced [for Caterham] in Spa and he was very surprised at how the grip level was very very low on Pirelli and the Michelin tire gives a lot of grip for a long time.”

Dat kan worden samengevat door de volgende zin:

“Instead we have the ludicrous situation where the tyres are designed to be low performance parts on a high performance machine. Madness!”

Concurrentie

Dit jaar hebben we dan ook nog de turbomotoren. De fans vinden het geluid maar niks en hun geklaag overstemt het turbogebrom al het hele jaar. Maar hebben we daar dan niet een gat in de markt te pakken? Wat als we een nieuwe, met de Formule 1 concurrerende raceklasse oprichten met snelle auto’s en een prachtig geluid? 

Ineens valt alles op zijn plaats. Kunnen we Ferrari de auto’s niet laten maken? Laten we eerlijk zijn: in de Formule 1 winnen ze voorlopig toch niks meer. Meer dan af en toe een verdwaalde podiumplaats wordt het niet. Zonder Newey (2010-2013) of Mercedes-motoren (2014) tel je tegenwoordig niet meer mee in de Formule 1 en dus is die 300 miljoen euro (250 miljoen pond) die ze jaarlijks in de sport pompen grotendeels weggegooid geld, zeker als ze ook nog Alonso kwijtraken.

De laatste Formule 1-auto met een V12-motor: de Ferrari van 1995.

Er moet dus makkelijk geld vrij te maken zijn voor een raceklasse waarin Ferrari gegarandeerd wint. Ontwerp een simpele bolide, hang er zo’n heerlijke V12-motor in en je wint er ook de harten van de fans mee. Dan is iedereen blij toch?

Team Nederland in de A1GP-klasse (2005-2009).

De raceklasse zal wel wat weghebben van de A1GP van vroeger. Hoe het daarmee afliep ben ik niet vergeten: de klasse ging in 2009 op de fles nadat ze zich hadden verslikt in een samenwerkingsverband met Ferrari… 

“Door problemen met de productie van de bolides, kon slechts het halve startveld van een bolide voorzien worden. Helaas zaten daar heel wat krukken bij, die in elke sessie wel in de muur kleunden.”

Zo’n fout moeten wij dus niet maken. De klasse moet dus eerst rustig opgebouwd worden, waardoor van materiaalgebrek geen sprake is. Hieronder een lijstje met wat de raceklasse volgens mij allemaal moet hebben om succesvol te worden:

• V12-motoren die een muur van geluid produceren
• Fatsoenlijke banden, het liefst de zachtste rubbersamenstellingen van Michelin
• Fatsoenlijke circuits, het liefst de “vergeten” circuits in Europa (bijvoorbeeld Zandvoort)
• Kortere races dan in de Formule 1 (ongeveer 150-160 kilometer)
• Geen artificiële inhaalhulpmiddelen als DRS of verplichte pitstops

Het idee moet natuurlijk nog verder uitgewerkt worden alvorens het in de praktijk kan worden toegepast, maar mij klinkt het veelbelovend in de oren. Wie maakt Ferrari wakker?