Eindelijk!

Wat voelt dit lekker! De ban is gebroken. Angstgegner Groningen werd eindelijk een keer verslagen. Na drie vruchteloze pogingen was het nu wel raak: BSG won met 6-4.

Het schaakseizoen is weer begonnen! Gisteren werd de eerste ronde gespeeld in de landelijke competitie. In de meesterklasse verdedigt landskampioen En Passant met wederom een ijzersterk team de landstitel. Heel moeilijk zullen ze het waarschijnlijk niet krijgen. Zo werkte SISSA, de andere Groningse schaakclub, zich met toppers als Loek van Wely en Ivan Sokolov op in de competitie. Dit jaar werd het doel gehaald en promoveerden ze naar de meesterklasse. Daarin proberen ze het met alleen jong talent te redden, maar een serieuze uitdager voor de landskampioen zijn ze niet, zo bleek uit de eerste wedstrijd. Betere zaken deed de andere promovendus, Charlois Europoort, dat met King Loek in de gelederen HMC verrassend versloeg.

In ieder geval lijkt het een onvoorspelbaar seizoen te worden. Aan de opstellingen te zien, is de meesterklasse er niet bepaald sterker op geworden. Maar welke spelers hebben de teams nog achter de hand? Groningen toverde op de wedstrijddag drie konijnen uit de hoge hoed: hoewel de grootmeesters Sipke Ernst en Daan Brandenburg niet meespeelden, werd hun plek waardig ingenomen door Joris Brenninkmeijer en Jan Werle. En dan was er ook nog plaats voor Davit Lobzhanidze, doordat Bonno Pel niet meespeelde. De Georgische meester had de ondankbare taak om de Bussumse aanwinst Robin Oscar van Kampen te bestrijden. Na eerder door toedoen van BSG met HSG en later met de Kennemer Combinatie uit de meesterklasse te zijn gedegradeerd, sloot de Bussumse grootmeester zich eindelijk bij het Bussums Schaakgenootschap aan. "If you can't beat them, join them", zal hij wel hebben gedacht.

Terug van weggeweest was Large. De olijke Amersfoorter was net terug uit Australië, waar hij een halfjaar stage had gelopen. Het was goed nieuws voor BSG, dat dit seizoen ook weer een beroep kan doen op Lange Alexander. Vorig seizoen speelde hij alleen de laatste wedstrijd, nu ziet het ernaar uit dat hij alleen de eerste wedstrijd moet missen. Het betekende dat Behirder mocht opdraven als invaller. Drie uur in de trein, drie keer overstappen en bijna de hele tijd moeten staan: treinreizen is afzien. Het maakte hem er niet extra gemotiveerd op om iets fraais op het bord te brengen, want al na dertien zetten koos hij het zekere voor het onzekere door een remiseaanbod van Peter Hulshof te accepteren. Aan het bord ernaast (MJR - FM Henk) een vrijwel identiek spelbeeld: een remise in een partij waarin zwart het eigenlijk voor het zeggen had. Dat hield elkaar dus nog in evenwicht.

Vervolgens liep BSG uit. Zo scoorde Frank een fraai puntje tegen Iozefina Paulet. Voor de wedstrijd vertelde hij dat hij bezig was zijn rijbewijs te halen en dat dat nog niet meeviel. Op het schaakbord leek hij daar al wel de vruchten van te plukken: de manier waarop hij zijn loper op g7 in de zwarte stelling parkeerde zag er buitengewoon kunstig uit. Daarna was het niet al te moeilijk meer.

Het werd nog beter toen Ton revanche nam op Joost Wempe. Pas op de tweede zet kwam hij erachter dat hij tegen dezelfde tegenstander als het jaar ervoor speelde. Toen verloor hij vanuit goede stelling. Nu deed Ton het iets anders (Robin Oscar: "Ik begrijp nog steeds niet waarom je geen e4 speelde!") en bereikte hij eveneens een fantastische stelling (zwart raakte bijna alle pionnen rond zijn koning kwijt), die hij nu wel won.

Minder gestroomlijnd ging Ewoods overwinning op Jan Baljé. De Tukker kwam, in tegenstelling tot zijn teamgenoten van Dr. Max Euwe (die tegen Groningen 2 en 3 speelden), te laat aan. Treinvertraging, aansluiting gemist en vervolgens in de verkeerde bus gestapt of zoiets. Hij bevond zich overigens in goed gezelschap: onze trouwe supporter André Süters was ook te laat doordat hij zijn treinticket niet uit kon printen, waardoor hij ook een trein later nam. Gelukkig kwam Ewood nog wel aan, zodat hij met een lichte tijdsachterstand aan de partij kon beginnen. In de opening snoepte hij een pion, waar Baljé goede compensatie voor leek te hebben. Het witte initiatief doofde uit en in de counter sloeg Ewood onverbiddelijk toe.

Thomas voegde er nog een halfje aan toe tegen Hendrik Pieter (Erik) Hoeksema. Zo'n spektakelstuk als een aantal jaar terug werd het niet, maar met het halfje kon hij ook leven. Het betekende dat Robert de matchpunten binnen kon tikken. Tegen Jasper Geurink stond hij naar eigen zeggen zelfs even verloren, maar uiteindelijk won hij nog, dus was BSG veilig.

In de slotfase kon Groningen nog wel aan eerherstel doen: Li had volgens mij een vreselijke middag tegen Werle, terwijl Large in een eindspel verloor van Brenninkmeijer. Hoewel Large bang was dat hij na zijn avontuur in Australië nog maar als een 2100-speler schaakte, viel dat wel mee. Hij offerde zijn geïsoleerde d-pion voor actief tegenspel. Helaas tastte hij daarna mis, waardoor wit twee pionnen veroverde (de c- en de a-pion) en dat was genoeg voor de winst.

Tot slot zat Robin Oscar nog te zwoegen aan bord 1. Hij had de hele partij een licht plusje, maar het was niet voldoende voor de winst. In het pionneneindspel werd er uiteindelijk remise overeengekomen, dus stokte de score op 6-4 voor BSG. Na afloop pakte Robin meteen zijn laptop om de partij te analyseren. Hij wilde graag weten of hij nog ergens een winst had gemist.

Na afloop konden we nog in de speelzaal eten. Een Chinese Superwoman kwam de bakken met eten brengen. Opmerkelijk genoeg stond Ewood vooraan in de rij en hij liet zich de nasi, saté en gefrituurde banaan goed smaken. Vroeger was het toch altijd een kwestie van neus dicht en kauwen met die jongen. Opmerkelijk genoeg werd er nog een bak eten besteld toen iedereen zijn/haar buikje al rond had gegeten.

Over buiken gesproken: tijdens de terugreis werd duidelijk dat het verzwakte BSG 2 in Amersfoort op zijn donder had gekregen van het net gepromoveerde Ons Genoegen. Ruim negen jaar geleden speelden de teams voor het laatst tegen elkaar in de promotieklasse. BSG 2 won de wedstrijd en werd kampioen. De nummer twee promoveerde dat jaar ook. Welke ploeg dat was? De huidige landskampioen En Passant. Hoe dan ook, BSG 2 verloor met 4½-3½ van een team dat gemiddeld 200 elopunten zwakker was en kan het kampioenschap alvast op z'n buik schrijven.

Na weer bijna drie uur in de trein (wat is nog erger dan niet kunnen zitten in de trein? Een stiltecoupé) en nog een stukje in de bus (door werkzaamheden aan het spoor ging de trein niet verder dan Naarden-Bussum) was ik eindelijk thuis, nagenietend van het unieke resultaat.

Groningen (2327) - BSG (2360) 4-6

1. D Lobzhanidze m (2458) - R van Kampen g (2626) ½-½

2. J Werle g (2502) - L Riemersma m (2421) 1-0

3. J Geurink (2331) - R Ris m (2402) 0-1

4. E Hoeksema m (2325) - T Willemze m (2408) ½-½

5. J Paulet wg (2252) - F Erwich f (2325) 0-1

6. J Brenninkmeijer m (2517) - L Ootes (2382) 1-0

7. J Wempe (2281) - T van der Heijden (2296) 0-1

8. J Balje (2218) - E de Groote (2341) 0-1

9. P Hulshof (2168) - J de Groote (2185) ½-½

10. M Riemens (2221) - H van der Poel f (2209) ½-½