Hoi Annemarije. Ik weet dat wij een verleden hebben. Een verleden met vele hoogtepunten, maar helaas ook vele dieptepunten. Ik weet dat ik heel veel geluk heb gehad dat jij ooit in mijn leven bent gekomen en dat ik nog meer geluk heb gehad dat we elkaar een paar jaar geleden weer toevallig op het station tegenkwamen. Het was alsof ik een tweede kans had gekregen. Ik hoopte dat we weer met de schone lei konden beginnen en daarom wilde ik ons verleden in Amstelveen laten rusten. Daar heb ik nu spijt van. We hadden het toen als volwassenen onder elkaar uit moeten praten, hoe vervelend dat misschien ook was. Dan hadden we de opeenstapeling van misverstanden uit de weg kunnen ruimen en dan hadden we meer begrip voor elkaar gekregen. Nu modderen we al een jaar aan zonder dat er ook maar iets gebeurt en daar word ik niet gelukkig van. Ik vind het echt niet leuk dat ons contact de laatste tijd zo moeizaam verloopt en dat ik geen afspraken met je kan maken. Ik ken je beweegredenen niet en ik weet ook niet hoe ik je nog wel kan bereiken, dus probeer ik het maar via dit medium.
Neem alsjeblieft contact met me op, Annemarije. Ik vergeef snel en ik ben niet boos op je. Ik ben wel teleurgesteld dat we elkaar zoveel mooie momenten door de neus boren en daarom hoop ik je de komende tijd iets vaker te zullen zien. Ik hoop dat we dan eindelijk weer echt een mooie vriendschap kunnen opbouwen. Drie keer moet toch scheepsrecht zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Heeft u vragen en/of toevoegingen, laat dan hier een reactie achter: